Οδόστρωμα τραγικό με ασαφή όρια, παράδρομοι, ανεξέλεγκτη βλάστηση που “πνίγει” κάθε πινακίδα -ως και αυτή της... Μυθικής Πελοποννήσου υπέκυψε-, βιοτεχνίες σκραπ, σκοτωμένα ζώα...

Οχι και η πιο ιδανική πρώτη “ζωντανή” εντύπωση για τον άνθρωπο που από την πατρίδα του φθάνει πρώτη φορά στην Ελλάδα και τη Μεσσηνία, ίσως επηρεασμένος από κάποιες φωτογραφίες παραλιών και... αναπλασμένων πεζοδρομίων που είδε στο Διαδίκτυο.

Καλές οι ευφάνταστες καμπάνιες και οι παρουσίες σε τουριστικές εκθέσεις στην αλλοδαπή, οι οποίες υποτίθεται μάλιστα ότι πετυχαίνουν τον σκοπό τους και είναι αυτές ο λόγος της αυξημένης κίνησης στο αεροδρόμιο της Καλαμάτας κάθε καλοκαίρι. Ωστόσο, για την οικονομία της συζήτησης, ας δεχθούμε ότι είναι οι πρακτικές αυτές που προσελκύουν κόσμο από το εξωτερικό να έλθει αεροπορικώς στη Μεσσηνία και την Πελοπόννησο γενικότερα.

Ποια υποδοχή επιφυλάσσει η Μεσσηνία και η Περιφέρεια στον κόσμο αυτό, με το που θα βγει από την πύλη του αεροδρομίου και δεν κατευθυνθεί προς την Πυλία, αλλά προς την Καλαμάτα; Τώρα λοιπόν, που η -κατά τις δηλώσεις “αρμοδίων” και μη- “πυρετώδης” προσπάθειά τους αρχίζει να αποδίδει τους καρπούς της, τι έχουν ετοιμάσει άραγε για να υποδεχθεί τους ξένους επισκέπτες στη “Μυθική Πελοπόννησο”;

Καλό το... τρατάρισμα και οι παραδοσιακοί χοροί στο αεροδρόμιο, αλλά η εικόνα που ο επισκέπτης θα συναντήσει έξω από το αεροδρόμιο θα τον... προσγειώσει -για δεύτερη φορά- σε μια πραγματικότητα που κανένας μύθος δεν θα μπορεί να καλύψει. Μια πραγματικότητα που πιθανότατα θα οδηγήσει τον ξένο επισκέπτη να εισπράξει ως πρώτη και καίρια εντύπωση ότι η “Μυθική” Πελοπόννησος μάλλον τον... παραμύθιασε... Κι αυτό, μόνο καλό δεν είναι...

Βασίλης Γ. Μπακόπουλος