Προσωπικά, θα ήθελα να λειτουργούν στον ίδιο χώρο και οι δημοτικές υπηρεσίες Καλαμάτας, αλλά ήδη έχουν στεγαστεί στο πρώην νοσοκομείο και άρα είναι ανώφελη η μεταφορά τους, πλην της ΔΕΥΑΚ, που εξακολουθεί να πληρώνει ενοίκιο. Σε κάθε περίπτωση, οι εκτάσεις του στρατοπέδου Καλαμάτας είναι δίπλα ακριβώς στον περιφερειακό αυτοκινητόδρομο, που συνδέεται με το κέντρο της πόλης μέσω της οδού Παπαφλέσσα και άρα μπορούν να εξυπηρετηθούν τόσο οι Καλαματιανοί όσο και οι υπόλοιποι Μεσσήνιοι πολίτες.
Η λειτουργία του διοικητικού κέντρου στις εγκαταστάσεις του στρατοπέδου θα οδηγούσε σε μείωση των αυτοκινήτων στο κέντρο της Καλαμάτας και εν δυνάμει θα μπορούσε να «απελευθερώσει» εκτός από το κτήριο του Διοικητηρίου και τα κτήρια των δικαστηρίων, του Ινστιτούτου Ελαίας (στην οδό Λακωνικής), του πρώην ΙΚΑ και των τελωνείων. Η πώληση όλων αυτών των κτηρίων σε ιδιώτες, που αναζητούν οικόπεδα για ξενοδοχεία και δεν βρίσκουν, θα εξασφάλιζε και τους πόρους που απαιτούνταν για την κατασκευή των επιπλέον αναγκαίων εγκαταστάσεων στο διοικητικό κέντρο του στρατοπέδου. Επιπρόσθετα, το Ελληνικό Δημόσιο θα γλίτωνε τα ενοίκια που πληρώνει για τη στέγαση της ΔΟΥ, της Αστυνομίας και της Πυροσβεστικής.
Μία ορθολογική κοινωνία λοιπόν θα διερευνούσε τουλάχιστον τη δυνατότητα δημιουργίας ενός σύγχρονου διοικητικού κέντρου. Η άρχουσα πολιτική τάξη της Καλαμάτας όμως έκανε ό,τι περνάει από το χέρι της και άνοιξε το στρατόπεδο, για να συνεχιστούν τα ρουσφέτια που διασφαλίζουν τη διατήρηση της τοπικής εξουσίας. Και φυσικά, η άρχουσα πολιτική τάξη στη Μεσσηνία την τελευταία εικοσαετία έχει αμιγώς δεξιό προσανατολισμό, στοχεύοντας ταυτόχρονα στη διαχείριση της κατεστημένης τάξης πραγμάτων χωρίς αλλαγές, που ενδεχομένως διαταράξουν την υπάρχουσα οικονομική ισορροπία. Και φυσικά, η Καλαμάτα και η Μεσσηνία πληρώνουν ακριβά τα ρουσφέτια που διασφαλίζουν το παντεσπάνι της άρχουσας πολιτικής τάξης και της παρέας. Η οικονομική στασιμότητα και η διαρκής μείωση του πληθυσμού της Μεσσηνίας επιβεβαιώνουν του λόγου το ασφαλές.
