Το Δημοτικό Συμβούλιο Καλαμάτας πριν από περίπου ένα μήνα αποφάσισε ομόφωνα την επέκταση της αστικής περιοχής ως τη Θουρία, προκειμένου να καταστεί εφικτή η δρομολόγηση λεωφορείων από το Αστικό ΚΤΕΛ, για να εξυπηρετηθούν καλύτερα οι κάτοικοι της περιοχής. Το Υπεραστικό ΚΤΕΛ πλήττεται από τη συγκεκριμένη απόφαση μιας και χάνει πελάτες και διαμηνύει ότι αν επεκταθεί το Αστικό στη Θουρία θα αναγκαστεί να μειώσει τα δρομολόγια στα γύρω χωριά. Όπως ήταν λογικό, τα γύρω χωριά ξεσηκώνονται και ζητούν να παρθεί πίσω η απόφαση για τη Θουρία, για να μην κινδυνεύσει η δική τους συγκοινωνιακή σύνδεση. Το Δημοτικό Συμβούλιο Καλαμάτας συνεδριάζει ξανά για το θέμα και μετά από 3,5 ώρες συζήτησης αποφασίζει να μην αποφασίσει, αλλά να ξανασυνεδριάσει μετά από ένα μήνα για να δει τι θα κάνει!
Η ιστορία αυτή είναι απολύτως ενδεικτική του τρόπου, με τον οποίο κινούνται τα πράγματα στη χώρα. Το πολιτικό κόστος καθορίζει τις αποφάσεις και αυτές λαμβάνονται αφού ζυγιστεί το τι συμφέρει μικροπολιτικά. Οι «δύσκολες αποφάσεις» αφήνονται για αργότερα και η εξυπηρέτηση των κατοίκων και της περιοχής μετατρέπεται σε παζάρι ισορροπίας. Οι μεταφορές στην Ελλάδα ήταν διαχρονικά ζήτημα άσκησης μικροπολιτικής και εξυπηρέτησης μικρών και μεγάλων συμφερόντων. Όποιος μπορούσε να εκβιάσει ή να πιέσει πολιτικά έπαιρνε ένα κομμάτι από τη μεταφορική πίτα. Το κομμάτι χανόταν από το δημόσιο συμφέρον και από το συνολικότερο όφελος της κοινωνίας. Μέσα από αυτό το πρίσμα μπορεί να εξηγηθεί η εγκατάλειψη και η διάλυση του σιδηροδρόμου, που οδήγησε στην παρούσα ανείπωτη τραγωδία.
Οι ρυθμίσεις και οι περιορισμοί στην άσκηση μεταφορικού έργου δρούσαν και εξακολουθούν να λειτουργούν σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος. Η απελευθέρωση των μεταφορών, για την οποία πιέζουν οι «κουτόφραγκοι», μένει κενή περιεχομένου στον βαλκανικό Νότο. Γιατί άραγε να χρειάζεται απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου για το αν θα μπει αστικό λεωφορείο στη Θουρία; Δεν αρκεί ότι το κρίνει συμφέρον η αρμόδια εταιρεία του Αστικού ΚΤΕΛ; Γιατί δεν μπορούν να κάνουν δρομολόγια στην Αθήνα άλλα λεωφορεία παρά μόνο του Υπεραστικού ΚΤΕΛ; Γιατί χρειάζεται «προστασία» με απαγορεύσεις η άσκηση μιας ιδιωτικής επιχειρηματικής δραστηριότητας; Η εξυπηρέτηση χωριών που δεν έχουν πολλούς κατοίκους θα μπορούσε να είναι αντικείμενο ειδικής σύμβασης και όχι έμμεσης ενίσχυσης σε ένα ιδιότυπο ανατολίτικο παζάρι.
panagopg@gmail.com
