Χωρίς, όμως, τη θέληση των οδηγών δε γίνεται τίποτα. Η κατασταλτική αντιμετώπιση όσο αναγκαία και να είναι, δε φθάνει. Οι κλήσεις της Τροχαίας μπορεί να είναι μέρος της αποστολής και του καθήκοντος που έχει, αλλά δε δίνουν λύση.

Αν ο καθένας από μας δεν συνειδητοποιήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης και δεν κατανοήσει ότι τα μέτρα του ΚΟΚ είναι για τη δική του προστασία, το κακό στους δρόμους θα συνεχίζεται. Ανθρωποι θα τραυματίζονται και θα σκοτώνονται και μεις οι υπόλοιποι που θα στενοχωριόμαστε, θα λέμε πόσο άδικο ήταν αυτό που συνέβη.

Για να μην κοροϊδευόμαστε και για να βάλουμε ένα λιθαράκι στην προστασία της ανθρώπινης ζωής, θα πρέπει να τονίσουμε ότι: Η ζώνη ασφαλείας στα αυτοκίνητα σώζει ζωές. Και οφείλουμε να τη φοράμε όλοι, οδηγός και επιβάτες. Και πρέπει να τη φοράμε παντού και πάντα: Και στους αυτοκινητόδρομους, αλλά και μέσα στην πόλη, ακόμα και στους αγροτικούς δρόμους των χωριών. Το ατύχημα παραμονεύει παντού, όπου ζουν και κυκλοφορούν άνθρωποι.

Το ίδιο ισχύει και για το κράνος στα δίκυκλα. Οφείλουν να το φορούν όλοι, οδηγοί κι επιβάτες και παντού. Και στους εθνικούς δρόμους και μέσα στην πόλη, πολύ περισσότερο και όλες τις εποχές, και το καλοκαίρι.

Δεν είναι μαγκιά να μη βάζεις ζώνη και κράνος. Ανοησία είναι. Είσαι εσύ ο ίδιος που μεγαλώνεις τον κίνδυνο για τον εαυτό σου και για τα αγαπημένα σου πρόσωπα. Είναι ανοησία να υποστηρίζεις ότι η ζώνη σε ενοχλεί, σε στενεύει. Μαγκιά πραγματική είναι να τη φοράς και να θωρακίζεις τον εαυτό σου και τα αγαπημένα σου πρόσωπα από την κακιά στιγμή. Γιατί κακές στιγμές μπορούμε να έχουμε όλοι μας. Για τους ανθρώπους είναι οι κακές στιγμές και πρέπει εμείς οι ίδιοι να προλαβαίνουμε και να μειώνουμε τις συνέπειές τους.