Σε κάθε περίπτωση, και ανεξάρτητα από την έκβαση του πολέμου στην Ουκρανία, την ενεργειακή κρίση και τον πληθωρισμό, η Μεσσηνία με καθυστέρηση δύο δεκαετιών θα κληθεί τα επόμενα χρόνια να επιλέξει τον αναπτυξιακό δρόμο που θα ακολουθήσει τον 21ο αιώνα. Ουσιαστικά θα κληθεί να επιλέξει ανάμεσα στον δυτικό οργανωμένο τρόπο παραγωγής προϊόντων, από ειδικευμένες επιχειρήσεις που απασχολούν καταρτισμένους εργαζόμενους (και γι’ αυτό υψηλά αμειβόμενους), και στην παραγωγή προϊόντων με διαρκή συμπίεση του μισθολογικού κόστους από επιχειρήσεις-ζόμπι που μοιράζονται τις κρατικές ενισχύσεις.
Μη βιαστείτε να παρατηρήσετε ότι η επιλογή είναι αυτονόητη και μονόδρομος, γιατί μια ματιά τριγύρω σας είναι αρκετή για να αλλάξετε γνώμη – καθώς θα διαπιστώσετε ότι είναι πολύ ισχυρές οι δυνάμεις που συγκρατούν τη Μεσσηνία στο βάλτο της υπανάπτυξης επειδή δεν θέλουν να χάσουν το ισχυρό μερίδιό τους από την πίτα των εθνικών και ευρωπαϊκών ενισχύσεων. Σε διαφορετική περίπτωση, αν δηλαδή υπερίσχυαν οι δυνάμεις που επιθυμούν την μεγέθυνση της οικονομίας αντί να διεκδικούν μεγαλύτερο κομμάτι από την υπάρχουσα πίτα, μεταξύ άλλων θα συζητούσαμε ήδη για την αναδιάρθρωση της Κεντρικής Αγοράς Καλαμάτας (ΚΑΚ), ώστε να μπορεί να υπηρετήσει αφενός τις σύγχρονες καταναλωτικές ανάγκες και αφετέρου τη διάθεση της τοπικής παραγωγής στους επισκέπτες του νομού.
Δυστυχώς όμως η τοπική ελίτ (πολιτική, επιχειρηματική και πνευματική) απλώς παρακολουθεί αμήχανη τους επισκέπτες να κατακλύζουν την ΚΑΚ, ενώ αδυνατεί να διαχειριστεί ακόμα και την αύξηση του κυκλοφοριακού φόρτου στους γύρω δρόμους. Σε αυτές τις συνθήκες, ειλικρινά δεν γνωρίζω αν έχει νόημα μια δημόσια συζήτηση για τις αναπτυξιακές δυνατότητες της Μεσσηνίας και για την αδυναμία προώθησης της τοπικής παραγωγής στους επισκέπτες του νομού. Επειδή όμως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, θα επαναλάβουμε για μια ακόμα φορά ότι η ΚΑΚ πρέπει να μετατραπεί σε διαρκή έκθεση τοπικών προϊόντων του πρωτογενούς τομέα, με στόχο να μετατραπεί σε ατμομηχανή της προσπάθειας εκσυγχρονισμού και ανάπτυξης της μεσσηνιακής οικονομίας.
Θανάσης Λαγός
