Εχτισε το σπίτι του, αλλά πριν προλάβει να το χαρεί ξέσπασε η... κρίση. Σήμερα το οικογενειακό του εισόδημα έχει μειωθεί στα 1.900 ευρώ το μήνα - και έχοντας 2 παιδιά, ο Α.Π. δυσκολεύεται φυσικά να πληρώσει τη δόση των 750 ευρώ. Την ίδια στιγμή δε, τα ενοίκια για ένα αντίστοιχο σπίτι έχουν πέσει στα 300 ευρώ - ενώ ακόμα και πολυτελή σπίτια στη Βέργα με καταπληκτική θέα έχουν ενοίκιο 400 ευρώ.
Αν ο Α.Π. σκεφτόταν... λογιστικά, θα σταματούσε να πληρώνει τη δόση, αφού αν νοικιάσει σπίτι θα γλιτώνει 350 ευρώ το μήνα - δηλαδή το 18,4% του εισοδήματός του. Η μεγάλη χαμένη σε αυτή την περίπτωση θα ήταν η τράπεζα, καθώς θα έχανε ένα τεράστιο μέρος του κεφαλαίου των 130.000 ευρώ που έχει δανείσει. Θα το έχανε... γιατί κανένας αυτή την περίοδο δεν πρόκειται να διαθέσει 130.000 ευρώ για σπίτι σε χωριό, όταν υπάρχουν απούλητα φτηνότερα ολοκαίνουργια διαμερίσματα στο κέντρο της Καλαμάτας.
Φανταστείτε τώρα τι θα συμβεί, αν όλοι αυτοί που έχουν πάρει στεγαστικό δάνειο με ασύμφορη πλέον δόση σταματήσουν να πληρώνουν. Οι τράπεζες θα φορτωθούν με δεκάδες ακίνητα που δεν θα μπορούν να πουλήσουν χωρίς να εγγράψουν τεράστιες ζημιές στους ισολογισμούς τους. Σε ένα απολύτως ορθολογικό τραπεζικό σύστημα, οι τράπεζες θα προχωρούσαν από μόνες τους σε εξατομικευμένες ρυθμίσεις των δανείων, επιμηκύνοντας το χρόνο αποπληρωμής. Δυστυχώς όμως, οι τράπεζες κάνουν ό,τι μπορούν για να... βαθύνει η ύφεση. Αντί να προχωρήσουν σε ρύθμιση των δανείων, ωθούν τους πελάτες τους σε... στάση πληρωμών κι όποιον πάρει ο χάρος. Τελικώς θα μας πάρει όλους μαζί ο... διάβολος - αν και οι τραπεζίτες θέλουν να πιστεύουν ότι θα σωθούν και πάλι, για μια ακόμα φορά.
Οι τραπεζίτες, όχι εντελώς αδικαιολόγητα, πιστεύουν ότι θα σωθούν κι αυτή τη φορά επειδή το κράτος τούς έσωσε τις προηγούμενες, προκειμένου να μην καταρρεύσει πλήρως το οικονομικό σύστημα. Ας μην ξεχνάμε ότι η κρίση χρέους ξεκίνησε από την απληστία των τραπεζών για μεγαλύτερα κέρδη: Για να εγγράψουν στους ισολογισμούς τους κέρδη έκαναν... λάστιχο τα κριτήρια παροχής δανείων κι έδιναν χρήματα σε ανυπόληπτους ιδιώτες και κράτη. Εδιναν δάνεια σε ιδιώτες και αγόραζαν ομόλογα από κράτη που δεν θα τα πλήρωναν ποτέ. Η φούσκα των δανείων σε ιδιώτες έσκασε μέχρι τώρα στις ΗΠΑ, στην Ιρλανδία και στην Ισπανία. Η φούσκα των "θαλασσοδανείων" σε κράτη είναι παγκοσμίως γνωστή ως... ελληνικό χρέος.
