Στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα η Καλαμάτα απάντησε πως ο Νέδοντας είναι ταυτόχρονα οχετός ομβρίων και χώρος στάθμευσης οχημάτων για όλο το κέντρο της πόλης. Πάνω σε αυτή την απάντηση οικοδομήθηκε η σύγχρονη Καλαμάτα και κάθε προσπάθεια αναθεώρησής της θέτει ουσιαστικά υπό αμφισβήτηση όχι μόνο τον χωροταξικό σχεδιασμό της πόλης, αλλά και την ορθότητα των πολιτικών αποφάσεων που έχουν ληφθεί. Ανοίγοντας παρένθεση, αξίζει να επισημάνουμε ότι η ορθότητα των αποφάσεων για την τσιμεντόστρωση της κοίτης του Νέδοντα και τη λειτουργία πάρκινγκ στο σκεπασμένο τμήμα θα πρέπει να κριθεί όχι μόνο με βάση τις ανάγκες της εποχής κατά την οποία ελήφθησαν, αλλά κυρίως υπό το πρίσμα των κυρίαρχων πολιτικών αντιλήψεων της εποχής εκείνης. Σε κάθε περίπτωση, η μετατροπή του Νέδοντα σε οχετό ομβρίων ωφέλησε πολλαπλά την ανάπτυξη της Καλαμάτας, παρά τις αναμφισβήτητες περιβαλλοντικές επιπτώσεις.
Η διατήρηση του οχετού ομβρίων και των πάρκινγκ στο σκεπασμένο τμήμα του Νέδοντα υπηρετεί την αναπτυξιακή προοπτική της Καλαμάτας ή θα πρέπει σήμερα να αναθεωρηθεί και να ξαναγίνει ο Νέδοντας χείμαρρος με λίμνες, φράγματα και φυσική κοίτη; Εκ των πραγμάτων, η απάντηση είναι περίπου αυτονόητη, καθώς όποιος επιχειρήσει να αναθεωρήσει τη λειτουργία της πόλης θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον σκληρό πυρήνα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που λειτουργούν χάρη στα πάρκινγκ του Νέδοντα. Από εκεί και πέρα, όποιος έχει μια ολοκληρωμένη πρόταση αναθεώρησης του πολεοδομικού σχεδιασμού οφείλει να την καταθέσει στο τραπέζι του διαλόγου μαζί με τις οικολογικές προτάσεις για φράγματα, λίμνες και εμπλουτισμό του υδροφόρου ορίζοντα με αφαίρεση των τσιμέντων από την κοίτη του Νέδοντα. Εννοείται ότι αυτή η πρόταση που θα προβλέπει και το ξεσκέπασμα των ρεμάτων θα πρέπει να είναι κοστολογημένη, ώστε να διερευνηθεί αν υπάρχουν διαθέσιμα τα 2-3 δισ. ευρώ που θα απαιτηθούν (για απαλλοτριώσεις και επανασχεδιασμό δρόμων, πάρκινγκ και κοινωφελών χώρων) για να γίνει ευρωπαϊκή πόλη η Καλαμάτα τα επόμενα 30 χρόνια. Προσωπικά, στην παρούσα συγκυρία των περιορισμένων οικονομικών δυνατοτήτων, εκτιμώ ότι είναι μονόδρομος η διατήρηση του οχετού ομβρίων -και ότι η δημοτική αρχή Καλαμάτας θα πρέπει να ζητήσει από τους μελετητές του αντιπλημμυρικού να εντάξουν στην ΑΕΠΟ και το σκέπασμα του ποταμού από τη γέφυρα της Λεΐκων μέχρι τη γέφυρα της Σπάρτης, ώστε να πολλαπλασιαστούν οι θέσεις πάρκινγκ.
Έτσι κι αλλιώς, δεν υπάρχουν χρήματα για μεγαλεπήβολες "πράσινες ουτοπίες". Τα ξοδέψαμε για να πληρώσουμε το... πράσινο ηλεκτρικό ρεύμα.
Θανάσης Λαγός
