Η επίδειξη ενδιαφέροντος για την κατασκευή του δρόμου Αθήνα - Καλαμάτα είναι… κεκτημένο χρόνων. Εχουν χτιστεί πολιτικές καριέρες πάνω στο τζιράρισμα ενδιαφέροντος για την κατασκευή του δρόμου. Εχουν χυθεί και καταστραφεί τόνοι μελάνι και χαρτί κι έχουν σπαταληθεί ατελείωτες εργατοώρες σε επεξεργασία ερωτήσεων, απαντήσεων και παρεμβάσεων για το συγκεκριμένο έργο. Η κινητικότητα αυτή, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, δεν έπαιξε κανένα σπουδαίο ρόλο, μιας και ό,τι ήταν να γίνει αυτό τελικά έγινε. Αποδείχτηκε έτσι ότι ο… χαρτοπόλεμος δεν επισπεύδει και δεν κινητοποιεί - απλώς είναι το σύγχρονο καθρεφτάκι για τους ιθαγενείς.
Υπάρχουν βέβαια και κάποιες περιπτώσεις παρεμβάσεων και πιέσεων, σε κομβικά σημεία για το έργο, που δημιούργησαν γεγονότα και έφεραν αποτέλεσμα. Αλλά αυτά αφορούσαν πολύ συγκεκριμένα θέματα, όπως για παράδειγμα την ένταξη του περιφερειακού της Καλαμάτας στην προκήρυξη και τη σύμβαση του έργου. Ο σημαντικότερος όμως σταθμός, που χαρακτηρίζει και όλη την εξέλιξη του έργου, ήταν η κατά προτεραιότητα προώθησή του μέσω σύμβασης παραχώρησης.
Αυτό ήταν το μεγάλο γεγονός που οδηγεί σήμερα στην ολοκλήρωση του έργου, γιατί διαφορετικά θα συζητούσαμε ακόμα για την ανάγκη «άμεσης ολοκλήρωσης και παράδοσης της Τσακώνας» η οποία εκτελείται ως δημόσιο έργο παραδοσιακού τύπου και ακολουθεί τους κεκτημένους ρυθμούς παραγωγής δημοσίων έργων. Πόσες ερωτήσεις και παρεμβάσεις -πύρινες μάλιστα τον πρώτο καιρό- δεν έχουν γίνει ειδικά από το 2003 και μετά για αυτό το τμήμα του δρόμου; Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Μηδέν. Ο ρυθμός κατασκευής ήταν και παρέμεινε σε στυλ… σγαρλάμε, ζητάμε χρήματα, περιμένουμε να πληρωθούμε, ξανασγαρλάμε, ξανά τα ίδια, και κυλούν οι μέρες, οι μήνες και τα χρόνια χωρίς κανένα αποτέλεσμα!
Τις τελευταίες ημέρες όμως έχουμε ένα νέο μπαράζ επίδειξης ενδιαφέροντος, για την παράδοση του έργου στο τμήμα Αλλαγή - Θουρία, το οποίο σύμφωνα με πληροφορίες είναι έτοιμο και απομένουν κάποιες εκκρεμότητες για να δοθεί στην κυκλοφορία. Οι εκκρεμότητες αυτές προφανώς είναι κατασκευαστικές αλλά και οικονομικές και αφορούν σειρά ζητήματα που πρέπει να διευθετηθούν μεταξύ κατασκευαστών και Ελληνικού Δημοσίου. Είναι άλλωστε γνωστό ότι υπάρχει θέμα κυρίως με την καθυστέρηση του έργου στην Τσακώνα - και ως εκ τούτου με τη λειτουργία των διοδίων στα Παραδείσια και εξ αντανακλάσεως στα Αρφαρά. Η επίλυση των προβλημάτων αυτών δεν είναι απλή και ο καθένας θέλει να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η άσκηση πίεσης μέσω χαρτοπόλεμου για άμεση παράδοση μπορεί να φαίνεται αγνή και λογική, ενδέχεται όμως να αποτελεί χρήσιμο εργαλείο πίεσης για επίτευξη… στόχων.
Οπως και να 'χει, εδώ και πολλά χρόνια υποστηρίζουμε πως η κατασκευή του αυτοκινητόδρομου αποτελεί το μεγάλο χαλί κάτω από το οποίο κρύβονται σε τοπικό επίπεδο πολιτικές και οικονομικές ανεπάρκειες. Οι δρόμοι δεν φέρνουν μόνο ανάπτυξη, αλλά οδηγούν και στη λεγόμενη «μεγάλη φυγή», γι' αυτό και χρειάζεται σχέδιο για αυτά που θα φέρουν αλλά και αυτά που θα πάρουν. Ο τουρισμός του Σαββατοκύριακου που αναμένεται να φέρει ο δικός μας δρόμος -εφόσον βέβαια βγούμε κάποια στιγμή από την οικονομική κρίση- απαιτεί υποδομές, δημόσιες και ιδιωτικές. Απαιτεί ένα αξιόπιστο επαρχιακό οδικό δίκτυο που τουλάχιστον δεν θα έχει λακκούβες και δεν θα θυμίζει ζούγκλα Αμαζονίου από τα ξερόχορτα στις άκρες του. Προϋποθέτει ποιοτικές τουριστικές επιχειρήσεις, με σερβιτόρους που θα μπορούν να απαντήσουν στην αυτονόητη ερώτηση τι έχει μέσα η σπέσιαλ σαλάτα του τιμοκαταλόγου. Οι εμπορικές επιχειρήσεις από την άλλη πρέπει να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα - τόσο γιατί πολλοί ντόπιοι θα επιλέγουν την αγορά της Αθήνας όσο και γιατί οι επισκέπτες θα έχουν άλλες ανάγκες για αγορές και προϊόντα.
Με δυο λόγια, υπάρχουν πολύ σημαντικότερα ζητήματα που θα έπρεπε να μας απασχολούν, αντί να φτιάχνουμε θεωρίες για το αν θα δοθεί ο δρόμος τούτη ή την άλλη εβδομάδα. Μήπως είναι πια καιρός να ασχοληθούμε με τα σημαντικά;
