Ειδικά αν το εκλογικό σώμα αρνηθεί να παραδεχτεί το λάθος του, οι συνέπειες στο μεσομακροπρόθεσμο μέλλον θα είναι οδυνηρές και οι βλάβες ίσως ανεπανόρθωτες. Ανοίγοντας παρένθεση αξίζει να επισημάνουμε ότι μόνο στη δημοκρατία τα λάθη μπορούν να διορθωθούν αναίμακτα αν και εφόσον το εκλογικό σώμα δεν δώσει «λευκή επιταγή» σε κάποιον τύραννο για να αναστείλει τη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών. Ακόμα και στη δημοκρατία όμως η λειτουργία των θεσμών γίνεται προβληματική όταν οι πολίτες σταματήσουν να ασχολούνται ενεργά με τα κοινά ή ασχολούνται μόνο κάθε τέσσερα χρόνια για να επιλέξουν πάτρωνα.
Σε κάθε περίπτωση, είναι τουλάχιστον ανησυχητική η απάθεια, με την οποία αντιμετωπίζει η μεσσηνιακή κοινωνία τόσο τους οικονομικούς δείκτες που καταγράφουν τη μεγάλη απόκλιση του νομού από το μέσο ευρωπαϊκό εισόδημα, όσο και τα δημογραφικά δεδομένα που καταγράφουν τη γήρανση του πληθυσμού και την ερήμωση της υπαίθρου. Οι περισσότεροι πολίτες αρνούνται πεισματικά να παραδεχτούν την πραγματικότητα και αγνοούν επιδεικτικά οποιαδήποτε επισήμανση των κινδύνων που απειλούν το μέλλον των επόμενων γενιών.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο άρνησης και ξεροκεφαλιάς, είναι λογικό να θριαμβεύουν όχι μόνο όσοι παγίδεψαν τη Μεσσηνία στον βάλτο της στασιμότητας, αλλά και εκείνοι που θεωρούν παραδεισένια τα στάσιμα νερά της οικονομίας. Για αυτό σχεδόν όλοι σχεδιάζουν το μέλλον τους με βάση τις ανάγκες του περασμένου αιώνα και σχεδόν κανένας δεν θέλει να παραδεχτεί ότι η Μεσσηνία δεν χρειάζεται μόνο δρόμους, αντιπλημμυρικά έργα και αναπλάσεις. Και φυσικά δεν σχεδιάζουν μόνο οι πολιτικοί δρόμους αδιαφορώντας για τις ταχύτητες του Διαδικτύου. Σχεδιάζουν και οι γονείς το μέλλον των παιδιών τους, «αγνοώντας» πως η τεχνητή νοημοσύνη ενδέχεται να σαρώσει τις θέσεις εργασίας αποφοίτων από περιζήτητες πανεπιστημιακές σχολές.
Θανάσης Λαγός
