Το πόσο δύσκολη είναι η διαχείριση του συγκεκριμένου ζητήματος φάνηκε με δύο γεγονότα που απασχολούν τις τελευταίες ημέρες την περιοχή μας. Το πρώτο είναι η υπόθεση με τον καταυλισμό προσφύγων που ετοιμάζουν σε σκηνές μέσα στο βάλτο απέναντι από το αεροδρόμιο. Η κριτική που ασκείται είναι δύο ειδών: Η μία αφορά στη ζημιά της τουριστικής εικόνας και η άλλη στις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης που επιφυλάσσουν για τους πρόσφυγες. Ακόμα και αν κάποιος δεν ενδιαφέρεται για την εικόνα των τσαντιριών και της εγκατάλειψης -για τα οποία θα πρέπει να ενδιαφέρεται γιατί το τουριστικό προϊόν φέρνει εισόδημα στην περιοχή-, είναι δυνατόν να βάλει ανθρώπους σε σκηνές μέσα στο βάλτο; Είναι δυνατόν αυτό να το ονομάσει ανθρώπινη αντιμετώπιση του προβλήματος; Και καλά οι αρμόδιοι του υπουργείου ή το κλιμάκιο που επισκέφτηκε το χώρο, δεν κατάλαβαν ότι είναι βάλτος, οι παράγοντες του Δήμου Μεσσήνης δεν ξέρουν; Νομίζουν ότι με το να οδηγήσουν ανθρώπους σε ένα κολαστήριο βγάζουν την υποχρέωση φιλοξενίας; Κανένας δεν ντρέπεται, όχι πολιτικά, ανθρώπινα;
Μέσα στο Σαββατοκύριακο «έσκασε» και η υπόθεση με τους 34 μετανάστες στο Βενέτικο. Ανακάλυψαν όλοι έτσι ότι ο μόνος χώρος κράτησης αυτών των ανθρώπων είναι τα κρατητήρια της Αστυνομίας. Δεν υπάρχει δηλαδή ένας κατάλληλος χώρος όπου θα οδηγούνται οι δύστυχοι αυτοί άνθρωποι μέχρι να αποφασιστεί πού θα πάνε και πώς θα επαναπροωθηθούν. Τα κρατητήρια προφανώς δεν πληρούν τις προϋποθέσεις αυτές και σίγουρα δεν είναι χώροι για να κρατούνται μικρά παιδιά. Οι δικαιολογίες που εφευρίσκονται είναι κάθε φορά πολλές. Κατά την πάγια τακτική πάντα κάποιος άλλος φταίει -αν όχι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που ξεσπιτώθηκαν, οι Ευρωπαίοι που δεν τους παίρνουν και τους αφήνουν σε εμάς.
Το προσφυγικό και το μεταναστευτικό δεν είναι ένα πρόβλημα άλλων. Είναι και άλλων, αλλά και δικό μας πρόβλημα. Το ότι δεν μπορούμε να το διαχειριστούμε ως χώρα με επάρκεια και ανθρωπιά είναι απόδειξη ανικανότητας πολιτικής και διοικητικής. Το σύνολο των κρατικών δομών θα έπρεπε να κινητοποιείται και να στρατεύεται σε αυτή την υπόθεση. Δεν είναι δυνατόν ο καθένας να βγάζει την ουρά του απέξω και τελικά να αφήνουν τη δουλειά στις ΜΚΟ. Η κυβέρνηση ξεκίνησε από αλλού, μέσα από τις γνωστές αγαπησιάρικες αυταπάτες και καταλήγει να «πετάει» ανθρώπους στους βάλτους! Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα έφτασε από το ένα άκρο στο άλλο. Αποδεικνύεται έτσι ότι αυτό που απαιτείται για την αντιμετώπιση τέτοιων ζητημάτων είναι το μέτρο της κοινής λογικής.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να φιλοξενήσει τους δυστυχισμένους όλου του κόσμου. Δεν μπορεί να αποτελεί διάδρομο ελεύθερης πρόσβασης γιατί και η Ευρώπη δεν μπορεί να φιλοξενήσει όλους τους κατατρεγμένους της υφηλίου. Η φύλαξη των συνόρων, η κράτηση των παράνομων εισελθόντων και η επαναπροώθησή τους είναι υποχρέωση. Δεν γίνεται αλλιώς. Αφού λοιπόν τελειώνουν οι αυταπάτες ας φροντίσουμε να κάνουμε το αυτονόητο. Να δημιουργήσουμε χώρους αξιοπρεπούς διαβίωσης για να στεγαστούν οι συνάνθρωποί μας όσο χρειαστεί. Οι παράγοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης θα πρέπει να σταματήσουν να κρύβονται και να συμβάλουν στο μέτρο του δυνατού ο καθένας τους. Με υπευθυνότητα όμως, όχι με κουτοπονηριές. Υπάρχουν χώροι σε όλους τους δήμους που μπορούν να στεγάσουν αξιοπρεπώς ανθρώπους. Βούληση και ανθρωπιά απουσιάζουν, και αυτό είναι το πρόβλημα.
panagopg@gmail.com
