Η δήλωση αυτή του πρωθυπουργού βάζει τέλος στην ανούσια και ταυτόχρονα επικίνδυνη συζήτηση που είχε ξεκινήσει για τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας και τον κίνδυνο να ξεσπάσει κοινωνική αναταραχή αν οι τράπεζες προχωρήσουν σε μαζικές εκποιήσεις σπιτιών. Η δημόσια συζήτηση ήταν ανούσια γιατί διεξαγόταν χωρίς λογικά οικονομικά επιχειρήματα, καθώς οι "συνομιλητές" είχαν μοναδικό στόχο να αποκομίσουν μικροκομματικά πολιτικά οφέλη. Ταυτόχρονα η συζήτηση για τον πλειστηριασμό της πρώτης κατοικίας ήταν εξαιρετικά επικίνδυνη γιατί έτεινε να εξελιχθεί σε αυτοεκπληρούμενη καταστροφική προφητεία, αφού δεν πρόσφερε τίποτα περισσότερο από το πανικοβάλλει καθημερινώς εκατοντάδες χιλιάδες δανειολήπτες.
Δυστυχώς όμως ο πρωθυπουργός, όχι μόνο δε διευκρίνισε ποιος θα πληρώσει τη ζημιά των "κόκκινων" δανείων, αλλά ούτε καν άνοιξε τη συζήτηση γι' αυτό το θέμα. Ουσιαστικά για μια ακόμα φορά η κυβέρνηση άσκησε την αγαπημένη πολιτική των τελευταίων δεκαετιών, πετώντας την μπάλα στην κερκίδα προκειμένου να κερδίσει χρόνο. Ή αν προτιμάτε: Η κυβέρνηση έκρυψε κάτω από το χαλί την ωρολογιακή βόμβα των "κόκκινων" δανείων που αγγίζουν ούτε λίγο ούτε πολύ τα 63,6 δισεκατομμύρια ευρώ.
Υπό φυσιολογικές συνθήκες το πρόβλημα των "κόκκινων" δανείων θα έπρεπε να έχει επιλυθεί με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, που σύμφωνα με την κυβέρνηση ολοκληρώθηκε επιτυχώς τους προηγούμενους μήνες. Στο ερώτημα γιατί η ανακεφαλαιοποίηση χαρακτηρίζεται ως επιτυχής ενώ υπάρχουν "κόκκινα" δάνεια 63,6 δισεκατομμύριων ευρώ, μόνο η κυβέρνηση και οι δανειστές της Ελλάδας μπορούν να απαντήσουν με απόλυτη ακρίβεια. Οι υπόλοιποι απλώς εικάζουμε ότι κυβέρνηση και δανειστές έχουν συμφωνήσει σιωπηρώς να κάνουν τα στραβά λογιστικά μάτια, για να μην τινάξουν στον αέρα το πιστωτικό σύστημα της χώρας. Με δεδομένο ότι δεν είναι ζητούμενο η κατάρρευση του πιστωτικού συστήματος, πολύ καλά πράττουν. Ομως αργά ή γρήγορα και ανεξάρτητα από προθέσεις, θα αρχίσει να μετρά αντίστροφα ο χρόνος στο ρολόι της βόμβας των "κόκκινων" δανείων. Τότε όλοι θα αναγκαστούν να συζητήσουν αυτό από σήμερα αποφεύγουν να συζητήσουν. Τότε θα πρέπει να αποφασίσουν ποιος ακριβώς θα πληρώσει τη ζημιά των "κόκκινων" δανείων.
