Στη Βουλή συζητείται αυτές τις ημέρες νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών, όπου μεταξύ άλλων ρυθμίζεται ο τρόπος διορισμού διοικητών στα νοσοκομεία. Σύμφωνα με την κυβέρνηση, με το νέο σύστημα θα επιλέγονται με αντικειμενικά κριτήρια διοικητές και θα σταματήσει έτσι το φαινόμενο της τοποθέτησης αποτυχόντων πολιτευτών. Μακάρι αυτό να συμβεί και να επιλέγονται με αντικειμενικά κριτήρια διοικητές, έτσι ώστε να σταματήσει να διοικεί τα νοσοκομεία το μακρύ χέρι του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος. Είχε βέβαια και στο παρελθόν γίνει προσπάθεια με την τοποθέτηση μάνατζερ στα νοσοκομεία, αλλά δεν καταγράφηκε κάποια σημαντική αλλαγή στην παροχή υγείας στους πολίτες.
Το πρόβλημα είναι ότι ένας καλός διοικητής μπορεί να βελτιώσει την κατάσταση, αλλά δεν μπορεί να βρει γιατρούς. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα το δημόσιο σύστημα υγείας είναι κυρίως στελέχωσης. Όταν λείπουν παθολόγοι και αναισθησιολόγοι και οι προκηρύξεις για κάλυψη των θέσεων κηρύσσονται άγονες, τι να κάνει ο διοικητής; Αναγκαστικά θα αποφασίζει τη μετακίνηση των εναπομεινάντων γιατρών από δομή σε δομή, για να κλείσει τρύπες, αλλά με αυτό τον τρόπο δεν αντιμετωπίζεται η ουσία των προβλημάτων.
Ο κομματισμός στο εσωτερικό των νοσοκομείων δεν εξαντλείται στη θέση του διοικητή. Τι να τον κάνω τον ακομμάτιστο διοικητή όταν σε κρίσιμες κλινικές οι γιατροί μαζεύουν ψήφους; Εκεί δεν υπάρχει πρόβλημα; Στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές, για παράδειγμα, οι μισοί γιατροί του Νοσοκομείου Καλαμάτας ήταν υποψήφιοι -αυτό θεωρείται κανονικό ή μήπως υπάρχει τεράστιο πρόβλημα; Παλιότερα υπήρχαν περιορισμοί και προϋποθέσεις για να είναι κάποιος υποψήφιος από το δημόσιο σύστημα υγείας, στην πορεία δόθηκε η δυνατότητα να είναι όλοι υποψήφιοι και φτάσαμε έτσι να μετατραπούν τα νοσοκομεία σε εκλογικά κέντρα.
Η δημόσια υγεία χρειάζεται μια μεγάλη μεταρρύθμιση, που θα ξεκινά από την αύξηση μισθών και κινήτρων σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και θα φτάνει στη διοίκηση. Οι διοικητές προφανώς και πρέπει να επιλέγονται με αξιοκρατικά κριτήρια, να διοικούν μέσω επίτευξης στόχων και να αξιολογούνται διαρκώς. Την ίδια ώρα το ιατρικό προσωπικό δεν μπορεί να πολιτεύεται, ούτε βέβαια να αμείβεται επιπρόσθετα με φακελάκια. Θα πρέπει όμως να δουλεύει σε ανθρώπινες συνθήκες, με αμοιβές που θα σέβονται τον κόπο, τα έξοδα και το άγχος, με το οποίο λειτουργούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι. Φοβούμαστε όμως ότι για μια ακόμα φορά τίποτα δεν θα γίνει. Οι αλλαγές θα εξαντληθούν στο επικοινωνιακό κομμάτι και το δημόσιο σύστημα υγείας θα συνεχίσει να καταρρέει σε βάρος των ανθρώπων που το έχουν ανάγκη.
panagopg@gmail.com
