Η πραγματικότητα μπορεί να μη συμφωνεί με τις πεποιθήσεις αρκετών, αλλά, δυστυχώς γι' αυτούς και ευτυχώς για όλους τους υπόλοιπους, αυτή δεν διατάσσεται και δεν ευθυγραμμίζεται με τις ιδεοληψίες. Ο κόσμος αντιλαμβάνεται τις δυσκολίες, βλέπει τι γίνεται γύρω του στην Ευρώπη και στον κόσμο, και προτιμά να αξιοποιήσει με δημιουργικό τρόπο το χρόνο του αντί να καταστεί ντεκόρ των κομματικών ή προσωπικών σκοπιμοτήτων της μιας ή της άλλης πλευράς. Μέχρι λοιπόν να γίνει... υποχρεωτική η συμμετοχή στις συγκεντρώσεις της Πρωτομαγιάς -αλά Κούβα- προτιμά να πηγαίνει «να πιάσει το Μάη» στις εξοχές και τις παραλίες.
Ετσι, μπορεί το κέντρο της Καλαμάτας να μην πλημμύρισε την Τετάρτη από τις υψωμένες γροθιές «των απελπισμένων», δεν μπορούμε όμως να πούμε το ίδιο και για την παραλία της πόλης. Εκεί το αγωνιστικό φρόνημα ήταν ιδιαίτερα υψηλό, με αθρόα συμμετοχή όλων των ηλικιών. Δεν ξέρουμε αν ισχύει το «η φτώχεια θέλει καλοπέραση», αλλά η επιλογή ήταν ξεκάθαρη. Το καλοκαίρι φέτος ήρθε νωρίς και ο κόσμος έδειξε από την πρώτη στιγμή τις προθέσεις του. Το ζήτημα όμως είναι αν και οι υπόλοιποι είναι έτοιμοι να ανταποκριθούν στην επιλογή των πολιτών: Οι επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται στην παραλιακή ζώνη, αλλά και οι τοπικές αρχές που έχουν την εποπτεία της, έχουν αντιληφθεί πού ακριβώς βρισκόμαστε οικονομικά και κοινωνικά... ή ζουν σε έναν άλλο, δικό τους κόσμο;
Οι απαντήσεις τόσο σε αυτό όσο και σε παρόμοια ερωτήματα δυστυχώς είναι αρνητικές. Οι ξαπλώστρες... εξαπλώνονται, ενώ οι τιμές παραμένουν σε εποχές δανειακής ευημερίας. Κι αν για την πτώση των τιμών δεν μπορούν να γίνουν πολλά πράγματα, αφού δεν λειτουργεί ο ανταγωνισμός, μπορούν κάλλιστα να απελευθερωθούν πολλά τετραγωνικά παραλίας από ξαπλώστρες. Αν συμβεί αυτό, όσο και να φαντάζει παράδοξο, τότε μπορεί να πέσουν και οι τιμές.
Οι συγκεντρωμένοι στις πλατείες λοιπόν, αν ήθελαν να είναι αποτελεσματικοί σε κάτι, θα έπρεπε μάλλον να απαιτήσουν περισσότερα μέτρα ελεύθερης παραλίας - και κυρίως ξαπλώστρες τουλάχιστον 5 μέτρα μακρύτερα από εκεί που σκάει το κύμα! Να κάνει κι ο φτωχός το μπάνιο του, χωρίς να πρέπει να πληρώσει το παγάκι με το χρωματιστό νερό ως καφέ πολυτελείας. Και να μπορεί ο οποιοσδήποτε να κάνει τη βόλτα του στο κυμοθάλασσο.
Θα μπορούσαν επίσης να απαιτήσουν να δοθεί ένα τέλος στο μπλέξιμο ποδηλατών και πεζών στη Ναυαρίνου, κυρίως μετά την εκκλησία της Ανάστασης, με οριοθέτηση ποδηλατόδρομου. Θα έπρεπε ακόμη να επιδιώξουν την πεζοδρόμηση ή, το πολύ πολύ, την ήπια κυκλοφορία οχημάτων στη Ναυαρίνου με την τοποθέτηση π.χ. φωτεινών σηματοδοτών στις διαβάσεις, ώστε να διευκολύνεται η κίνηση των πεζών και όχι των μηχανοκίνητων.
Οι πολίτες έχουν αντιληφθεί ότι η αύξηση του εισοδήματός τους και η εύρεση μιας καλής δουλειάς είναι ένα σύνθετο ζήτημα, που δεν πρόκειται να βελτιωθεί όσες πορείες και συγκεντρώσεις κι αν γίνουν. Αλλωστε όλες οι επαναστάσεις μπορεί να ξεκίνησαν με τις καλύτερες των προθέσεων, αλλά πολύ σύντομα αποδείχτηκε ότι μόνο ευτυχία δεν έφεραν στους πολλούς. Αντίθετα, εξελίχθηκαν σε ανελεύθερα καθεστώτα που έφεραν περισσότερη φτώχεια και δυστυχία από αυτή που υποτίθεται ότι ανέτρεψαν. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι οι πολίτες κινητοποιούνται κυρίως όταν τα αιτήματα αποσκοπούν στη βελτίωση της καθημερινότητάς τους. Και τα αιτήματα που μπορούν να βελτιώσουν την καθημερινότητα των πολιτών στην παραλία της Καλαμάτας είναι απλά και μπορούν άμεσα να ικανοποιηθούν. Αρκεί να νικηθούν οι αγκυλώσεις και οι κατεστημένες βεβαιότητες εκείνων που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα γιατί νομίζουν ότι τότε θα έλθει η... καταστροφή.
Αυτό είναι και το πρόβλημα συνολικά της χώρας: Χρειάζονται αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που θα κινούνται στον κόσμο του αυτονόητου, αλλά δυστυχώς, λόγω χρόνιων ιδεοληψιών, θεωρούνται «καταστροφικές» επιλογές. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν την επανάσταση του αυτονόητου από την παραλία μας.
panagopg@gmail.com