Δυστυχώς όμως για όλους μας, η κρίση δεν είναι αμιγώς ελληνική. Είναι διεθνής και απλώς στο επίκεντρό της αυτά τα χρόνια βρίσκεται η Ελλάδα - που οφείλει να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της πριν τα δάνεια της τρόικας στραφούν προς άλλες κατευθύνσεις. Γιατί θα στραφούν αργά η γρήγορα, όταν ο αέρας της παγκόσμιας τραπεζικής φούσκας προκαλέσει θύελλες και σε άλλες χώρες. Αυτό τουλάχιστον δείχνουν οι πληροφορίες τις οποίες... δεν αναμεταδίδουν τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης που το 2008 παπαγάλιζαν τις κυβερνητικές δηλώσεις περί ισχυρής οικονομίας.
Σύμφωνα λοιπόν με τις "κομμένες" ειδήσεις και το πρακτορείο οικονομικών ειδήσεων Bloomberg: «Το ολλανδικό Δημόσιο απέκτησε τον έλεγχο της τράπεζας SNS Reaal, η οποία βρέθηκε στα πρόθυρα της κατάρρευσης από τις ζημίες της εξαιτίας δανείων στον τομέα των ακινήτων. Πρόκειται για τη δεύτερη εθνικοποίηση τράπεζας που γίνεται στην Ολλανδία μετά το 2008. Το ολλανδικό υπουργείο Οικονομικών ανέφερε σε ανακοίνωσή του ότι η κίνηση αυτή αποσκοπεί να "σταθεροποιήσει τον όμιλο SNS Reaal", ενώ το κόστος για τους φορολογούμενους θα φτάσει τα 3,7 δισεκατομμύρια ευρώ».
Βλέπουμε λοιπόν ότι και η φιλελεύθερη Ολλανδία κρατικοποιεί τις τράπεζες φορτώνοντας στους φορολογούμενους τις ζημιές. Αρα ούτε καν στη φιλελεύθερη Ολλανδία δεν εφαρμόζεται η μονεταριστική θεωρία που θέλει να τιμωρούνται αυτομάτως με λουκέτο οι ζημιογόνες επιχειρήσεις και τράπεζες. Για πρώτη φορά στην παγκόσμια Ιστορία, φιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες προσπαθούν να σώσουν το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα φορτώνοντας τα βάρη στους... φορολογούμενους. Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι μέχρι στιγμής το έχουν κατορθώσει, κι αυτό γεννά προσδοκίες στους... τραπεζίτες που περιμένουν να περάσει η κρίση για να ξαναπάρουν τις τράπεζες.
Ειλικρινώς δεν ξέρω αν τελικώς θα δικαιωθούν οι τραπεζίτες και οι πολιτικοί που πιστεύουν στο δόγμα... “τα κέρδη στους τραπεζίτες και οι ζημιές στους φορολογούμενους”. Θέλω να πιστεύω ότι μετά την κρίση θα επικρατήσουν πολιτικές πιο λογικές από τις λεόντειες που επιθυμούν οι τραπεζίτες. Δυστυχώς όμως για τον Α.Π. και για όλους μας, στην οικονομία δεν επικρατεί ο νόμος της λογικής. Στην οικονομία συγκρούονται συμφέροντα και επικρατεί συνήθως μια... ασταθής ισορροπία του συστήματος. Κατά τη διάρκεια της τελευταίας ασταθούς ισορροπίας, γέμισε αέρα η παγκόσμια τραπεζική φούσκα. Κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι ξεφούσκωσε η κρίση κι ότι μπαίνουμε σε νέα περίοδο ασταθούς ισορροπίας. Ειλικρινώς θα ήθελα να το πιστέψω. Βλέπω όμως χιλιάδες Α.Π. τριγύρω μου, που δεν μπορούν να πληρώσουν τη δόση του δανείου. Ξέρω επίσης πολύ καλά ότι σε ένα παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα δεν γίνεται να μην εγγράψουν στο τέλος ζημιές οι τράπεζες που σήμερα χρηματοδοτούν την Ελλάδα για να μη φανούν οι δικές τους ζημιές.
Τα μποφόρ της ελληνικού χρέους προκάλεσαν ελάχιστες παράπλευρες απώλειες μπροστά σ' αυτές που θα προκαλέσουν οι θύελλες από τα... αέρια της παγκόσμιας τραπεζικής φούσκας.
