Μία υπόθεση κατά καιρούς πολυσυζητημένη, η οποία όμως επί της ουσίας δεν σημειώνει κάποια πρόοδο. Αντίθετα θα λέγαμε οι οιωνοί μόνο θετικοί δεν είναι, καθώς τα προβλήματα στο οδικό δίκτυο (πτώσεις βράχων κ.ά.) δεν λείπουν. 

Αν υπολογίσουμε μάλιστα ότι σε κάποιους μήνες θα πάψει να αποτελεί τη βασική εθνική οδό Καλαμάτας - Σπάρτης με την παράδοση (πότε άραγε;) του τμήματος Λεύκτρο - Σπάρτη, τότε οι φόβοι για περαιτέρω εγκατάλειψη της περιοχής γίνονται μεγαλύτεροι.

Κανονικά πάντως θα έπρεπε να υπάρχει πλάνο, ώστε όχι μόνο να μην απαξιωθεί η περιοχή με τα νέα κυκλοφοριακά δεδομένα, αλλά αντίθετα να αποτελέσει το έναυσμα για μία άλλης φύσεως παρουσίαση του Ταϋγέτου προς τους επισκέπτες.

Στη θεωρία πολλοί αναφέρουν ότι ένα από τα πλεονεκτήματα της Καλαμάτας σε σχέση με άλλες περιοχές είναι ότι μπορείς να βρεθείς μέσα σε λίγα λεπτά από την παραλία στο καταπράσινο βουνό. Εχουν όμως διαμορφωθεί οι προϋποθέσεις, που θα στρέψουν τον επισκέπτη και προς τα ορεινά του Δήμου Καλαμάτας; Η απάντηση δυστυχώς είναι εύκολη. Ενδεικτικό μάλιστα αυτής της κατάστασης είναι το γεγονός ότι ο πρώτος διαγωνισμός για την αξιοποίηση του ιστορικού "Τουριστικού" για τα επόμενα χρόνια απέβη άγονος. Και προφανώς η αιτία δεν είναι μόνο η δύσκολη οικονομική συγκυρία και η “οικονομική αβεβαιότητα”, που επικαλείται η δημοτική αρχή, αλλά και η αβεβαιότητα, που δημιουργείται από την εγκατάλειψη χρόνο με το χρόνο της ευρύτερης περιοχής.

Το στοίχημα δεν έχει χαθεί και υπάρχει ακόμα η δυνατότητα εκπόνησης συγκεκριμένου σχεδίου δράσης για τη σταδιακή ανάπτυξη του ορεινού όγκου με σεβασμό πάντα στο όμορφο, αλλά συνάμα ταλαιπωρημένο φυσικό περιβάλλον.