Η σημερινή δημοτική αρχή Καλαμάτας, με αυτόν τον τρόπο και μετά από 7 χρόνια στην εξουσία, δεν παραδέχεται μόνο ότι δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα στο θέμα της διαχείρισης των σκουπιδιών, αλλά ότι κι αυτό που κάνει είναι... περίπου νόμιμο! Είναι φανερό ότι έχει χαθεί κάθε μέτρο, είτε λόγω της πολύχρονης παρουσίας στη δημοτική εξουσία, είτε λόγω της αυτάρεσκης αλαζονείας που προκαλεί η έλλειψη αντιπάλου στα δημοτικά πράγματα.
Οι αυτοδιοικητικοί παράγοντες της περιοχής είναι γνωστό ότι εδώ και χρόνια αδυνατούν να βρουν μια περιβαλλοντικά αποδεκτή και, προπάντων, βιώσιμη σε βάθος χρόνου λύση στο πρόβλημα. Κάθε φορά φτάνουμε, έτσι, στο παρά πέντε της έκρηξης του προβλήματος, παίζοντας κυριολεκτικά με τη φωτιά - και τότε ζητάμε λύσεις μέσω κηρύξεων «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» για να κουκουλωθεί το πρόβλημα και να καταλήξουν πάλι τα σκουπίδια στα φαράγγια.
Οι περισσότεροι τοπικοί παράγοντες παρουσιάζουν το πρόβλημα διαχείρισης των σκουπιδιών ως πολύ δύσκολο. Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι το πρόβλημα γίνεται δύσκολο γιατί οι τοπικοί παράγοντες δεν θέλουν να ασχοληθούν σοβαρά με την επίλυσή του, καθώς γνωρίζουν ότι οι πολίτες δεν ενδιαφέρονται ουσιαστικά, παρά μόνο φιλολογικά, για το πού πάνε τα σκουπίδια τους. Η διαχείριση των σκουπιδιών είναι έργο που δεν φαίνεται -αρκεί να μαζεύονται- και δεν φέρνει ψήφους. Δεν είναι δηλαδή... καινούργιες πλάκες στις πλατείες. Οι τοπικοί άρχοντες αρνούνται, έτσι, να αφιερώσουν χρόνο και κόπο για την αντιμετώπισή του. Να σημειώσουμε δε ότι σε κάποιες περιπτώσεις η μη λύση δημιουργεί και άλλου τύπου εξαρτήσεις, με την αποκαλούμενη «μαφία των σκουπιδιών», γιατί η όλη υπόθεση έχει και πολλά λεφτά.
Είναι, λοιπόν, προφανές ότι κανένας δήμαρχος δεν πρόκειται να χάσει τις εκλογές γιατί δεν εφαρμόζει ολοκληρωμένο σύστημα διαχείρισης των απορριμμάτων. Οι δήμαρχοι το γνωρίζουν αυτό και προτιμούν εδώ και χρόνια να ρίξουν δέκα μέτρα τσιμέντο, να βάλουν πέντε λάμπες και να αναπλάσουν δυο πεζοδρόμια από το να στηρίξουν με κόπο και πόρους την εφαρμογή προγραμμάτων ανακύκλωσης. Προτιμούσαν να διεκδικούν φαραωνικού τύπου έργα βιτρίνας (π.χ. δημαρχείο στο παλιό νοσοκομείο, ανακατασκευή πλακόστρωσης στην κεντρική πλατεία) από το να εξασφαλίσουν πιστώσεις για μονάδες λιπασματοποίησης και ΧΥΤΥ. Ενώ εξασφάλιζαν με πυγμή και με άλλα μέσα την ανεξέλεγκτη ρίψη των απορριμμάτων σε γράνες και λακκούβες, παρίσταναν τους αδύναμους στην επιβολή χωροθέτησης Χώρων Υγειονομική Ταφής.
Το πρόβλημα έτσι παραμένει, γιατί υπάρχει πολιτική επιλογή που βάζει το λούστρο μπροστά από την ουσία. Τα «φανταχτερά μπιχλιμπίδια» τυφλώνουν τους «υπηκόους», οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονται ότι τα σκουπίδια γυρνούν τελικά στο σπίτι τους - και μάλιστα τα τρώνε κοιτάζοντας από τον αναπαυτικό καναπέ τους τα τηλεοπτικά σκουπίδια της αφασίας τους.