Εννοείται βεβαίως ότι δεν υπάρχουν ανώδυνες λύσεις - και όσοι ισχυρίζονται το αντίθετο είτε δεν ξέρουν πού πατούν και πού πηγαίνουν... είτε απλώς λαϊκίζουν προς άγραν ψήφων. Ετσι λοιπόν, όσοι λένε ότι "πρέπει να πληρώσουν οι τράπεζες", θα πρέπει να διευκρινίσουν τι ακριβώς εννοούν: Θα πληρώσουν οι καταθέτες; Αν τολμήσουν όμως να πουν ότι οι ζημιές των "κόκκινων" δανείων θα καλυφθούν με χρήματα των καταθετών, το μόνο που θα καταφέρουν είναι να επισπεύσουν το γκρέμισμα του πιστωτικού συστήματος - καθώς οι καταθέτες θα σπεύσουν αμέσως να αποσύρουν τα χρήματά τους από τις τράπεζες. Φυσικά κανένας δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο τελικώς να πληρώσουν και οι καταθέτες ένα μέρος της ζημιάς από τα "κόκκινα" δάνεια. Αν συμβεί όμως αυτό, θα συμβεί απροειδοποίητα και θα αφορά μόνο τους καταθέτες με καταθέσεις μεγαλύτερες των 100.000 ευρώ. Και μια τέτοια εξέλιξη κάθε άλλο παρά επιθυμητή είναι, αφού για πολλά χρόνια μετά οι πολίτες κι οι επιχειρήσεις θα αποφεύγουν να καταθέσουν στις τράπεζες ποσά μεγαλύτερα των 100.000 ευρώ, επειδή ενστικτωδώς θα φοβούνται νέο "κούρεμα".
Η άλλη λύση που μένει είναι να γίνει νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και να πληρώσουν για μια ακόμα φορά όλοι οι φορολογούμενοι τις ζημιές των "κόκκινων" δανείων. Πολύ φοβάμαι ότι τελικώς θα επιλεγεί αυτή η λύση επειδή δεν θέτει σε κίνδυνο το τραπεζικό σύστημα. Βεβαίως η επιλογή αυτής της λύσης μπορεί να γίνει μόνο από μια ισχυρή κυβέρνηση, που θα εγγυάται με την πολιτική της την οικονομική πρόοδο - και κυρίως την κοινωνική ειρήνη. Καμία όμως κυβέρνηση δεν μπορεί να εγγυηθεί την κοινωνική ειρήνη και την οικονομική πρόοδο, όσο κρατάει στη θέση τους τους τραπεζίτες της παρακμής και της χρεοκοπίας. Σε κάθε περίπτωση, θεωρώ εξαιρετικά επικίνδυνο για την κοινωνική ειρήνη το να πληρώσουν όλοι οι άλλοι για την κρίση χρέους, και να μην πληρώσουν οι Ελληνες τραπεζίτες που δάνεισαν με μεγάλη ευκολία το διογκωμένο Ελληνικό Δημόσιο και τους ιδιώτες απατεώνες οι οποίοι διέλυσαν τον παραγωγικό ιστό της χώρας, παραβιάζοντας όλους τους κανόνες του υγιούς ανταγωνισμού.
Μέχρι στιγμής, για την κρίση χρέους έχουν πληρώσει οι πάντες πλην των τραπεζιτών. Δυστυχώς όμως, και ενώ σωστά έχουν αναδειχθεί οι ευθύνες των πολιτικών, κανένας δεν αναδεικνύει τις ευθύνες των τραπεζιτών. Ισως επειδή τόσο τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης όσο και τα κόμματα επιβιώνουν με δανεικά που τους προσφέρουν οι τραπεζίτες.
Ανεξάρτητα όμως από τους λόγους που οδηγούν στη… σιωπή, ένα είναι το σίγουρο: Οι φορολογούμενοι δεν μπορούν να πληρώνουν συνεχώς τα λάθη των τραπεζιτών, ενώ οι τελευταίοι θα συνεχίζουν να διοικούν τις τράπεζές τους σαν να μη συμβαίνει τίποτα.
Με άλλα λόγια: Τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει όσο κινούν τα νήματα οι ίδιοι τραπεζίτες της παρακμής, συνεχίζοντας τη χρηματοδότηση χρεοκοπημένων κομμάτων, πολιτικών, μέσων μαζικής ενημέρωσης και επιχειρήσεων.
