Στις ορκωμοσίες και στις δημαιρεσίες των νέων δημοτικών αρχών της Μεσσηνίας - και προφανώς σε όλη την Ελλάδα - χορτάσαμε από κοινοτοπίες και “διαβεβαιώσεις” πως οι εκλεγμένοι αυτοδιοικητικοί θα εργάζονται με πάθος και σε αυτή την περίοδο, “για το κοινό καλό, επ’ ωφελεία του δήμου και των δημοτών”. Θα διαθέτουν εθελοντικά τους εαυτούς τους στην υπηρεσία των πολιτών.

Προσφορά εθελοντική, ανιδιοτελής, αλλά μέσα από έμμισθες θέσεις αντιδημάρχων και προέδρων δημοτικών νομικών προσώπων. Ακόμα και αντιπροέδρων σε αυτά τα νομικά πρόσωπα, όπως αποφάσισε η πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου Καλαμάτας, την προηγούμενη περίοδο.

Ορισμοί αντιδημάρχων, μάλιστα, για ένα χρόνο, για να υπάρχει επαρκής χρόνος για... ροτέισον, για να μπορέσουν να πάρουν έμμισθο πόστο την επόμενη χρονιά και οι υπόλοιποι σύμβουλοι, για να... ξεδιπλώσουν και αυτοί το ταλέντο τους στο “γήπεδο” του δήμου, στην υπηρεσία των πολιτών.

Παρά την κατάργηση νομικών προσώπων, - λιγότερα από αυτά που αναμένονταν, έπιασαν τόπο τα παράπονα και τα αιτήματα των δημάρχων φιλικά προσκείμενων στην κυβέρνηση - υπάρχουν θέσεις και αξιώματα με μισθό για όλους. Κανείς δεν μπορεί να μείνει παραπονούμενος. Μένει να γίνει ο καλύτερος σχεδιασμός για το πιο αποδοτικό... ροτέισον.

Οχι δεν είναι κακό, μεμπτό να είναι έμμισθες οι θέσεις των αντιδημάρχων. Το αντίθετο μάλιστα. Ο αντιδήμαρχος για να παράγει έργο στην αρμοδιότητά του, πρέπει να είναι αφιερωμένος αποκλειστικά, να είναι πλήρους απασχόλησης στο έργο του. Και γι’ αυτό πρέπει να αμείβεται. Για να έχει και κίνητρο να ασχοληθεί και να παράγει. Και η παραγωγή έργου θα είναι καλό για τον τόπο, αλλά και για τον ίδιο, καθώς θα του εξασφαλίσει κατά πάσα πιθανότητα και την επανεκλογή.

Να ξεκαθαρίσουμε, όμως, ότι δεν διαθέτουν εθελοντικά τον εαυτό τους στην υπηρεσία των πολιτών. Γιατί η εμπειρία της ζωής στην αυτοδιοίκηση έχει δείξει ότι ο αυτοδιοικητικός, ο αντιδήμαρχος ή ο αντιπεριφερειάρχης έχει γίνει επάγγελμα και η εκλογή τού εξασφαλίζει έμμισθη θέση.