Το ζήτημα των σκουπιδιών σ' ό,τι αφορά την Καλαμάτα έχει φτάσει σε αδιέξοδο με απόλυτη ευθύνη της παρούσας δημοτικής αρχής, η οποία για 7 χρόνια παίζει κυριολεκτικά την κολοκυθιά και αρνείται να πάρει τις σωστές αλλά με πολιτικό κόστος αποφάσεις. Οι εμμονές, ο ετσιθελισμός, τα εκβιαστικά διλήμματα, τα κλειστά αυτιά στην κοινή λογική οδήγησαν στις σημερινές ομολογίες για αποφάσεις και λύσεις στα όρια της νομιμότητας. Και όλα αυτά όταν η Καλαμάτα πριν από 7 χρόνια διέθετε και μονάδα λιπασματοποίησης αλλά και χώρο όπου θα μπορούσε να πηγαίνει τα επόμενα χρόνια τα υπολείμματα. Το δε πρόγραμμα ανακύκλωσης είχε τεθεί σε λειτουργία και θα μπορούσε με εύκολο τρόπο να ενισχυθεί. Η διαχείριση του προβλήματος των σκουπιδιών στην Καλαμάτα, από το πιο εύκολο ζήτημα, μετατράπηκε με ευθύνη της δημοτικής αρχής σε βρόγχο για τους δημότες.
Ο δρόμος της σύνεσης και της λογικής επέβαλλε τρία απλά βήματα: α) Την πολλαπλή και πολυεπίπεδη ενίσχυση του προγράμματος ανακύκλωσης προκειμένου, εκτός των άλλων πλεονεκτημάτων, να ελαχιστοποιηθεί ο όγκος των σκουπιδιών. β) Την άμεση επαναλειτουργία της ΜΟΛΑΚ, είτε μέσω εργολάβου είτε με ίδια μέσα του δήμου και με βασική προϋπόθεση την αυστηρή τήρηση των τεχνικών προδιαγραφών του κατασκευαστή. γ) Την εναπόθεση στη Μαραθόλακκα των αδρανών και πιθανώς μέρος του κομπόστ, αν αυτό όντως δεν μπορούσε να αξιοποιηθεί.
Η δημοτική αρχή όμως, αντί να ακολουθήσει το δρόμο της κοινής πολιτικής λογικής μέχρι να προχωρήσει η συνολική και μόνιμη επίλυση του προβλήματος, παρέμεινε απαθής κοιτάζοντας πότε τους δεματοποιητές του ενός περιφερειάρχη και πότε τους Σούκους του άλλου, και εσχάτως περιμένει να ευοδωθούν τα «πρωτοποριακά» σχέδια του Τατούλη. Με δυο λόγια, έχει εκχωρήσει το παρόν και το μέλλον της πόλης, έχει σταυρώσει τα χέρια και περιμένει να δει τι θα γίνει αντικαθιστώντας του παλιούς κάδους με πέτρινα πηγάδια! Ασχολούμαστε δηλαδή με την επιφάνεια, με αυτά που φαίνονται, και αδιαφορούμε για τα ουσιαστικά και εξόχως σημαντικά.
Τα πηγάδια όμως δεν θα χωρούν πάντα τα σκουπίδια και δεν θα καλύπτουν μόνιμα τις πολιτικές ευθύνες. Αργά ή γρήγορα ο λογαριασμός των σκουπιδιών θα φτάσει στο δημότη, και τότε θα υπάρξει αφύπνιση και τιμωρία.
Υ.Γ. Σε σχέση με τις επιλογές Τατούλη για την ολοκληρωμένη διαχείριση των απορριμμάτων και το διαγωνισμό που προωθεί, είχαμε επισημάνει ότι οι δήμαρχοι έπρεπε έγκαιρα να έχουν ζητήσει ενεργή συμμετοχή στη διαδικασία και στην τελική επιλογή της όποιας λύσης. Αντί να απαιτήσουν και να επιβάλουν κοινό φορέα διαχείρισης στα πρότυπα της ΔΙΑΔΥΜΑ στη Δυτική Μακεδονία, επέλεξαν την ασφάλεια του παρατηρητή νομίζοντας ότι... θα φταίνε πάντα οι άλλοι. Αυτοπαγιδεύτηκαν στον πολιτικαντισμό τους και δύσκολα θα ξεμπλέξουν. Τώρα που βλέπουν ότι η Περιφέρεια δεν τους λαμβάνει υπόψη και κινδυνεύουν να βρεθούν πολλαπλώς εκτεθειμένοι -γιατί αυτοί θα στείλουν τον τελικό λογαριασμό στον πολίτη- σκούζουν... σαν κεραμιδόγατοι. Είναι πλέον αργά.
panagopg@gmail.com
