Η νέα χρονιά αποτελεί ορόσημο για απολογισμό αλλά κυρίως για καινούργιο ξεκίνημα. Ο καθένας μας αυτές τις μέρες είχε την ευκαιρία να περάσει περισσότερες ώρες με τους πιο κοντινούς του ανθρώπους και να «ανακαλύψει» αλήθειες αλλά και κρυμμένους φόβους, να ψηλαφίσει ευκαιρίες αλλά και μύθους. Η ελληνική κοινωνία  συγκροτείται από οικογένειες με ισχυρούς δεσμούς αγάπης αλλά και δυνατούς ανταγωνισμούς που φτάνουν στα όρια του μίσους. Στα πλαίσια της ελληνικής οικογένειας, με την ευρεία έννοια, και στο αντιφατικό πολλές φορές πλέγμα σχέσεων στο εσωτερικό της οικοδομήθηκε το οικονομικό και πολιτικό πλαίσιο, πάνω στο οποίο αναπτύχθηκε η χώρα. 

Στις οικογενειακές συγκεντρώσεις πέρυσι τέτοιο καιρό επικρατούσε η οργή γι' αυτά που χάθηκαν, για τα χειρότερα που ήταν μπροστά, για το βαθύ σκοτάδι στο τούνελ της ελληνικής πραγματικότητας. Οι θεωρίες συνωμοσίας, με τις κινήσεις εκβιασμού που δεν έγιναν, με τους πρόθυμους να μας δανείσουν αλλά που εμείς δεν αρπάξαμε την ευκαιρία, κυριαρχούσαν. Οι φωνακλάδες της οικογένειας είχαν έτοιμες προτάσεις για όλα -που έπρεπε να κάνουν οι άλλοι- όπως και μια έμπιστη πληροφορία που την είπε ο τάδε ισχυρός -συνήθως ξένος- σε έναν μπατζανάκη που ταξίδευαν μαζί με το αεροπλάνο. Εννοείται πως για όλα όσα μας συνέβαιναν έφταιγαν οι ξενόδουλες ηγεσίες, οι ξένοι γενικότερα και οι Γερμανοί ειδικότερα. Τα κοσμητικά επίθετα έδιναν και έπαιρναν και συνοδεύονταν με την μετάνοια «…άγιες ημέρες που είναι».

Στα φετινά οικογενειακά τραπέζια η οργή ήταν λιγότερη. Αυτό που κυριαρχούσε ήταν η αγωνία για το αν θα υπάρξει διέξοδος και κυρίως η αναζήτηση για το πώς πρέπει να κινηθεί ο καθένας τα επόμενα χρόνια με βάση τα δεδομένα που έχουν πλέον δημιουργηθεί στο πεδίο της πραγματικής οικονομίας. Οι φωνακλάδες δεν ξέμειναν εντελώς από συνωμοσιολογικές θεωρίες αλλά θες γιατί τα παραδείγματα με τους Ρώσους και τους Κύπριους λοιδορήθηκαν από την πραγματικότητα, θες γιατί οι πληροφορίες αποδείχτηκαν αναξιόπιστες, κράτησαν χαμηλότερες τόνους δίνοντας χώρο στο τραπέζι για περισσότερη ορθολογική κουβέντα. Η οργή είναι φανερό ότι δίνει σταδιακά τη θέση της στην ψύχραιμη συνειδητοποίηση της πραγματικότητας και αυτό γίνεται πλέον όλο και πιο ορατό παντού.

