Κι αυτή είναι μία από τις αλήθειες που ακούγονται συνήθως σε εκδηλώσεις για την αναπηρία, που διοργανώνουν φορείς και συλλογικότητες ΑμεΑ, στο πλαίσιο της 3ης Δεκεμβρίου.
Κι ενώ στον 21ο αιώνα μέχρι και η ελεύθερη μετακίνηση των ανθρώπων με κάποιας μορφής αναπηρία παραμένει το πρώτο ζητούμενο, στις πόλεις της Περιφέρειας Πελοποννήσου το μήνυμα “Διεκδικούμε μαζί” περνάει απαρατήρητο. Γιατί, κάθε άλλο παρά όλοι οι πολίτες αγωνιζόμαστε και διεκδικούμε την εφαρμογή του Συντάγματος, των διεθνών συμβάσεων και των νόμων που έχουν θεσπιστεί για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των ΑμεΑ, των χρόνιων πασχόντων και των οικογενειών τους, για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής τους.
Σε όλη την Περιφέρεια Πελοποννήσου ζουν 60.000 άτομα με αναπηρία και το θέμα της προσβασιμότητας πρέπει να βρεθεί ψηλά στην ατζέντα της περιφερειακής αρχής και των δημάρχων. Η ελεύθερη μετακίνηση άλλωστε είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την άσκηση των δικαιωμάτων των αναπήρων και κλειδί για την κοινωνική τους ένταξη, αλλά και όλων των πολιτών (ηλικιωμένων, μητέρων με καρότσι κ.ά.). Οπως σημαντική είναι η διά βίου εκπαίδευση των ΑμεΑ, ειδικότερα σε ό,τι αφορά νέους και ενήλικους με αναπτυξιακές διαταραχές, για τους οποίους δεν υπάρχουν δομές εκπαίδευσης και φιλοξενίας. Αλλά και η νομική κατοχύρωση των δικαιωμάτων για τα ΑμεΑ, των ατόμων με χρόνιες παθήσεις και των οικογενειών τους, που διεκδικούν τη βασική και θεμελιώδη αρχή του αναπηρικού κινήματος: “Τίποτα για τα άτομα με αναπηρία χωρίς τα άτομα με αναπηρία”.
Είναι θλιβερό εξάλλου να υπάρχει άγνοια εκ μέρους της κοινωνίας για την ισότιμη διαβίωση όλων των πολιτών χωρίς διακρίσεις. Να μην υπάρχει αποδοχή και αναγνώριση στη διαφορετικότητα, με την ίση πρόσβαση στην εκπαίδευση, την εργασία και τις κοινωνικές δραστηριότητες.