Αυτό τόνιζα στις αρχές Ιανουαρίου 2019, σ’ αυτήν εδώ τη στήλη. Την ίδια κατάσταση βιώνουμε και φέτος. Καμία αλλαγή, καμία βελτίωση.
Το να κλείσουν τα πυρηνελαιουργεία δεν είναι λύση, γιατί θα παραμείνει το σοβαρό ζήτημα της διαχείρισης του πυρήνα. Λύση δεν είναι όμως και η διαιώνιση της τραγικής κατάστασης που βιώνουν οι κάτοικοι του Μελιγαλά και των γειτονικών στη ΒΙΠΕ χωριών, που τη ζήσαμε και στην Καλαμάτα για μία ακόμα φορά το πρωί της Κυριακής. Λύση δεν δίνουν ούτε τα πρόστιμα, που επιβάλλονται κάθε χρόνο και είναι στάχτη στα μάτια του κόσμου.
Θα υπενθυμίσω ότι μια σημαντική ευκαιρία χάθηκε το καλοκαίρι του 2017, όταν μετά την έρευνα του “Δημόκριτου” με τις μεγάλες υπερβάσεις των καμιναερίων στα πυρηνελαιουργεία, το θέμα συζητήθηκε στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Ο τότε περιφερειάρχης Πέτρος Τατούλης “άδειασε” όμως την αντιπεριφερειάρχη Μεσσηνίας Ελένη Αλειφέρη: Απέρριψε την εισήγηση-πρότασή της για 13 μέτρα και νομοθετικές ρυθμίσεις προς τα συναρμόδια υπουργεία για τα πυρηνελαιουργεία, που τα είχαν εισηγηθεί αρμόδιες υπηρεσίες της Περιφερειακής Ενότητας μετά από κοπιαστική εργασία (είχε δουλέψει πολύ το Τμήμα Περιβάλλοντος και ο τότε προϊστάμενός του Ηλίας Κατσάμπας). Ο κ. Τατούλης κατέθεσε δική του πρόταση, την οποία ψήφισε η πλειοψηφία, η παράταξη της περιφερειακής αρχής.
Σε ανακοίνωση της Περιφέρειας μάλιστα αναφερόταν τότε ότι το Περιφερειακό Συμβούλιο υπερψήφισε την πρόταση “για την αξιοποίηση των αποτελεσμάτων των ερευνών για τα πυρηνελαιουργεία, οι οποίες με πρωτοβουλία της περιφερειακής αρχής διενεργήθηκαν, ώστε, σε συνάντηση με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος τον αμέσως επόμενο μήνα, να καταρτιστούν ολοκληρωμένες νομοθετικές και τεχνολογικές προτάσεις που θα προσεγγίζουν την επίλυση του προβλήματος”.
Συνάντηση με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου δεν έγινε βέβαια, ούτε τον επόμενο μήνα, ούτε τους επόμενους μήνες... και φυσικά δεν καταρτίστηκαν ποτέ οι “ολοκληρωμένες νομοθετικές και τεχνολογικές προτάσεις”.
Το παραμύθι και η κοροϊδία έχουν κοντά ποδάρια. Ο κόσμος έχει μνήμη και κρίση, και καταλαβαίνει ότι οποιοδήποτε ενδιαφέρον τώρα είναι υποκριτικό.
Η νέα περιφερειακή αρχή οφείλει να κάνει για τα πυρηνελαιουργεία ό,τι δεν έκανε η προηγούμενη. Να συναντήσει την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος και να ζητήσει να καταρτιστούν ολοκληρωμένες νομοθετικές και τεχνολογικές προτάσεις που θα προσεγγίζουν την επίλυση του προβλήματος.
