Από το 1987 το 17ο Δημοτικό Σχολείο Καλαμάτας στεγάζεται σε λυόμενα, προσφορά - βοήθεια της oλλανδικής κυβέρνησης στην πόλη μετά τους καταστροφικούς σεισμούς, που την έπληξαν ένα χρόνο πριν. Το γεγονός ότι 37 χρόνια μετά, το σχολείο δεν έχει αποκτήσει νέο σύγχρονο κτήριο δεν είναι τιμητικό για την Καλαμάτα και τη δημοτική της αρχή και καταδεικνύει πως το ζήτημα της σχολικής στέγης πρέπει να αποτελέσει πρώτη προτεραιότητα στην πράξη, όχι στα λόγια και τις ευχές.
Και το ζήτημα είναι ότι έχει δρομολογηθεί λύση, πως υπάρχει μελέτη και χώρος για νέο σύγχρονο σχολικό κτήριο στην περιοχή του Υπεραστικού ΚΤΕΛ που θα καλύψει, θα στεγάσει από κοινού το 5ο Δημοτικό και θα απελευθερώσει για άλλες χρήσεις, συνυφασμένες με την ιστορία της εκπαίδευσης το ιστορικό και διατηρητέο κτήριο Μπενάκη. Κτήριο που ήταν προβληματικό από την εποχή που ήμουν μαθητής του τη δεκαετία του 1970.
Οπότε δεν αρκούν πλέον η αισιοδοξία(;) και οι αναφορές πως η δημοτική αρχή συζητάει και έχει καλή συνεργασία με τις “Κτιριακές Υποδομές” για να χρηματοδοτηθεί και να υλοποιηθεί το νέο Δημοτικό στο ΚΤΕΛ, όπως και το νέο νηπιαγωγείο στη Ράχη, που στεγάζεται σε λυόμενο μέσα στο προαύλιο του 6ου Δημοτικού.
Χθες έπρεπε να είχαν δρομολογηθεί.
Το ίδιο ισχύει και για το νέο κτήριο που είναι αναγκαίο για το Ειδικό Δημοτικό Σχολείο. Και είναι ντροπή η καθυστέρηση, καθώς αφορά παιδιά με αναπηρία, που δικαιούνται ιδιαίτερης φροντίδας.
Είναι ντροπή για ένα ευρωπαϊκό κράτος να περιμένει από το 2021 να εντάξει την κατασκευή του στο πρόγραμμα “Αντώνης Τρίτσης”. Είναι ντροπή για τον γενναίο και πρωτοπόρο αείμνηστο πολιτικό που αψηφούσε το πολιτικό κόστος, που πρόγραμμα με το όνομά του δημιουργεί εμπόδια στην αναβάθμιση της εκπαίδευσης.
Ο δήμος οφείλει να πιέσει με δυναμικό και ξεκάθαρο τρόπο την κυβέρνηση. Να της ξεκαθαρίσει ότι δεν μπορεί να ανεχθεί άλλη κωλυσιεργία και πως οφείλει να βρει σήμερα χρηματοδοτικό πρόγραμμα για την κατασκευή του νέου Ειδικού Δημοτικού.
