Αυτή είναι η σκληρή, η προκλητική πραγματικότητα στην Ελλάδα της κρίσης.
Και το επιβεβαίωσε με μια απλή αφέλεια ο δήμαρχος Καλαμάτας, αποφεύγοντας να το επισημάνει, να το καυτηριάσει, για να μην κακοκαρδίσει το γενικό γραμματέα και την κυβέρνηση. Μήπως και τον κατηγορήσουν πως αντιπολιτεύεται ή κάνει κακό στην κυβέρνηση του κόμματός του και του συμπατριώτη μας πρωθυπουργού. Αν ήταν κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, δε θα το σκεφτόταν, θα είχε ανέβει στα κάγκελα και δικαιολογημένα. Εκτός και αν δεν πίστεψε το αίτημα για τον καθαρισμό του Αρι και το κατέθεσε έτσι για τα μάτια του κόσμου. Ή καλύτερα για να γλιτώσει από την γκρίνια του προέδρου της Μικρομάνης που το ζητούσε από τον Ιούνιο.
Για την κυβέρνηση, την Ε.Ε., την Περιφέρεια και την Τοπική Αυτοδιοίκηση τα αντιπλημμυρικά έργα δεν είναι σε προτεραιότητα. Το επιβεβαίωσε και αυτό ο δήμαρχος. Παρατήρησε ότι για τέτοια έργα δεν υπήρχαν κωδικοί στο ΕΣΠΑ. Και με μείον τα εθνικά και τα δημοτικά ταμεία, τέτοια έργα δεν έγιναν, αφού δεν είχαν την πολυπόθητη Κοινοτική χρηματοδότηση. Αντίθετα, για αναπλάσεις υπήρχαν και υπάρχουν κωδικοί, γι’ αυτό και χορτάσαμε από αναπλάσεις πλατειών και πεζοδρομίων. Ζήτω τα έργα καλλωπισμού και ομορφιάς και ας πνιγόμαστε.
Ο τόπος πνίγηκε, επίσης, γιατί δε λειτούργησε το αντλιοστάσιο του ΓΟΕΒ πίσω από τα καρτ, λόγω διακοπής του ηλεκτρικού ρεύματος. Και δικαιολογημένα κάποιοι αναρωτήθηκαν: "Τόσο δύσκολο ή δαπανηρό είναι σε τέτοιες περιπτώσεις, να υπάρχει γεννήτρια;". Ή μήπως είναι λαϊκισμός η συγκεκριμένη προσέγγιση; Μια γεννήτρια δεν είναι πιο φθηνή από τις αποζημιώσεις που θα καταβληθούν σε πληγέντες αγρότες και κτηνοτρόφους; Πού είναι το ενδιαφέρον για τον πρωτογενή τομέα των λαλίστατων αρχόντων της εξουσίας.
Οι πλημμύρες λόγω του Αρι και του αντλιοστασίου επιβεβαίωσαν ότι την εποχή της κρίσης το ελληνικό κράτος συνεχίζει την προκλητική λειτουργία του, αυτή που ζημιώνει τον τόπο και τους ανθρώπους, χωρίς κανείς να λογοδοτεί και να ντρέπεται.