Η τουριστική ανάπτυξη θα δώσει ώθηση στον αγροτικό τομέα και στη βιοτεχνία, επειδή θα αυξηθεί η κατανάλωση εγχώριων προϊόντων: Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληγε το άρθρο μου το οποίο δημοσιεύτηκε στην “Ε” του Σαββατοκύριακου, και πριν... στεγνώσει το μελάνι διαπιστώσαμε ότι το συμπέρασμα αυτό τείνει ήδη να επαληθευτεί και στη Μεσσηνία. Συγκεκριμένα, το Σαββατοκύριακο κάναμε μια εκδρομή στη Φοινικούντα και με χαρά διαπιστώσαμε ότι οι επαγγελματίες, εκτός από τουριστικές υπηρεσίες, πουλάνε και ντόπια ποιοτικά προϊόντα. Διαπιστώσαμε και πληροφορηθήκαμε ότι εστιάτορες και ταβερνιάρηδες πουλάνε κρέατα και κηπευτικά που παράγουν οι ίδιοι. Είδαμε με ιδιαίτερα μεγάλη χαρά επαγγελματίες να πουλάνε παραδοσιακά προϊόντα όπως χυλοπίτες, τραχανά κ.λπ. Και παραλίγο να χειροκροτήσουμε όταν είδαμε επαγγελματίες να πουλάνε ντόπιο τυποποιημένο ελαιόλαδο... σε εξαιρετική τιμή.
Με άλλα λόγια: Κάποιοι πρωτοπόροι επιχειρηματίες της περιοχής κάνουν σιγά σιγά τα πρώτα βήματα στον αυτονόητο μονόδρομο της πραγματικής ανάπτυξης. Αν ακολουθήσουν τα βήματά τους κι άλλοι επαγγελματίες, θα αυξηθεί σημαντικά η κατανάλωση ντόπιων αγροτικών και βιοτεχνικών προϊόντων και η αύξηση αυτή θα οδηγήσει με τη σειρά της σε μεγέθυνση του τοπικού εισοδήματος. Εννοείται ότι ο κύκλος της ανάπτυξης θα έχει υψηλότερο μέγιστο αν επισκεφτούν τη Φοινικούντα -ή οποιονδήποτε άλλο προορισμό- περισσότεροι τουρίστες από όσους την επισκέπτονταν στο παρελθόν και σήμερα.
Για να αυξηθεί όμως ο αριθμός των τουριστών που επισκέπτονται την Φοινικούντα και τους άλλους προορισμούς της Μεσσηνίας απαιτείται βελτίωση των υποδομών, και πρώτα από όλα των οδών πρόσβασης. Οι δρόμοι Καλαμάτα - Ριζόμυλος - Πύλος - Μεθώνη, Καλαμάτα - Μάνη και Ριζόμυλος - Κορώνη είναι τριτοκοσμικοί και διώχνουν τους επισκέπτες. Σε μια ευνομούμενη Πολιτεία, με τέτοιους δρόμους οι επαγγελματίες θα έκαναν αγωγή κατά των κυβερνώντων και θα διεκδικούσαν διαφυγόντα κέρδη. Επειδή όμως γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να βρουν το δίκιο τους, καρτερούν υπομονετικά να τελειώσουν οι... μελέτες των δρόμων. Αντιθέτως, οι ανταγωνίστριες χώρες δεν περιμένουν να τελειώσουν οι... ελληνικές μελέτες. Βελτιώνουν συνεχώς τις υποδομές τους κάνοντας με αυτό τον τρόπο πιο θελκτικούς τους δικούς τους τουριστικούς προορισμούς. Στη Μεσσηνία αν δεν κινητοποιηθούμε άμεσα και απλώς περιμένουμε τις μελέτες να... ωριμάσουν, είναι σίγουρο ότι θα βρεθούμε προ οδυνηρών εκπλήξεων καθώς οι προορισμοί μας θα βρεθούν εκτός του διεθνούς ποιοτικού τουριστικού χάρτη.
Η Μεσσηνία βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι και μπροστά της ανοίγονται δυο δρόμοι. Ο πρώτος είναι ο δρόμος των επαγγελματιών της Φοινικούντας και των άλλων προορισμών του νομού, οι οποίοι προσπαθούν με όλες τις δυνάμεις τους να βαδίσουν στις λεωφόρους της ανάπτυξης. Ο δεύτερος δρόμος είναι τα γνωστά σοκάκια της μιζέριας και της διαφθοράς που... μελετούν τους οδικούς άξονες της Μεσσηνίας και δεν μπορούν να τους κατασκευάσουν. Για την ακρίβεια, προς την ανάπτυξη δεν υπάρχει δεύτερος δρόμος - μόνο ο πρώτος. Απλώς, στα μάτια των ανόητων, το εμπόδιο του μίζερου παρελθόντος φαντάζει ως... λεωφόρος για νέα μεγαλεία.
Ανακεφαλαιώνοντας, η σημερινή Φοινικούντα είναι η Costa Navarino των μικρομεσαίων. Δεκάδες μικρομεσαίοι επιχειρηματίες επένδυσαν πολλά χρήματα και κόπο για να δημιουργήσουν έναν αξιόλογο τουριστικό προορισμό που ειλικρινώς δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την Costa Navarino. Οι περισσότεροι από αυτούς τους επιχειρηματίες προσπαθούν για το καλύτερο, αλλά το κράτος και η τοπική αυτοδιοίκηση τους βάζουν μια διαρκή τρικλοποδιά... μην μπορώντας να κατασκευάσουν σύγχρονους οδικούς άξονες.
Η Φοινικούντα δεν είναι η μοναδική Costa Navarino των μικρομεσαίων. Αντίστοιχες Costa Navarino έχουν δημιουργηθεί ή τείνουν να δημιουργηθούν στη Μάνη, στη Γιάλοβα, στην Τριφυλία, στην Κoρώνη, στον Αγιο Ανδρέα και στο Πεταλίδι. Θα δημιουργηθούν ακόμα περισσότερες αν το κράτος και η τοπική αυτοδιοίκηση σταματήσουν να βάζουν τρικλοποδιά στις προσπάθειες των επιχειρηματιών, και κατορθώσουν επιτέλους να κατασκευάσουν σύγχρονες υποδομές.
