"Ταμάμ" κολλάει στους αποφοίτους της Γ' λυκείου το παλιό τραγούδι που πρόσφατα ξανατραγούδησε η Γιώτα Νέγκα "Κάνε λιγάκι υπομονή", αφού τα νεύρα και οι αντοχές τους έχουν χτυπήσει... κόκκινο...
Φτάνουμε στις τελευταίες ημέρες του Αυγούστου και ακόμη οι πολυπόθητες βάσεις που περιμένουν από τις αρχές του καλοκαιριού δε λένε να βγουν. Το υπουργείο Παιδείας τα μασάει, το πάει από πενθήμερο σε πενθήμερο, οι γονείς δεν μπορούν να ξεκινήσουν ακόμη τις ετοιμασίες για τα νέα σπίτια των παιδιών και όσο για τους ίδιους τους υποψηφίους στις πανελλαδικές; Απλά ακούν το ένα "τρομοκρατικό" νέο μετά το άλλο, για τη δραματική πτώση των βάσεων, για την ριζική αναδιάρθρωση του χάρτη των ιδρυμάτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης της χώρας, για την εργασιακή αβεβαιότητα και την αδυναμία σύνδεσης των μελλοντικών σπουδών τους με την αγορά εργασίας.
Στο ζοφερό αυτό σκηνικό που δείχνει να τους έχει σπάσει τα νεύρα - και δικαίως - οι έφηβοι του σήμερα, οι αυριανοί πολίτες της χώρας βλέπουν τους γονείς τους να κλείνονται ολοένα και περισσότερο στον εαυτό τους και στα σπίτια τους, τους αγανακτισμένους να αραιώνουν και να ξαναγεμίζουν τις καφετέριες και τους πολιτικούς ηγέτες του τόπου να τρώνε γιούχα και να μην έχουν κανένα επιχείρημα να ορθώσουν απέναντι στον απλό κόσμο.
Και υπομονή θα κάνουν οι 18άρηδες και τσαμπουκά θα δείξουν και τα δυνατά τους θα βάλουν. Και το μυαλό τους θα πλάσουν όπως εκείνοι θέλουν, μέσα από τις μουσικές και τα βιβλία τους. Μέσα από έναν αγώνα, που θα είναι αγώνας όχι μόνο επιβίωσης μέσα στην οικονομική κρίση, αλλά... αναπνοής μέσα στο λίγο, στο επουσιώδες, στο φτηνό, στο πουλημένο της προηγούμενης από αυτούς γενιάς.
Θα σφίξουν τα δόντια και θα γίνουν καλύτεροι από όλους μας. Γιατί θα τα έχουν δει όλα από μικροί. Και ο κόσμος θα τους έχει διδάξει με τον πιο σκληρό τρόπο, ότι... "η ζωή μόνο έτσι είναι ωραία"... Με πάλη.