Ουσιαστικά, για μια ακόμα χρονιά η τοπική πολιτική και οικονομική ηγεσία «επένδυσαν» στη διαχείριση της καθημερινότητας και στα δημοφιλή δημόσια έργα, αποφεύγοντας όπως ο διάβολος το λιβάνι αναγκαίες αλλά αντιδημοφιλείς μεταρρυθμίσεις. Για αυτό, αν επιχειρήσουμε να καταγράψουμε τα μεγαλύτερα βήματα που έγιναν το 2024 σε Μεσσηνία και Πελοπόννησο, ουσιαστικά θα καταγράψουμε την πρόοδο των διαγωνισμών παραχώρησης του Αερολιμένα Καλαμάτας και της Μαρίνας Πύλου, του διαγωνισμού για την κατασκευή του Μηναγιώτικου φράγματος και τη δειλή έναρξη εργασιών βελτίωσης του δρόμου Καλαμάτα - Πύλος - Μεθώνη. Στον αντίποδα, δεν έγινε ούτε ένα μικρό ουσιαστικό βήμα για τον αυτοκινητόδρομο Πύργος - Καλό Νερό - Τσακώνα και για την αξιοποίηση του σιδηροδρομικού δικτύου και των λιμανιών της Πελοποννήσου. Αξίζει να σημειωθεί ότι όλα αυτά τα έργα είναι της κεντρικής κυβέρνησης και τα μισά από αυτά θα γίνουν μέσω Σύμπραξης Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). Στην πραγματικότητα όμως, game changer μπορεί να αποδειχθεί μόνο η παραχώρηση του αεροδρομίου, ενώ τα υπόλοιπα είτε δημιουργούν υποδομές που έπρεπε να είχαν κατασκευαστεί με τα χρήματα του 1ου ΚΠΣ, είτε αναδιανέμουν τους πόρους χωρίς ιδιαίτερο αναπτυξιακό αποτύπωμα.
Από εκεί και πέρα, οι πιο αξιοσημείωτες ιδιωτικές επενδύσεις πραγματοποιούνται από φαρμακοβιομηχανίες στη ΒΙΠΕ Τρίπολης. Ανοίγοντας παρένθεση, αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι η επένδυση 500 εκατομμυρίων ευρώ που θα γίνει στην Ερμιονίδα από τον Ιωάννη Β. Βαρδινογιάννη, δεν προσθέτει αξία στο προϊόν της Πελοποννήσου, καθώς η περιοχή ανήκει διοικητικά στην Αττική. Σε κάθε περίπτωση, είναι τουλάχιστον αξιοπρόσεκτη η επενδυτική άπνοια στον ξενοδοχειακό κλάδο, αφού δεν υπάρχει κινητικότητα ούτε για επενδύσεις που έγιναν πρωτοσέλιδα στο παρελθόν (Grace Kalamata Hotel, επένδυση Ρέστη στη Μεσσήνη), ούτε για νέες μεγάλες μονάδες σε Μεσσηνία και Πελοπόννησο. Αν στο κάδρο προστεθεί και η ορθολογική τροχοπέδη στην επέκταση της Costa Navarino, λόγω των επενδυτικών ρίσκων της ΤΕΜΕΣ στην Αττική, έχουμε πραγματικά μπροστά μας μια ανησυχητική επενδυτική άπνοια, που δεν φαίνεται όμως να απασχολεί την τοπική πολιτική και οικονομική ηγεσία.
Έτσι κι αλλιώς, η τοπική ηγεσία δείχνει πρόθυμη να συνεχίσει μόνο την ασφαλή διαχείριση των ευρωπαϊκών και εθνικών πόρων, μεταθέτοντας ταυτόχρονα στο μέλλον τη λήψη όλων των αναγκαίων αποφάσεων για τη διατήρηση του παραγωγικού ιστού και της κοινωνικής ειρήνης. Προφανέστατα, όμως, η μεταρρυθμιστική απροθυμία των αιρετών δεν συγκρούεται με τη βούληση του εκλογικού σώματος, καθώς οι περισσότεροι πολίτες αντιμετωπίζουν με πρωτόγνωρη επιφύλαξη οτιδήποτε θα μπορούσε να ταράξει τα βαλτωμένα νερά της μεσσηνιακής και πελοποννησιακής οικονομίας. Το παράδοξο είναι ότι το ρεύμα συντήρησης της κατεστημένης τάξης πραγμάτων τελικώς οδηγεί ολοένα και περισσότερους νέους σε… αλλαγή κατοικίας και αναζήτηση εργασίας σε χώρες που έχουν κάνει πριν πολλές δεκαετίες τις μεταρρυθμίσεις που αρνούνται να κάνουν η Μεσσηνία και η Πελοπόννησος. Και τα χρόνια συνεχίζουν να περνούν χωρίς να αλλάζει τίποτα, εκτός από την ηγεσία που έχει εντολή να μην αλλάξει τίποτα.
(Σ.Σ. Δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση στις 28 Δεκεμβρίου 2024)
