Η τιμή του ελαιολάδου λειτουργεί ως αντίβαρο σε αυτό που συμβαίνει, μιας και καλύπτει το κόστος και κινητοποιεί τους παραγωγούς για τη συγκομιδή. Με αυτό τον τρόπο, του υψηλού κόστους και των... ηρωικών προσπαθειών, θα ολοκληρωθεί και φέτος η ελαιοσυγκομιδή. Το ερώτημα είναι τι θα γίνει του χρόνου.

Η τιμή του ελαιολάδου δύσκολα θα παραμείνει σε αυτά τα επίπεδα και στο μέλλον.  Η νέα τιμή θα καλύπτει το κόστος παραγωγής; Κανείς δεν γνωρίζει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι χρειάζεται μείωση του κόστους παραγωγής για να παραμείνει η καλλιέργεια ανταγωνιστική στο διεθνές περιβάλλον και για να διατηρηθεί το εισόδημα στην περιοχή. Να σημειωθεί, για μια ακόμα φορά, ότι το εισόδημα του ελαιολάδου αποτελεί τη βάση για το σύνολο της τοπικής οικονομίας. Μιλάμε για τον ορισμό της μονοκαλλιέργειας με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Μια κατάρρευση στον ελαιοκομικό τομέα θα συμπαρασύρει κυριολεκτικά τα πάντα στην οικονομία της Μεσσηνίας.

Έτσι η μείωση του κόστους παραγωγής και ο συνολικότερος εξορθολογισμός αποτελεί ζήτημα που αφορά το σύνολο της τοπικής οικονομίας. Το μεγαλύτερο κόστος είναι το εργατικό. Η ελαιοπαραγωγή βρίσκεται πλέον σε χέρια που δεν μπορούν να συμβάλουν στη συγκομιδή, οι γέροντες και οι ετεροαπασχολούμενοι δεν μπορούν να πάρουν δέμπλες και να κάνουν συνεργεία όπως παλιά. Οι εποχικοί εργάτες είναι η μόνη λύση. Οι μετανάστες που βρίσκονται παράνομα στη χώρα αποτελούσαν για πολλά χρόνια τη φτηνή και εύκολη λύση. Τα πράγματα όμως έχουν πλέον αλλάξει και αυτό το μοντέλο δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Η ανάπτυξη τεχνολογικών λύσεων που θα μειώνουν τη χρήση χεριών και ο οργανωμένος τρόπος εγκατάστασης εποχικών εργατών είναι αυτά που απαιτούνται. Το έδαφος και ο κλήρος περιορίζουν τις δυνατότητες για χρήση μηχανικών μέσων. Χρειάζεται να χρηματοδοτηθεί και να μελετηθεί συστηματικά και επιστημονικά η είσοδος νέων τεχνολογιών στη συγκομιδή. Η διατήρηση της ελαιοπαραγωγής στη Μεσσηνία προϋποθέτει εξεύρεση λύσεων μείωσης του κόστους συγκομιδής, διαφορετικά είναι θέμα χρόνου η εγκατάλειψή της.

panagopg@gmail.com