Εκτός από τους πολιτικούς, ευθύνες για τη χρεοκοπία και τη διαγραφόμενη καταστροφή φέρουν και οι επιχειρηματίες. Αυτό το συμπέρασμα εξάγουν τις τελευταίες ημέρες ολοένα και περισσότεροι δημοσιογράφοι των Αθηνών, ενώ νωρίτερα υποστήριζαν ότι η επιχειρηματική δράση είναι η απάντηση στην κρίση. Πίστευαν προφανώς ότι η ελληνική επιχειρηματική κοινότητα -όταν το αποφασίσει- θα φορέσει την μπέρτα του Ζορό και θα εξαφανίσει με το ξίφος του χρήματος όλα τα στρεβλά της ελληνικής κοινωνίας. Ισως πάλι να πίστευαν και να πιστεύουν ότι υπάρχει... ελληνική αστική τάξη, ενώ χιλιάδες επιστήμονες από όλο τον κόσμο την αναζητούν από τότε που ιδρύθηκε το νεοελληνικό κράτος.
Ετσι κι αλλιώς οι δύσμοιροι δημοσιογράφοι των Αθηνών μέχρι πρότινος θεωρούσαν ότι επιτυχημένος επιχειρηματίας είναι όποιος έχει τη δυνατότητα να νοικιάζει τη δική του... ξαπλώστρα στην παραλία της Ψαρούς στη Μύκονο. Σύντομα όμως, και ενώ το φάντασμα της ανεργίας θα πλανάται πάνω από ολοένα και περισσότερες δημοσιογραφικές θέσεις εργασίας, θα ανακαλύψουν ότι το συνονθύλευμα των επιχειρηματιών που αγοράζει πανάκριβα ρούχα από τις μπουτίκ στο Κολονάκι δεν μπορεί να συνθέσει εθνική αστική τάξη.
Για την ακρίβεια -και ανεξάρτητα από ό,τι πιστεύουν οι ακριβοπληρωμένοι “συνάδελφοι” των Αθηνών- δεν αρκούν τα κοινά συμπεριφορικά χαρακτηριστικά μιας ομάδας επιχειρηματιών για το χαρακτηρισμό της ως κοινωνικής τάξης. Μια κοινωνική ομάδα είναι τάξη όταν τα μέλη της έχουν κοινά συμφέροντα και ενσυνείδητα προσπαθούν να τα προωθήσουν και να τα προασπίσουν. Διαφορετικά αποτελούν απλώς ένα συνονθύλευμα ατόμων που την εποχή των παχιών αγελάδων πάει για σκι στα σαλέ της Αυστρίας και την εποχή των ισχνών αγελάδων βγάζει τα χρήματά του στις τράπεζες της Ελβετίας.
Οι ιστορικοί, οι οικονομολόγοι και οι πολιτικοί επιστήμονες έχουν περιγράψει επαρκώς τόσο τις αιτίες που δημιούργησαν αυτό το συνονθύλευμα στην Ελλάδα όσο και τις τραγικές επιπτώσεις που προκάλεσε αυτή η “απουσία” εθνικής αστικής τάξης από τα γεγονότα του 19ου και του 20ού αιώνα. Οι επιστήμονες έχουν φωτίσει επαρκώς το παρελθόν... αλλά δεν προλαβαίνουν να καταγράψουν τα καινούργια κατορθώματα του επιχειρηματικού συνονθυλεύματος - καθώς αυτό μεταλλάσσεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα, αξιοποιώντας τις δυνατότητες των νέων τεχνολογιών για να συσσωρεύει κέρδη από παρασιτικές λειτουργίες.
Το συνονθύλευμα αυτό τις προηγούμενες δεκαετίες καταλήστεψε το δημόσιο χρήμα κυρίως κατασκευάζοντας υπερτιμολογημένα έργα, δίνοντας δάνεια με ληστρικά επιτόκια και αντλώντας από το χρηματιστήριο τις αποταμιεύσεις χιλιάδων ανύποπτων μικροκαταθετών. Επίσης λήστεψε το δημόσιο χρήμα παίρνοντας επιδοτήσεις για υπερκοστολογημένες επενδύσεις και επιστροφές φόρου για ανύπαρκτες εξαγωγές. Λήστεψε γενικώς το δημόσιο χρήμα με οποιονδήποτε τρόπο μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους και εξασφάλισε την ασυλία του χρηματοδοτώντας κόμματα, μεγαλοεκδότες, μεγαλοκαναλάρχες και μεγαλοδημοσιογράφους.
Φυσικά υπάρχουν και οι υγιείς επιχειρηματίες. Είναι όμως μια ισχνή μειοψηφία που αδυνατεί να εκφράσει τα συμφέροντά της. Και δεν μπορεί να τα εκφράσει, είτε γιατί αισθάνεται ότι είναι ανίσχυρη, είτε γιατί παρασύρεται από την προπαγάνδα των ενοικιαστών της Ψαρούς κι αφήνει την κατάσταση να εξελιχθεί σύμφωνα με τη βούληση των κομμάτων που και η ίδια χρηματοδοτεί... ακολουθώντας τις μεθόδους του συνονθυλεύματος.
Το συνονθύλευμα πάντως την ώρα της κρίσης συνεχίζει να κάνει το μόνο που ξέρει: Κερδοσκοπεί σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Εβγαλε τα ευρώ του στις τράπεζες του εξωτερικού και περιμένει να γυρίσει η Ελλάδα στη δραχμή, ώστε να αγοράσει κοψοχρονιάς τα “ασημικά” τα οποία θα πουλάνε οι χρήσιμοι ηλίθιοι που σήμερα φωνάζουν για την “αξιοπρέπεια της δραχμής”.
Εν ολίγοις, οι ενοικιαστές της Ψαρούς οσμίστηκαν κέρδος και σκάβουν το λάκκο της Ελλάδας. Σκάβουν τούνελ για έξοδο της χώρας από το ευρώ. Σκάβουν για να πάρουν τα “ασημικά” των ηλιθίων που μιλούν για “αξιοπρέπεια της δραχμής”. Σκάβουν για να συνεχίσουν να νοικιάζουν ξαπλώστρες στην παραλία της Ψαρούς. Σκάβουν υπογείως και δεν μιλούν ευθέως: Στο όνομα της Δημοκρατίας δίνουν μικρόφωνο στους χρήσιμους ηλίθιους - κι αυτοί μιλώντας για την “αξιοπρέπεια της δραχμής” εκφράζουν με τον καλύτερο τρόπο τα συμφέροντα των ενοικιαστών της Ψαρούς.
