Είναι όμως θέμα αυτό από μόνο του, ή μήπως τελικά πρέπει να δούμε συνολικά το υπαρκτό πρόβλημα στάθμευσης στην Καλαμάτα;

Ειδικά στον... στενό πυρήνα του κέντρου της πόλης, όσο αυξάνεται το κυκλοφοριακό πρόβλημα, τόσο ανεβαίνει και αυτό της στάθμευσης.

Κάθε φορά που προχωράει μια νέα πεζοδρόμηση, μαζί με τη συζήτηση για τα νέα δεδομένα που αυτή σκοπεύει να φέρει, τόσο σε κοινωνικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο, θα πρέπει να θυμόμαστε τη γενική τάση που επικρατεί διεθνώς. Δηλαδή την ελάττωση των οχημάτων στα κέντρα των πόλεων τα οποία όμως θα πρέπει να εξακολουθήσουν να είναι προσβάσιμα.

Αυτό μπορεί να γίνει με την πύκνωση των μέσων μαζικής μεταφοράς και με την ενθάρρυνση της κυκλοφορίας με ποδήλατο. Παράλληλα, για να λειτουργήσει όλο αυτό, θα πρέπει περιφερειακά να δημιουργηθούν μεγάλοι χώροι στάθμευσης, όπου θα καλούνται οι πολίτες από τις γύρω περιοχές να παρκάρουν και στη συνέχεια να φτάνουν στην καρδιά της πόλης χρησιμοποιώντας τα δημόσια μέσα μεταφοράς.

Αρα έτσι επιτυγχάνεται σε σοβαρή βάση το... καθάρισμα του κέντρου από τα οχήματα, με παράλληλη εξυπηρέτηση των πολιτών. Οσο όμως δεν υπάρχει συνολική μελέτη για αυτά τα ζητήματα, τόσο θα υπάρχει περιθώριο για συμπολίτες μας να βλέπουν τους νέους πεζοδρόμους, όχι ως διευκόλυνση στην καθημερινή τους μετακίνηση, αλλά ως έναν ακόμα περιορισμό της.

Και όσο το Δημοτικό Συμβούλιο δεν αφουγκράζεται τις πραγματικές ανάγκες των κατοίκων της πόλης και παραμένει δεμένο στις παλαιοκομματικές αντιλήψεις ορισμένων, εντός και εκτός, τόσο η κάθε μεμονωμένη παρέμβαση -όσο χρήσιμη κι αν είναι η ίδια- θα λειτουργεί τελικά ως “Λερναία Υδρα”: ένα πρόβλημα θα λύνει, δύο θα δημιουργεί!

Ναι σε όλο και περισσότερες πεζοδρομήσεις, μέσα όμως σε ένα οργανωμένο πλαίσιο που θα αναβαθμίσει πραγματικά την καθημερινότητά μας.