Ποσό το οποίο έχει ξεσηκώσει πολιτικές αντιδράσεις, καθώς θεωρείται πολύ μικρό για την πραγματική αξία του τροχαίου υλικού και του δικαιώματος χρήσης του δικτύου.

“Η εξαγορά της ΤΡΑΙΝΟΣΕ είναι μια ευκαιρία ανάπτυξης και βελτίωσης τόσο για την εταιρεία μας που συνεχίζει τη διεθνή της επέκταση, όσο και για τους ελληνικούς σιδηροδρόμους που θα είναι σε θέση να αξιοποιήσουν την τεχνογνωσία και την εμπειρία της FS Italiane” τόνισε μεταξύ άλλων στις δηλώσεις του ο διευθύνων σύμβουλος της ιταλικής εταιρείας Ρενάτο Ματζοντσίνι.

Ομως πότε και με ποιον τρόπο θα περάσει ο ελληνικός σιδηρόδρομος στη νέα εποχή και πώς οι παραπάνω δηλώσεις θα γίνουν πράξη σε μία αγορά που στενάζει και με διαδικασίες που είναι γεμάτες εμπόδια;

Την απάντηση καλούνται να δώσουν πλέον οι Ιταλοί, που λογικά θα παρουσιάσουν κάποια στιγμή το πλάνο τους, ώστε να γίνει το τρένο ένας αξιόπιστος τρόπος μετακίνησης σε όλες τις περιοχές της χώρας, όπου υπάρχει δίκτυο. Εκτός κι αν υπάρξουν περιοχές, όπου θα κριθεί ασύμφορο κάτι τέτοιο και τα τρένα θα “σφυρίζουν” μόνο περιστασιακά και κυρίως για τουριστικούς λόγους.

Η Πελοπόννησος, που τις περασμένες δεκαετίες είχε μάθει σε μεγάλο βαθμό να ζει με το τρένο, περιμένει να δει ποια μπορεί να είναι τα πλάνα των νέων ιδιοκτητών για τον σιδηρόδρομο ευελπιστώντας να είναι εντός.

Μπορεί ακόμα το τρένο να λειτουργήσει παράλληλα και συμπληρωματικά στους αυτοκινητόδρομους, που έχουν πλέον λάβει κυρίαρχη θέση στο συγκοινωνιακό τοπίο του Μοριά. Αρκεί να υπάρξει σχεδιασμός με σύνεση, που θα πατάει σε ρεαλιστικές βάσεις.

“Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα” λοιπόν για τους Ιταλούς.