Αφορμή για το συγκεκριμένο άρθρο στάθηκε η εικόνα που παρουσίασε συνολικά η αντιπολίτευση κατά τη διάρκεια των δημαιρεσιών στο Δήμο Καλαμάτας. Οταν έφθασε η ώρα να διευθετηθούν τα θέματα με την κατανομή των εδρών και την εκλογή εκπροσώπων στις επιτροπές του δήμου, έκαναν την εμφάνισή τους τα γνωστά κρούσματα... συγκρούσεων. Δεν θα μπούμε στο περιεχόμενο των διαφωνιών. Απλώς αυτό που θα πρέπει να επισημανθεί είναι ότι όσο οι διαφωνίες μεταξύ των παρατάξεων της αντιπολίτευσης φουντώνουν, τόσο η συμπολίτευση... γελάει. Βρίσκει ακόμα περισσότερο πρόσφορο έδαφος για να εφαρμόσει την πολιτική της χωρίς ιδιαίτερη κόντρα, κατά τη διάρκεια μάλιστα συνεδριάσεων που συχνά ξεκινούν το απόγευμα και τελειώνουν τις πρώτες πρωινές ώρες. 

Δεδομένου μάλιστα ότι το σύστημα λειτουργίας της αυτοδιοίκησης δίνει τη δυνατότητα στις δημοτικές αρχές, εκμεταλλευόμενες την πλειοψηφία τους, να περνούν οτιδήποτε θέλουν χωρίς να χρειάζονται τη... συμβολή μέρους της αντιπολίτευσης, τότε ο ρόλος της αντιπολίτευσης περιορίζεται σε καθαρά... φιλολογικό. Χάνεται όμως και αυτός όταν οι εκπρόσωποι των μειοψηφιών αναλώνονται σε μεταξύ τους διαμάχες. 

Τα παραπάνω φυσικά δεν αφορούν επ’ ουδενί μόνο το Δήμο Καλαμάτας, αλλά κάθε φορέα αυτοδιοίκησης στη χώρα. Ο έλεγχος και η άσκηση εποικοδομητικής και ρεαλιστικής κριτικής είναι ουσιαστικά το μεγάλο όπλο των μειοψηφιών, όποιο ποσοστό κι αν έλαβαν στις εκλογές και όσους συμβούλους κι αν έχουν. Και πάνω από όλα τα ζητήματα της πόλης να είναι, κατά προτεραιότητα, το αντικείμενο των συνεδριάσεων και σε δεύτερη μοίρα να περνούν τα προβλήματα γενικότερου πολιτικού ενδιαφέροντος, τα οποία κατά καιρούς απασχολούν τις συνεδριάσεις.

Με την ελπίδα για ομαλή λειτουργία τόσο της αυτοδιοίκησης, όσο και των οργάνων άσκησης της διοίκησης, ας είναι η δημοτική περίοδος, που ήδη ξεκίνησε, ουσιαστική και εποικοδομητική χωρίς πολλά παρατράγουδα, προς όφελος πρώτα των πολιτών.