Οπως για μία ακόμα φορά ακούστηκε στην πρόσφατη συνάντηση φορέων για το θέμα στο Επιμελητήριο Μεσσηνίας, το 2013, πρώτη χρονιά της πτήσης της Ryanair από Καλαμάτα για Μιλάνο (Μπέργκαμο), στη Μεσσηνία έπεσαν περίπου 5,5 εκατ. ευρώ, ενώ το αντίστοιχο ποσό για το φετινό τρίμηνο πτήσεων άγγιξε τα 3,5 εκατ. ευρώ -χρήματα που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έπεσαν στην τοπική αγορά και βοήθησαν μεγάλο φάσμα επιχειρήσεων.
Την ώρα δηλαδή που ο Χ δήμος δίνει 300.000 ευρώ για μερικά μέτρα πεζοδρομίου είναι εξοργιστικό να μην μπορούν οι φορείς της περιοχής να συντονιστούν για το πώς θα στηριχθεί οικονομικά αυτή η γραμμή.
Για την τριετία 2013-2015 απαιτείται το πολύ το ποσό των 145.000 ευρώ (60.000 για το 2013, 25.000 για το 2014, 60.000 για το 2015) για να εξακολουθήσει να υπάρχει η αεροπορική αυτή σύνδεση που μόνο οφέλη έχει για την περιοχή και τους επαγγελματίες.
Οπως με χαρακτηριστικό τρόπο είπε ο οικονομικός επόπτης του Επιμελητηρίου Μεσσηνίας και επιχειρηματίας Τάσος Μαρκόπουλος, εάν ζητούσαμε από κάθε έναν Μεσσήνιο 1 ευρώ για το σκοπό αυτό, θα συγκεντρώναμε πολύ περισσότερα χρήματα από το ποσό που σήμερα απαιτείται. Επειδή αυτό όμως πρακτικά δεν είναι εφικτό, καλούνται οι αυτοδιοικητικοί φορείς από τη μία και οι επιχειρηματικοί από την άλλη να συμβάλουν με το δικό τους οβολό σε αυτό το εγχείρημα.
Εάν ακόμα δεν έχουν πειστεί φορείς ή μεμονωμένοι επιχειρηματίες πως κάθε νέο δρομολόγιο είναι ένας καινούργιος δρόμος από και προς την Ευρώπη -επισήμανση που εύστοχα έκανε ο δήμαρχος Πύλου- Νέστορος Δημήτρης Καφαντάρης- τότε θα πρέπει να σταματήσουμε να ατενίζουμε το μέλλον, κοινωνικά και οικονομικά, με αισιοδοξία και θα πρέπει να αρκεστούμε μόνο στο “να τη βγάλουμε και σήμερα και όλα καλά”.
Η αλήθεια είναι ότι τα στενά χρονικά περιθώρια, αλλά και η σοβαρότητα του ζητήματος μάλλον ενεργοποίησαν έστω και καθυστερημένα τα αντανακλαστικά αρκετών φορέων που έμμεσα ή άμεσα εμπλέκονται με την τουριστική οικονομία και πλέον φαίνεται να υπάρχει φως στην υπόθεση εκπλήρωσης τουλάχιστον των οικονομικών υποχρεώσεων που έχουν ήδη αναληφθεί από τη Μεσσηνία προς τη Ryanair.
Είναι λάθος να επαναπαυόμαστε στη σημερινή τεράστια αύξηση των αφίξεων στο αεροδρόμιο της Καλαμάτας από προορισμούς του εξωτερικού. Αρκεί σε αυτό το σημείο να θυμηθούμε ότι πριν το 2009 ελάχιστες ήταν οι πτήσεις και αυτές τσάρτερ, που έφθαναν στο αεροδρόμιο της Καλαμάτας και σήμερα ο ίδιος αριθμός ξεπερνάει τις 600. Οσον αφορά μάλιστα τις προοπτικές για το μέλλον, αυτές είναι κατά κοινή ομολογία πολύ μεγαλύτερες, αλλά μία από τις βασικές προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο είναι να αφήσουμε τις μπακαλίστικες νοοτροπίες και να μην είμαστε “ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο αλεύρι”. Αυτό δηλαδή που πρέπει πλέον να κάνει η Μεσσηνία και κάθε περιοχή που ευελπιστεί να εξαντλήσει τα περιθώρια τουριστικής ανάπτυξης είναι, όχι να κάνει... έρανο για να στηρίξει στο μέρος που της αναλογεί ένα δρομολόγιο, αλλά να προσελκύσει όσο το δυνατόν περισσότερα τέτοια δρομολόγια για να μεγιστοποιήσει το κέρδος.
Υπάρχει φυσικά και η αντίθετη άποψη, η οποία λέει γιατί να στηρίξουμε εμείς την προσπάθεια μίας ιδιωτικής εταιρείας, η οποία έχει ως μόνο στόχο το κέρδος της. Η απάντηση όμως είναι προφανής: Γιατί το δικό της κέρδος συνεπάγεται και δικό μας κέρδος. Στην περίπτωση που ούτε αυτή η απάντηση είναι επαρκής για τους δύσπιστους, τότε ας πούμε “αντίο” σε αυτές τις πτήσεις και ας περιμένουμε να δουλέψουν οι τουριστικές επιχειρήσεις της περιοχής μας μόνο με την “εντός των τειχών” αγοραστική δύναμη. Αυτή για την οποία -δικαιολογημένα- κλαιγόμαστε όλοι στην ελληνική καθημερινότητα των τελευταίων χρόνων.
