Από τις μεγαλύτερες και πιο λαμπρές γιορτές της Χριστιανοσύνης η γιορτή των Θεοφανίων: τα "Φώτα" όπως συνηθίζουμε να τα λέμε, που έρχονται κάθε χρόνο να διώξουν τα πνευματικά και συναισθηματικά μας σκοτάδια, να ρίξουν φως άπλετο και αγιασμένο στους φόβους και στις ανασφάλειες των ανθρώπων.
Η λαϊκή παράδοση θέλει τον αγιασμό των ιερέων να έχει τη μοναδική ικανότητα να διώχνει τους τρομακτικούς και δύσμορφους καλικάντζαρους στις υπόγειες φωλιές τους, εκεί από όπου είχαν εμφανιστεί 12 μέρες πριν.
Μεγάλες έννοιες το φως και το σκοτάδι, όπως μεγάλη και η ανάγκη του ανθρώπου για κάθαρση, για απαλλαγή από τα παλιά και σκονισμένα φορτία του παρελθόντος.
Δεν είναι πάντα... εύκολες και χαρούμενες οι στιγμές που συμβολίζουν το φωτισμό μας. Είτε σε κοινωνικό είτε σε οποιοδήποτε άλλο -ακόμα και προσωπικό- επίπεδο, η αλήθεια και η συνειδητοποίησή της πάντα ήταν ένα κομμάτι δύσκολο προς εξερεύνηση, που ήθελε κότσια για να το δεχτεί ο καθένας μέσα του, να το προσαρμόσει στα δεδομένα του και να προχωρήσει με βάση αυτό. Και μόνον αυτό.
Η εποχή τούτη, όσο ίσως καμία άλλη, μας καλεί να δούμε την αλήθεια κατάματα - όσοι καλικάντζαροι κι αν κρύβονται δίπλα της, πίσω της ή γύρω της. Πρέπει να δούμε την αλήθεια, την πραγματική διάσταση των προβλημάτων του κοινωνικού συνόλου, που εμείς δημιουργήσαμε. Τις ευθύνες μας απέναντι στους αδύναμους. Το ρόλο μας απέναντι στον ερχομό του "φωτός".
Γιατί παρασκοτείνιασε το γύρω μας, παραγεμίσαμε με απάνθρωπα καλικαντζαράκια, παραστηριχτήκαμε σε ψεύτικους και αμφίβολου φωτισμού "φακούς".
Ας είναι αυτές οι μέρες η απαρχή μιας νέας εποχής, πιο συνειδητοποιημένης, περισσότερο απαλλαγμένης από τα στεγανά. Πιο φωτεινής, επιτέλους...

Γιούλα Σαρδέλη