Έχει παράλληλα την τύχη να υπάρχουν τρία παγκοσμίου βεληνεκούς brands: Η Αρχαία Ολυμπία, η Σπάρτη και οι ελιές Καλαμάτας. Όλα αυτά είναι γνωστά στα πέρατα της Γης και μάλλον δεν έχουμε ως περιοχή αντιληφθεί το πραγματικό τους μέγεθος και τη διείσδυση που μπορούν να έχουν σε διεθνές επίπεδο.
Με αυτά τα τρία “θεμέλια” θα πρέπει η Πελοπόννησος να ξεκινήσει έστω και τώρα να χτίζει διεθνώς το ενιαίο προφίλ της. Και φυσικά πάνω σε αυτές τις βάσεις θα ακολουθήσουν τα πολύ σημαντικά αρχαιολογικά μνημεία (Μυκήνες, Αρχαία Μεσσήνη, Μυστράς, Μονεμβασιά, Επικούριος Απόλλωνας, Κάστρο Μεθώνης, Ακροκόρινθος, Παυλοπέτρι κ.ά.), το πανέμορφο και με πολλές εναλλαγές φυσικό περιβάλλον, καθώς και πολλές αναγνωρίσιμες προσωπικότητες -εν ζωή ή όχι- που έχουν το δικό τους πέρασμα από εδώ μέσα στο χρόνο.
Προφανώς και η δική μας περιοχή δεν διεκδικεί το αποκλειστικό προνόμιο να έχει τόσα πολλά “χρυσά” συστατικά για τη δημιουργία ενός πλήρους και ελκυστικού τουριστικού προϊόντος. Πέρα όμως από τις απαραίτητες τεχνικές υποδομές (δρόμοι, αεροδρόμια κ.λπ.) που σε κάποιο βαθμό ήδη υπάρχουν και αναμένουμε εναγωνίως την απαραίτητη αναβάθμισή τους, αυτό που φαίνεται να λείπει είναι η στοχευμένη ανάδειξη όλων των συγκριτικών πλεονεκτημάτων, που έχει η περιοχή έναντι άλλων.
Απαραίτητη προϋπόθεση φυσικά στον δρόμο προς την τουριστική επιτυχία η αύξηση των διαθέσιμων κλινών και η γενικότερη αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα για να μπορέσουμε να φθάσουμε ως Πελοπόννησος σε ένα επίπεδο παροχής ενός πλήρους τουριστικού προϊόντος. Ας μην συνεχίσουμε όμως το χαλαρό βάδισμα, ας επιταχύνουμε, διότι πολλές περιοχές που -άγνωστο γιατί- συνηθίζαμε να μην τις βλέπουμε (βλ. Βαλκάνια), “τρέχουν” τόσο που εμείς δεν έχουμε “τρέξει” ποτέ!