Γιάννης Σινάπης

Η οργή ξεχείλισε στις χθεσινές συγκεντρώσεις σ’ όλη τη χώρα, καθώς το βαρέλι δε φαίνεται να έχει πάτο κι ο κόσμος δεν έχει να δώσει άλλα μήπως... φτιάξει τον πάτο και γλυτώσει από τα ακόμα χειρότερα. Γιατί εκεί που νομίζουμε ότι τα έχουμε δει όλα, όλο και κάτι χειρότερο βρίσκουν.
Στη συγκέντρωση της Καλαμάτας στο Εργατικό Κέντρο, όπου ο κόσμος έδωσε βροντερό "παρών", ξεχώρισαν η αυτοκριτική του γραμματέα της οργάνωσης Παναγιώτη Στέφανου και οι φωνές αγωνίας των εργαζόμενων στην υγεία.
Ο κ. Στέφανος τόλμησε να μιλήσει για τις ευθύνες και των συνδικαλιστών, των ανθρώπων που ασχολούνταν με τα κοινά, που έβλεπαν πράγματα και δεν τα έλεγαν όπως ο ίδιος παραδέχτηκε. Αναγνώρισε ότι στη δημόσια διοίκηση εξελίσσονταν αυτοί που είχαν κομματικό διαβατήριο και όχι οι ικανοί. Αυτοί που τα έβλεπαν και τα έλεγαν λοιδορούνταν, πολεμούνταν, το πλήρωναν ακριβά από τους ανθρώπους του συστήματος. Επρεπε όμως να χρεοκοπήσουμε για να το ομολογήσουν;
Από την άλλη, τα πράγματα στην υγεία είναι επικίνδυνα. Είναι που είναι η κατάσταση τραγική, αν μειωθούν εφημερίες, γιατροί και νοσηλευτές, δε θα σώζεται κανένας στα νοσοκομεία. Τάξη και νοικοκυριό πρέπει να μπει στο νοσηλευτικό σύστημα της χώρας, όχι όμως με "κούρεμα" των στοιχειωδών δαπανών. Το "κούρεμα" να πέσει στο φαγοπότι που είχαν στήσει τα αρπακτικά γύρω από τις προμήθειες Εκεί πρέπει να μπουν κανόνες που θα τηρούνται κι ελεγκτικοί μηχανισμοί που θα κάνουν με πάθος και συνέπεια τη δουλειά τους.
Δε χρειάζεται "κούρεμα" στην παροχή υπηρεσιών, χρειάζεται "κούρεμα" στις κακές νοοτροπίες, στην αδιαφορία και την αλαζονεία. Η υγεία είναι το πιο σημαντικό πράγμα για τον πολίτη και δεν μπορεί να... κουρεύεται κατά πώς θέλουν τρόικες και συμφέροντα.