Προερχόμενος από τη Σουηδία, μια χώρα με ειδικές κλιματολογικές συνθήκες, στις οποίες προσαρμόζεται αναγκαστικά τόσο το αγωνιστικό όσο και το προπονητικό πρόγραμμα των ομάδων, ο αγαπητός προπονητής έχει προφανώς σαφή αντίληψη του τι ακριβώς χρειάζονται ομάδες από την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη, ώστε να πραγματοποιήσουν μέρος ή το σύνολο της προετοιμασίας τους στον Νότο. Μέχρι σήμερα προορισμοί, όπως η Ισπανία, η Τουρκία και η Κύπρος, συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον των περισσοτέρων συλλόγων, με την Ελλάδα θεωρητικά να πληροί κάποιες από τις προδιαγραφές, αλλά να υστερεί σε επίπεδο εγκαταστάσεων.
Για την περίπτωση της Μεσσηνίας, η διαπίστωση των δυνατοτήτων και των προοπτικών που υπάρχουν, έχουν επισημανθεί αρκετές φορές από ορισμένους αιρετούς, εκπροσώπους αθλητικών συλλόγων, αλλά και μέσα από δημοσιεύματα, όπως η πρόσφατη συνέντευξη Πέτερσον. Αρκούμαστε όμως έως τώρα στη φιλολογική καταγραφή των δυνατοτήτων και στην αντιμετώπιση όλης της κατάστασης σε μία λογική ότι “καλά θα ήταν, αλλά τι να κάνουμε;”.
Μέχρι τώρα την Καλαμάτα έχουν επιλέξει κατά καιρούς για την προετοιμασία τους αθλητές του στίβου, υδάτινων αθλημάτων και ενίοτε ποδηλασίας, όχι όμως και αθλητές ομαδικών σπορ.
Δεν ωφελεί να μπούμε σε μια διαδικασία καταγραφής και απαρίθμησης των ωφελειών που θα υπάρξουν εάν η Μεσσηνία συντονισμένα δει μεθοδικά την ανάπτυξη του προπονητικού τουρισμού. Χώροι, λύσεις και μοντέλα κατασκευής και λειτουργίας εγκαταστάσεων υπάρχουν αρκετά, αρκεί να ανοίξει σε σοβαρό επίπεδο ο διάλογος και να αποφασίσει η περιοχή εάν τελικά θέλει να διεκδικήσει τον χώρο που της αξίζει σε αυτό τον κλάδο της τουριστικής οικονομίας ή εάν θα προτιμήσει να αφήσει για άλλους τις όποιες προοπτικές.