Χαμηλά κράτησαν η κυβέρνηση και τα κεντρικά Μέσα Ενημέρωσης την ευθεία αμφισβήτηση του Αντώνη Σαμαρά στην πολιτική του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο πρώην πρωθυπουργός διαφοροποιήθηκε ανοικτά σχεδόν σε όλα τα επίπεδα από την ασκούμενη πολιτική της κυβέρνησης. Διαφώνησε ξεκάθαρα με την ακολουθούμενη εξωτερική πολιτική, πήρε αποστάσεις από την οικονομική επισημαίνοντας ότι χρειάζονταν αλλαγές στο φορολογικό νομοσχέδιο, ενώ δήλωσε ότι θα είναι απολύτως αρνητικός στο γάμο ομόφυλων ζευγαριών διαχωρίζοντας τη θέση του και στην ασκούμενη κοινωνική πολιτική. Μάλλον θα πρέπει να ψάξει κάποιος να βρει με τι συμφωνεί ο Σαμαράς με τον Μητσοτάκη πέρα από το μοίρασμα της εξουσίας και των θέσεων που αυτή συνεπάγεται.

Είναι αλήθεια ότι τα κόμματα εξουσίας τα κρατά ενωμένα η διαχείριση των θέσεων ευθύνης. Το ποιος θα βγει δήμαρχος, περιφερειάρχης, βουλευτής, το ποιος θα είναι διοικητής στο νοσοκομείο και τον οργανισμό και πώς όλοι αυτοί θα ανταποκρίνονται στα αιτήματα των φίλων και της εκλογικής πελατείας, είναι το κρίσιμο. «Συμφωνούμε δηλαδή στο μοίρασμα των λαφύρων της εξουσίας και όλα τ’ άλλα τα βρίσκουμε», αυτό είναι που κυριαρχεί και γι’ αυτό προφανώς δεν αξιολογούνται ως σημαντικό ζήτημα οι συγκεκριμένες διαφοροποιήσεις. Όπως συνήθως λέγεται σε αυτές τις περιπτώσεις, «κάτι ζητάει» αυτός που διαφοροποιείται και όταν το πάρει θα λουφάξει μέχρι να προκύψει κάποια νέα ανάγκη.

Το επόμενο διάστημα θα κριθούν δύο σημαντικές θέσεις: του Προέδρου της Δημοκρατίας και του εκπροσώπου της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Είναι γνωστό το ενδιαφέρον και σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται οι τροχιοδεικτικές βολές. Η μάχη στο παρασκήνιο έχει προφανώς φουντώσει και όσο δεν «κλειδώνουν» τα ονόματα θα ανταλλάσσονται άσφαιρα πυρά. Το πράγμα θα αρχίσει να αποκτά ενδιαφέρον όταν και αν δεν ικανοποιηθούν οι φιλοδοξίες και διαταραχθούν οι ισορροπίες που εξασφαλίζουν συναινέσεις και σιωπές. Το παιχνίδι είναι θλιβερά προβλέψιμο. Με αυτά και με εκείνα, και ανεξαρτήτως του ποιος θα κάνει τι, είναι φανερό ότι οδηγούμαστε αργά και βασανιστικά σε μια νέα πολιτική κρίση, με άγνωστο ακόμα το μέγεθος του κόστους για τον πολίτη.