Η κατολίσθηση είχε σημειωθεί στις 22 Φεβρουαρίου 2018 και τότε είχε καταρρεύσει και τμήμα της αυλής σπιτιού. Στο τμήμα αυτό το πρόβλημα της διάβρωσης των ακτών είναι πολύ σοβαρό. Υπάρχουν κι άλλα σημεία όπου σπίτια “κρέμονται” στη θάλασσα. Το αμέσως επόμενο διάστημα μετά την κατολίσθηση, η τότε περιφερειακή αρχή Πελοποννήσου είχε υποσχεθεί τη σύνταξη ειδικής μελέτης. Στην περιοχή βρέθηκε εκπρόσωπος μελετητικού γραφείου με ειδικότητα στις κατολισθήσεις, είδε από κοντά την κατάσταση, αλλά μέχρι εκεί. Δεν έγινε τίποτα”.

Το τελευταίο διάστημα, με αφορμή εξώδικο κατοίκων κι επαγγελματιών της περιοχής προς την περιφερειακή αρχή, έχει ξεσπάσει (μικρο)πολιτική αντιπαράθεση σημερινής και προηγούμενης περιφερειακής αρχής. Μακριά από μένα η εμπλοκή σε μια τέτοια αντιπαράθεση. Ομως, επειδή έχω ασχοληθεί με το συγκεκριμένο και με άλλα παρόμοια θέματα διάβρωσης ακτών, θα τοποθετηθώ με σαφήνεια. Η μελέτη που δεν έγινε, έπρεπε να είχε ξεκινήσει χθες, από το Μάρτιο του 2018. Και θα έπρεπε να είναι κυρίως μια μελέτη που πέρα από τη διάβρωση θα εξετάζει αν υπάρχει και πόσο σοβαρό είναι, ζήτημα κατολίσθησης, επίδρασης των εδαφών του πρανούς και της ανθρώπινης παρέμβασης.
Για να μην κοροϊδευόμαστε όμως πρέπει να αφήσουμε τις αποσπασματικές μελέτες και να δούμε, επιτέλους, μια συνολική μελέτη αντιδιαβρωτικής προστασίας του Μεσσηνιακού Κόλπου. Και αυτό γιατί όλοι ξέρουμε ότι μ’ ένα τέτοιο έργο προστασίας το πρόβλημα μεταφέρεται δίπλα. Αυτό έγινε στον Κορδία της Δυτικής Παραλίας κι επιτάχυνε το πρόβλημα από το “Τουριστικό” έως το “Messinian Bay”. Και αν γίνει νέο έργο, το πρόβλημα θα μετακινηθεί στη Βέργα.
Πάντως, ενδιαφέρον έχουν και οι ερωτήσεις του περιφερειάρχη στην Εισαγγελία και στην Πολεοδομία Καλαμάτας για ζητήματα τυχόν καταπατήσεων του αιγιαλού και ελεύθερης πρόσβασης στη θάλασσα. Για να επιβεβαιωθεί, πιθανότατα, ότι η Πολιτεία διαχρονικά παρενέβαινε για να νομιμοποιήσει τις τυχόν αυθαιρεσίες.