Οταν πριν από δέκα περίπου χρόνια κληθήκαμε να συμπληρώσουμε τα μηχανογραφικά μας δελτία για την εισαγωγή στην (πολύπαθη κατά τα άλλα) τριτοβάθμια εκπαίδευση, τα πράγματα ήταν κάπως... στάνταρντ... Φιλολογίες, νομικές, ιατρικές, θεατρικές σχολές και πολλές πολλές ακόμα σχολές με όλα τα τυπικά - και βαρετά στοιχεία. Με τα βιβλία τους, τον οδηγό σπουδών τους, τις εξετάσεις, τα εργαστήρια...
Μπανάλ πράγματα, μπανάλ μέχρι αηδίας, ο καθένας trendy άνθρωπος θα έπληττε με όλα αυτά!
Πέρασαν λοιπόν αυτά τα χρόνια και μεγαλώνοντας, ζήσαμε από κοντά αρκετές εκλογικές αναμετρήσεις, που μας άφησαν διάφορες πληγές συναισθηματικά. Μας δίδαξαν πολλά νέα πράγματα και τελικά... μας άνοιξαν τους ορίζοντες για νέες καριέρες.
Το δρόμο σε κάθε λογής υποψήφιο (από πάρεδρο μέχρι πρωθυπουργό) άνοιγε πάντα ο άνθρωπος με την ιδιότητα “πασπαρτού“. Ο παρατρεχάμενος. Είναι εκείνος που προηγείται για να προετοιμάσει τον κόσμο για τις χαιρετούρες, εκείνος που θα ξέρει πώς πίνει ο υποψήφιος τον καφέ του, εκείνος που στις παρέες θα μιλάει συνέχεια στο κινητό φωνάζοντας τον υποψήφιο με το μικρό του όνομα.
Το προφίλ του παρατρεχάμενου διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Συνήθως κάτω από το όνομά του (γιατί σίγουρα θα έχει τυπώσει κάρτες, πώς θα κυκλοφορούσε αλλιώς;) αραδιάζονται ένα κάρο ιδιότητες και τίτλοι σπουδών- κατά προτίμηση πανεπιστημίων της αλλοδαπής για μεγαλύτερο κύρος.
Ο παρατρεχάμενος δεν είναι σαφές αν έχει φίλους ή μόνο γνωστούς. Δεν ξέρουμε αν έχει δουλέψει ποτέ στην πραγματικότητα ή αν αρκείται στα “βαρέα και ανθυγιεινά“ τρεχάματα των εκλογών.
Ο παρατρεχάμενος επίσης δεν έχει κομματικά στεγανά. Τον συναντάμε παντού, να κάνει τα δικά του, να οργανώνει τις συγκεντρώσεις, να αναλύει τις δημοσκοπήσεις, γενικώς να τα ξέρει όλα.
Επίσης, όσο υποτιμητικά και αν τον κοιτάξετε, να ξέρετε πως εκείνος θα είναι πάντα ευτυχισμένος μέσα στον γεμάτο μακιαβέλεια θαλπωρή μικρόκοσμό του... Και θα έχει την πεποίθηση πως μπορεί να κάνει τα πάντα. Ακόμα και να γίνει υποψήφιος, στη θέση του υποψηφίου...
Γιούλα Σαρδέλη
