Από την εποχή της ποτοαπαγόρευσης στην Αμερική είναι επίσης γνωστό ότι η αυστηροποίηση των ποινών οδηγεί τελικά σε ενίσχυση των συμμοριών και σε μεγέθυνση της παράνομης αγοράς. Τέλος, είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα ο φορολογικός συντελεστής του εισοδήματος βρίσκεται κοντά στην κορυφή της καμπύλης Laffer, μετά την οποία η αύξηση του φορολογικού συντελεστή οδηγεί σε μείωση των δημόσιων εσόδων. Θα περίμενε λοιπόν κάποιος ορθολογικός παρατηρητής να ακούσει ουσιαστικές προτάσεις για μείωση των φόρων στην Ελλάδα, ώστε να μείνει ζωντανή η οικονομία και να αυξηθούν τα δημόσια έσοδα. Αντιθέτως, ακούμε συνεχώς και από παντού προτάσεις για αύξηση πάση θυσία της φορολογητέας βάσης, με στόχο την αύξηση των δημόσιων εσόδων, ώστε να έχουν περισσότερα χρήματα οι πολιτικοί, για να μοιράσουν στα δίκτυα που τους εκλέγουν και τους στηρίζουν. Και όταν λένε «πάση θυσία», προφανώς εννοούν ότι μπορούν να θυσιάσουν στον βωμό της αύξησης των δημόσιων εσόδων κάθε υγιή παραγωγική δραστηριότητα, όπως για παράδειγμα τη βραχυχρόνια μίσθωση, την εστίαση και την ελαιοπαραγωγή.
Στην ιδεολογική μήτρα της φοροεπιδρομής κυριαρχεί ακόμα η αντίληψη «λεφτά υπάρχουν», σύμφωνα με την οποία το ύψος της «γκρίζας οικονομίας» στην Ελλάδα εκτιμάται πάνω από 80 δισ. ευρώ. Στην πραγματικότητα, κανένας και σε κανένα μέρος του κόσμου δεν μπορεί να υπολογίσει το ύψος της «γκρίζας οικονομίας», το ποσοστό της οποίας σε σχέση με τη μετρήσιμη οικονομία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον αριθμό των μικρών επιχειρήσεων που λειτουργούν σε ένα κράτος. Εννοείται ότι παντού στον κόσμο οι μικρές επιχειρήσεις συνεννοούνται με τους πελάτες τους και κάνουν εκπτώσεις στην τιμή, αποκρύπτοντας μεγάλο μέρος του εισοδήματός τους. Τα σοβαρά κράτη δεν κυνηγούν αυτές τις μικρές επιχειρήσεις. Αντιθέτως, τις αφήνουν να λειτουργούν ορίζοντας μεγάλο αφορολόγητο εισόδημα ή αφαιρώντας από τον κύκλο εργασιών τους όλες ανεξαιρέτως τις δαπάνες που θα δηλωθούν.
Το ελληνικό κράτος θεωρεί όμως υψηλό εισόδημα ακόμα και τα 10.001 ευρώ των μισθωτών και ταυτόχρονα επιχειρεί πάση θυσία να αυξήσει τα δημόσια έσοδα. Και το ανελέητο κυνήγι θα συνεχιστεί μέχρι να θυσιαστεί η παραγωγή στον βωμό των φόρων και των εισφορών.
