Άλλοτε μιλάμε για νέους φόρους, άλλοτε για απαγορεύσεις, όπως η AirBnB. Στην πράξη, αυτά τα μέτρα δεν πλήττουν κάποιες απρόσωπες «αγορές», αλλά συγκεκριμένους ανθρώπους: οικογένειες που νοικιάζουν ένα διαμέρισμα για να συμπληρώσουν το εισόδημά τους ή μικρούς επαγγελματίες που αγωνίζονται να κρατήσουν ανοιχτό το μαγαζί τους. Κάθε τέτοια απόφαση έχει άμεσο αντίκτυπο στην καθημερινότητα των πολιτών. Ο νομπελίστας οικονομολόγος Φρίντριχ φον Χάγιεκ είχε προειδοποιήσει από το 1944 ότι ο υπερβολικός κεντρικός σχεδιασμός, όσο καλοπροαίρετος κι αν φαίνεται, οδηγεί σε περιορισμό της ελευθερίας. Η οικονομική ελευθερία, τόνιζε, είναι η βάση κάθε άλλης ελευθερίας. Χωρίς αυτήν, ο δρόμος προς την αυθαιρεσία και τελικά προς τον περιορισμό της πολιτικής ελευθερίας είναι ανοιχτός. Στη Μεσσηνία, το βλέπουμε καθαρά. Αν αύριο αποφασιστεί ότι η AirBnB «απαγορεύεται», πολλοί συμπολίτες μας θα χάσουν μια πολύτιμη πηγή εισοδήματος. Αν συνεχίσει η υπερφορολόγηση, μικρές επιχειρήσεις θα κλείσουν, αφήνοντας πίσω ανεργία και μαρασμό. Και όλα αυτά όχι γιατί οι πολίτες δεν προσπαθούν, αλλά γιατί η Πολιτεία παίρνει αποφάσεις που δεν λαμβάνουν υπόψη τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας. Οι τοπικές κοινωνίες, που ζουν από τον τουρισμό, το λάδι ή το εμπόριο, δεν μπορούν να είναι έρμαιο της εκάστοτε κεντρικής πολιτικής.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι: ποιος ξέρει καλύτερα τι χρειάζεται η οικονομία; Ένας κεντρικός σχεδιαστής στην Αθήνα ή οι ίδιοι οι πολίτες που ζουν και εργάζονται στην Καλαμάτα, στη Μάνη, στην Τριφυλία; Ο μηχανισμός της ελεύθερης αγοράς αποδεικνύει ότι η διάσπαρτη γνώση των πολλών είναι πάντα πιο αποτελεσματική από τα σχέδια των λίγων. Η λύση δεν βρίσκεται σε περισσότερες απαγορεύσεις και αυθαίρετους κανόνες, αλλά σε ένα σταθερό κράτος δικαίου και στην ενίσχυση της ελεύθερης οικονομίας. Μόνο έτσι η Μεσσηνία μπορεί να αξιοποιήσει τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα και να προοδεύσει, με πολίτες πραγματικά ελεύθερους να δημιουργήσουν το μέλλον τους.
