«Δεν υπάρχει, επίσης, καμία αμφιβολία ότι η ελληνική περιφέρεια, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, μαραζώνει σε κάποιες περιοχές, ακριβώς γιατί δεν πηγαίνει νέος κόσμος να αντικαταστήσει τους ηλικιωμένους που είναι πιο συνδεδεμένοι με το χωριό»
. Στην πραγματικότητα όμως δεν μαραζώνουν μόνο κάποιες περιοχές, όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός, αλλά ολόκληρη η ελληνική ύπαιθρος με ελάχιστες εξαιρέσεις που απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Του λόγου το ασφαλές επιβεβαιώνουν τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής για τον πληθυσμό, τις εγκαταλειμμένες καλλιέργειες και τα κλειστά σπίτια σε χωριά και κωμοπόλεις. Σε κάθε περίπτωση, μια επίσκεψη στα πεδινά χωριά της Μεσσηνίας αρκεί για να καταλάβει και ο πιο φανατικός οπαδός της κυβέρνησης την έκταση του κινδύνου ερημοποίησης της υπαίθρου.
Από εκεί και πέρα όποιος πιστεύει ότι τα επόμενα δέκα χρόνια θα ερημώσουν μόνο τα ορεινά χωριά προφανώς ζει σε άλλο σύμπαν και δεν έχει αντιληφθεί καν τον κίνδυνο κατάρρευσης του πρωτογενούς τομέα. Δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε για μια ακόμα φορά ούτε τους αριθμούς των εγκαταλειμμένων καλλιεργούμενων εκτάσεων ούτε φυσικά τους δείκτες χαμηλής παραγωγικότητας, που καθιστούν ασύμφορη την επένδυση στον πρωτογενή τομέα. Θα υπενθυμίσουμε μόνο μια τρομακτική είδηση της «Ε» που πέρασε ασχολίαστη, ενώ το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης «επενδύει» στα θερμοκήπια. Σύμφωνα λοιπόν με ρεπορτάζ της «Ε» στις 11 Νοεμβρίου: «Μόλις 700 στρέμματα θερμοκηπίων από τα 3.000 καλλιεργήθηκαν στην περιοχή της Τριφυλίας τη φθινοπωρινή περίοδο λόγω έλλειψης εργατικού δυναμικού, υψηλού κόστους παραγωγής και προσδοκώντας για καλή ελαιοκομική περίοδο». Σε μια ορθολογική κοινωνία η είδηση αυτή θα προκαλούσε άμεση κινητοποίηση όλων των δυνάμενων με στόχο την αποτροπή της κατάρρευσης του πρωτογενούς τομέα. Η ελληνική κοινωνία όμως παρακολουθεί σαν υπνωτισμένη την επικίνδυνη πορεία δείχνοντας ότι θεωρεί αναπόφευκτη την καταστροφή.
(Σ.Σ. Δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση στις 31 Δεκεμβρίου 2024)