Το πέρασμα από την οργή στη νέα φάση αποτελεί την απαραίτητη προϋπόθεση για να δημιουργηθεί ελπίδα και αισιοδοξία που με τη σειρά τους οδηγούν στη δημιουργία. Η νέα πραγματικότητα είναι εξαιρετικά εύθραυστη γιατί δεν υπάρχουν πλέον αντοχές σε κανέναν. Τις επόμενες εβδομάδες θα φανεί αν η σπίθα που έχει ανάψει -και ήταν ιδιαίτερα ορατή αυτές τις ημέρες- θα δημιουργήσει φωτιά που θα ζεστάνει ξανά τις καρδιές των ανθρώπων ή θα σβήσει και θα δώσει τη θέση της στο σκοτάδι του φανατισμού και της τυφλής οργής. Για να κρατηθεί η φλόγα ζωντανή χρειάζονται αποφασιστικές κινήσεις σε όλα τα επίπεδα. Η δημιουργία απλών στην εφαρμογή και κυρίως δίκαιων κανόνων που θα προάγουν την ισότητα σε ευκαιρίες αλλά και η ταυτόχρονη προστασία όσων έχουν ανάγκη, μέσα από ένα προσαρμοσμένο στις περιστάσεις κοινωνικό κράτος, είναι οι δύο βασικοί πυλώνες που μπορούν να μετατρέψουν τη σπίθα σε πυρκαγιά δημιουργίας. 

Μέσα στο νέο πλαίσιο που έχει δημιουργηθεί η τοπική οικονομία έχει μπροστά της ένα μεγάλο στοίχημα. Να μετατρέψει την κρίση σε ευκαιρία, αξιοποιώντας όλα τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα, στον αγροτικό τομέα και τον τουρισμό. Στον τουριστικό τομέα υπάρχουν σύγχρονες υποδομές (αυτοκινητόδρομος, αεροδρόμιο, νοσοκομείο κ.λπ.) αλλά  και μεγάλες επενδύσεις που βάζουν στον τουριστικό παγκόσμιο χάρτη την περιοχή και αυτή η ευκαιρία δεν πρέπει να χαθεί.  

Ο πρωτογενής τομέας παραγωγής έχει ξαναμπεί δυναμικά στο προσκήνιο και θα αποδώσει μόνο αν οι παλιές διαλυμένες δομές και αντιλήψεις δώσουν τη θέση τους σε νέα δυναμικά σχήματα. Η λειτουργία, για παράδειγμα, επιχειρήσεων αγροτικού προσανατολισμού μέσα από τη συνένωση δυνάμεων ανθρώπων και κεφαλαίου γης θα μπορούσαν να δώσουν διέξοδο και θέσεις εργασίας. Η συνένωση του κατακερματισμένου κλήρου αλλά και η πολλαπλή αξιοποίηση προϊόντων που μπορούν να παραχθούν σε τοπικό επίπεδο δημιουργώντας ένα ολοκληρωμένο διατροφικό πρότυπο, είναι ένα επιχειρηματικό μοντέλο που μπορεί να αποδώσει σε όσους τα δουλέψουν και τα αξιοποιήσουν. 

Η συνειδητοποίηση ότι η χώρα δεν μπορεί να θρέψει χιλιάδες εκπαιδευτικούς, δικηγόρους, μηχανικούς  γιατρούς, δημοσιογράφους και βέβαια τα πολλά άλλα «ευγενή» επαγγέλματα του δημοσίου τομέα, είναι βέβαιο ότι θα γεννήσει ιδέες και θα δημιουργήσει ευκαιρίες. Οσοι αναζητούν από το κράτος «πατερούλη» να τους διορίσει ή να τους προστατέψει επιχειρηματικά είναι πλέον βέβαιο ότι θα παγώσουν περιμένοντας, γιατί θα έχει σβήσει και η τελευταία σπίθα ελπίδας για καλύτερες χρονιές στο μέλλον.

Υ.Γ. Η συνάντηση τις επόμενες ημέρες με τον πρωθυπουργό για το θέμα της Ολυμπίας Οδού δεν πρέπει να μείνει στα γνωστά, δηλαδή υποσχέσεις από τη μία, καταγγελίες από την άλλη. Για να μην συμβεί αυτό θα πρέπει να κατατεθούν συγκεκριμένες προτάσεις για τη χρηματοδότηση του έργου αλλά και την εξαίρεση, σε αυτή τη φάση, σημείων που έχουν άλλου τύπου προβλήματα. Ο συγκεκριμένος δρόμος έχει τεράστια αναπτυξιακή σημασία για την περιοχή. Ειδικότερα το τμήμα Τσακώνα - Καλό Νερό έχει πολλαπλή αξία οικονομική και κοινωνική, και η προώθηση του, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, θα αποτελούσε μια μεγάλη καλή είδηση για τη νέα χρονιά.