Αφορμή για αυτό το άρθρο στάθηκε επεισόδιο που συνέβη χθες στην οδό Γεωργούλη, με μαζικές κλήσεις προς αυτοκίνητα που είχαν παρκάρει στο νότιο τμήμα της οδού, αλλά και αφαίρεση πινακίδων σε αυτοκίνητο που πάρκαρε νομίμως, αλλά έκλεινε την κυκλοφορία. 

Αρκεί μία απλή βόλτα μέσα στην πόλη για να αντιληφθεί κανείς ότι καθένας παρκάρει όπου θέλει, αδιαφορώντας για τις δυσκολίες που πιθανόν δημιουργεί στους υπόλοιπους. Πάνω σε ράμπες αναπήρων, σε γωνίες εμποδίζοντας πλήρως την ορατότητα των άλλων οδηγών, οι οποίοι ρίχνουν “κορώνα - γράμματα” για να περάσουν, σε πεζοδρόμους κ.α. 

Εχουμε όμως αναρωτηθεί ποτέ πραγματικά ποιος είναι ο βασικός λόγος -πέραν από την έλλειψη παιδείας- για τον οποίο επικρατεί αυτή η άναρχη κατάσταση όχι μόνο στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα, αλλά σε κάθε ελληνική πόλη; Προφανώς η ατιμωρησία. Οταν γνωρίζεις ότι 9 στις 10 φορές που θα παρκάρεις παράνομα, δεν θα ασχοληθεί κανένας μαζί σου και το πολύ πολύ να ακούσεις κανένα βρισίδι, στο οποίο θα απαντήσεις αναλόγως και όλα καλά, τότε γιατί να πειθαρχήσεις στα σήματα; Υπάρχουν φυσικά και διάφορες "εξυπνάδες" του νόμου, που επιτρέπουν στη Δημοτική Αστυνομία μόνο να κόβει κλήσεις αν δεν υπάρχει κάρτα στάθμευσης στα οχήματα στους προκαθορισμένους χώρους, και την ίδια ώρα δεν μπορούν να κάνουν κάτι σε αυτόν που είναι διπλοπαρκαρισμένος λίγα μέτρα πιο κάτω. Και το μόνο που γίνεται είναι να τον καλούν με τη σφυρίχτρα. Με ορισμένους εντατικούς ελέγχους και επιβολή προστίμων προς παραδειγματισμό των υπολοίπων τόσο από την Ελληνική, όσο και από τη Δημοτική Αστυνομία (τώρα μάλιστα που τελειώνουν και οι εκλογές) τα πράγματα μόνο προς το καλύτερο θα πάνε. Ας μην εξαντλούμε λοιπόν την αυστηρότητά μας σε παραβάσεις, που χαριτολογώντας μπορούμε να τις χαρακτηρίσουμε... δευτερεύουσες, την ώρα που σε όλη την πόλη η ασυνειδησία των οδηγών όχι μόνο προκαλεί προβλήματα στην προσβασιμότητα, αλλά θέτει σε κίνδυνο ακόμα και την ακεραιότητά μας.