Στον τομέα της οικονομίας, κανένας δεν γνωρίζει αν ο νέος υπουργός Κυριάκος Πιερρακάκης θα συνεχίσει, με πρόσχημα την πάταξη της φοροδιαφυγής, το ανελέητο κυνήγι των μικρομεσαίων επιχειρήσεων ή αν θα δώσει ανάσα στην αγορά στρέφοντας τις ελεγκτικές αρχές προς το λαθρεμπόριο καυσίμων και τον έλεγχο του ασύδοτου ενεργειακού καρτέλ. Αν η κυβέρνηση συνεχίσει τον θανατηφόρο εναγκαλισμό των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και δεν τους αφήσει οικονομικά περιθώρια για να ανασάνουν, υπάρχει κίνδυνος να βρεθεί αντιμέτωπη με μια κατάρρευση της πραγματικής οικονομίας με επιπτώσεις πολύ πιο επώδυνες από τη χρεοκοπία του 2010. Μόνο αν η κυβέρνηση νομιμοποιήσει την «σκιώδη οικονομία» αυξάνοντας σημαντικά τον αφορολόγητο τζίρο, με παράλληλη έκπτωση από το φορολογητέο εισόδημα όλων των δαπανών, θα καταφέρει να ισορροπήσει την αγορά σε μια θέση με περισσότερες ευκαιρίες παρά κινδύνους. Αντιθέτως, αν η κυβέρνηση συνεχίσει το «κυνήγι μαγισσών» φορολογώντας ό,τι κινείται, όπως έκανε με την επιβολή υπέρογκων τελών στις ξενοδοχειακές μονάδες και στη βραχυχρόνια μίσθωση, τότε η επιδείνωση της πραγματικής οικονομίας θα ενισχύσει την κοινωνική δυσαρέσκεια, με συνέπεια να μειωθεί δραματικά ο χρόνος μέχρι τις επόμενες εθνικές εκλογές.
Στον τομέα των μεγάλων έργων υποδομής, όπως και συνολικά σε όλα τα δημόσια έργα, η κατάσταση είναι δραματική, αλλά πολύ αμφιβάλλω αν ο νέος υπουργός Χρίστος Δήμας έχει τη βούληση και την ισχύ που απαιτείται, για να συγκρουστεί τόσο με τους ολιγάρχες που καρπώθηκαν τη μερίδα του λέοντος από το Ταμείο Ανάκαμψης όσο και με τα μικροσυμφέροντα που νέμονται τα υπερκοστολογημένα έργα της αυτοδιοίκησης. Αν ο κ. Δήμας έχει τη βούληση και καταφέρει να βάλει τάξη στα δημόσια έργα, δεν χρειάζεται να αναζητάτε στα άστρα το όνομα του επόμενου πρωθυπουργού. Πολύ φοβάμαι όμως -και μακάρι να με διαψεύσει- ότι θα επιχειρήσει μόνο να διαχειριστεί επικοινωνιακά την κατάσταση, με στόχο να αμβλυνθούν οι αντιδράσεις για τα Τέμπη.
Σε κάθε περίπτωση και ανεξάρτητα από την κυβερνητική αποτελεσματικότητα στους τομείς της οικονομίας και των δημόσιων έργων, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης σύντομα θα κληθεί να λάβει κρίσιμες αποφάσεις για τον γεωπολιτικό προσανατολισμό της Ελλάδας. Η σύγκρουση του Ντόναλντ Τραμπ με την Ευρωπαϊκή Ένωση έκανε κουρέλια το δόγμα του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή «ανήκουμε εις τη Δύση» και ταυτόχρονα αναβάθμισε υπέρμετρα τον ρόλο της Τουρκίας στη διχασμένη Ατλαντική Συμμαχία. Αργά ή γρήγορα, κάποιος «σύμμαχος» ή και ταυτόχρονα ΗΠΑ και ΕΕ θα ζητήσουν από την Ελλάδα να μοιραστεί το Αιγαίο με την Τουρκία και η παρότρυνση αυτή ουσιαστικά θα σηματοδοτήσει το τέλος της μεταπολιτευτικής περιόδου, που ξεκίνησε με το εθνικό τραύμα της Κύπρου. Αυτή τη στιγμή, κανένας δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα εξελιχθεί η ασύμμετρη αναμέτρηση με την Τουρκία. Το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν μπορεί να την διαχειριστεί μια μονοκομματική ή δικομματική κυβέρνηση, που έτσι κι αλλιώς θα έχει απέναντί της στα κοινωνικά δίκτυα χιλιάδες bots, χωρίς να γνωρίζει ποια πρεσβεία τα διαχειρίζεται.
