Αυτή τη φορά την ανησυχία προκαλούν τα χιλιάδες δέματα σκουπιδιών που έχουν φρακάρει το χώρο ο οποίος έχει νοικιαστεί για την εναπόθεσή τους. Η κατάσταση είναι επικίνδυνη και εκρηκτική, αλλά ήταν αναμενόμενη. Δεν προέκυψε ξαφνικά, ούτε είναι κεραυνός εν αιθρία για όσους παρακολουθούν την πορεία της διαχείρισης.
Γι’ αυτό και είναι όψιμες, υποκριτικές και σκόπιμες οι αντιδράσεις. Οταν τα δέματα των σκουπιδιών δεν φεύγουν από τη Μαραθόλακκα, είναι λογικό να δημιουργηθεί το αδιαχώρητο. Ποιος σοβαρός και υπεύθυνος τοπικός παράγοντας δεν το ήξερε και δεν το περίμενε; Μπορεί να εκφράζει έκπληξη κάποιος που παρακολουθεί με συνέπεια την εικόνα της Μαραθόλακκας; Σε όσους δεν παρακολουθούσαν ή κάνουν πως ξέχασαν, θα θυμίσω την τραγική κατάσταση στη Μαραθόλακκα με τους χιλιάδες τόνους σκουπιδιών που είχαν παραμείνει για μήνες ανεπεξέργαστα, πριν αναλάβει η “Ηλέκτωρ”. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, όσο δεν ξεκινάει η υλοποίηση της ολοκληρωμένης διαχείρισης απορριμμάτων της Περιφέρειας Πελοποννήσου με ΣΔΙΤ, τόσο τα δέματα θα αυξάνονται και θα μεγαλώνει ο κίνδυνος να προκληθεί πυρκαγιά, μαζί με την απειλή να παραμείνουν αμάζευτα τα σκουπίδια στην Καλαμάτα και στα χωριά.
Ακούω για έγκλημα στη Μαραθόλακκα (και είναι), αλλά αν προκύψει πρόβλημα με αμάζευτα σκουπίδια στην πόλη και στα χωριά, πώς θα χαρακτηρίσουμε αυτό το έγκλημα; Το λάθος του δημάρχου και της δημοτικής αρχής είναι ότι δεν φρόντισαν να ενημερώσουν έγκαιρα τους επικεφαλής των παρατάξεων για την κρισιμότητα της κατάστασης. Και η τωρινή και η προηγούμενη δημοτική αρχή έχουν το μερίδιο της ευθύνης που τους αναλογεί στη διαχείριση των απορριμμάτων. Ομως, εξίσου μεγάλο ή και μεγαλύτερο ακόμα είναι το μερίδιο ευθύνης της προηγούμενης περιφερειακής αρχής αλλά και των κυβερνήσεων της Ν.Δ. (της προηγούμενης) και του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί λίγες είναι οι φωτεινές εξαιρέσεις, τα παραδείγματα προς μίμηση στη χώρα, στη διαχείριση των απορριμμάτων. Για να είμαι δίκαιος, το μεγαλύτερο έγκλημα στο Δήμο Καλαμάτας ήταν η εξαίρεση της ΜΟΛΑΚ από την προσωρινή διαχείριση των απορριμμάτων. Εκεί η διαχείριση θα ήταν αξιοπρεπής και με λιγότερα προβλήματα. Οι περιβαλλοντικά ανησυχούντες ξεχνούν πάντως ότι υπάρχουν ακόμα χωματερές στη Μεσσηνία, με πιο χαρακτηριστική τα “Λιμενικά”, στην παραλία της Μπούκας και δίπλα στις εκβολές του Παμίσου.
