Η υπεράντληση νερών για τις καλλιέργειες αποτελεί όμως έναν τεράστιο κίνδυνο για το μέλλον της περιοχής. Η κατασκευή του Φιλιατρινού φράγματος θεωρήθηκε έτσι ως μια λύση που θα δώσει νέα ώθηση στην αγροτική παραγωγή εξασφαλίζοντας νερό για πότισμα των καλλιεργειών, ενώ παράλληλα θα μειώσει τον κίνδυνο από την υπεράντληση.
Το φράγμα λοιπόν πολύ σωστά και για πολλούς λόγους κρίθηκε αναγκαίο, μελετήθηκε και κατασκευάστηκε. Αλλά ποτέ στην Ελλάδα δεν τελειώνει κάτι τόσο απλά: Το φράγμα από την Πέμπτη γεμίζει με νερό, αλλά το νερό αυτό δεν θα φτάσει στις καλλιέργειες γιατί δεν έχει ακόμα δημιουργηθεί το αρδευτικό δίκτυο! Το κράτος δηλαδή έφτιαξε το φράγμα, αλλά δεν φρόντισε να είναι έτοιμο και το δίκτυο μεταφοράς του νερού στις καλλιέργειες. Καταπληκτικό; Οχι, απλώς σύνηθες για τον τρόπο που λειτουργούν οι κρατικοί μηχανισμοί παραγωγής έργων.
Η λογική βέβαια ήταν ότι ας ξεκινήσει το φράγμα και μέχρι να κατασκευαστεί και να γεμίσει με νερό -γιατί και αυτό δεν θα γίνει άμεσα- φτιάχνουμε και το δίκτυο. Στην πορεία όμως το δίκτυο κάπου ξεχάστηκε και υπάρχει πλέον ο κίνδυνος να έχουμε ένα φράγμα με το νερό του να καταλήγει ξανά στο ποτάμι. Η συγκεκριμένη περίπτωση είναι χαρακτηριστική του τρόπου με τον οποίο σχεδιάζονται τα έργα στη χώρα. Στις περισσότερες των περιπτώσεων κυριαρχεί ο ανορθολογισμός φορτώνοντας με παραπάνω οικονομικό κόστος την όποια παρέμβαση. Τι θα γίνει τώρα; Είτε το φράγμα δεν θα… βγάζει τα λεφτά του είτε θα κάνουν στο «άρπα κόλα» ένα αρδευτικό δίκτυο το οποίο και θα πληρωθεί ακριβότερα και δεν θα είναι αυτό που πραγματικά χρειάζεται η περιοχή.
Το εντυπωσιακό δεν είναι όμως μόνο η αδυναμία του κράτους να κάνει μια ολοκληρωμένη παρέμβαση σε ένα σημαντικό έργο υποδομής, αλλά και η στάση των τοπικών φορέων. Η αυτοδιοίκηση, τοπική και περιφερειακή, σε συνεργασία με αγροτικούς συλλόγους και απλούς παραγωγούς της περιοχής τι έκανε όλο αυτό το διάστημα; Δε γνώριζαν ότι το αρδευτικό δίκτυο δεν υπάρχει; Με ποιο τρόπο κινητοποιήθηκαν προκειμένου να πείσουν τους αρμόδιους να κάνουν το αυτονόητο; Αντιλαμβανόμαστε ότι αρκετοί νομίζουν ότι δεν θα πετύχουν τίποτα γιατί νιώθουν ότι αντιμετωπίζονται εχθρικά λόγω κομματικών καταβολών και θεωρούν χαμένο χρόνο να συνομιλούν με εκπροσώπους του αντίπαλου χώρου, αλλά πιστεύουμε ότι κάνουν λάθος. Μπορεί όντως να υπάρχει μια κομματική προκατάληψη -μάλλον είναι αμοιβαία- αλλά όταν τα ζητήματα τεθούν με τρόπο ισχυρό, δύσκολα μπορεί κάποιος να πετάξει την μπάλα στην κερκίδα.
Η Τριφυλία το τελευταίο διάστημα έχει σημαντικά θέματα για τα οποία θα έπρεπε να έχει ξεσηκώσει το σύμπαν. Η παραπομπή στις καλένδες Σπίρτζη του δρόμου Καλό Νερό – Τσακώνα από τη μια μεριά και η καθυστέρηση προώθησης θεμάτων, όπως αυτό με το αρδευτικό δίκτυο του Φιλιατρινού φράγματος, είναι ζητήματα τα οποία θα έπρεπε να αποτελούν κεντρικό διεκδικητικό αίτημα της περιοχής. Αν για αυτά τα δύο κυρίαρχα θέματα ασχολούνταν όσο ασχολήθηκαν με δευτερεύοντα ζητήματα, όπως για παράδειγμα το Αστυνομικό Τμήμα Φιλιατρών, θεωρούμε ότι θα είχαν καταφέρει να ξεκολλήσουν τουλάχιστον το θέμα του αρδευτικού. Η επιλογή για το πού θα δοθεί η μάχη είναι κρίσιμο σημείο για την έκβαση κάθε πολέμου.
Η Τριφυλία χρειάζεται το δρόμο για την τουριστική της ανάπτυξη και το νερό για την ενίσχυση του αγροτικού της τομέα. Τα ζητήματα αυτά θα έπρεπε να αποτελούν κεντρική επιλογή και βασικό σημείο σε κάθε συνάντηση και επίσκεψη κυβερνητικού και κομματικού εκπροσώπου. Ο καθένας θα έπρεπε να καλείται να πάρει ξεκάθαρη θέση «…με το καλό και με το άγριο» που λέμε. Είναι δυο θέματα που είχαν σε μεγάλο βαθμό δρομολογηθεί και δεν υπάρχουν δικαιολογίες για καθυστερήσεις και πισωγυρίσματα. Οι τοπικοί παράγοντες το επόμενο διάστημα οφείλουν να πράξουν ό,τι δεν έχουν κάνει μέχρι τώρα. Να κινητοποιηθούν και να απαιτήσουν από τους κυβερνητικούς παράγοντες, τοπικούς και κεντρικούς, ξεκάθαρες δεσμεύσεις και συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα υλοποίησης των δύο αυτών έργων. Δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για άλλες καλές κουβέντες και δηλώσεις κατανόησης. Ο καθένας οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και της ευθύνης του. Αρκετά κράτησαν τα καλαμπούρια και τα ψέματα. Το ενδιαφέρον εκφράζεται με έργα, και στη συγκεκριμένη περίπτωση τα πράγματα είναι απολύτως ξεκάθαρα. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο να κρύψει κανείς τις ευθύνες του ή να τις μεταβιβάσει αλλού. Το φράγμα περιμένει το δίκτυο, δηλαδή πρέπει κάποιος… να βάλει το νερό στο αυλάκι.
panagopg@gmail.com
