Οι αγρότες ολοκληρώνουν τον κύκλο των φετινών κινητοποιήσεων με μια συμβολική κάθοδο τρακτέρ στο κέντρο της Αθήνας. Τα προβλήματα του αγροτικού τομέα βεβαίως παραμένουν, γιατί μόνο κάποιος αφελής μπορεί να πιστέψει ότι αυτά θα λυθούν με τις ετήσιες κινητοποιήσεις και τις συσκέψεις στο Μέγαρο Μαξίμου. Το πολιτικό θέατρο που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο δεν έχει δώσει και ούτε πρόκειται να δώσει ουσιαστικές λύσεις στα προβλήματα. Η κατάσταση χρόνο με το χρόνο επιδεινώνεται, με την αγροτική παραγωγή να μειώνεται και την ύπαιθρο να ερημώνει.
Τα χωριά της Μεσσηνίας έχουν αδειάσει από κατοίκους. Η μονοκαλλιέργεια της ελιάς επικράτησε, γιατί γίνεται από απόσταση και από εργατικά χέρια μεταναστών. Το ίδιο συμβαίνει με αντίστοιχες καλλιέργειες σχεδόν σε όλη τη χώρα. Οι νέοι αγρότες είναι ελάχιστοι και σε αυτούς έχει πέσει το βάρος όλης της αγροτικής παραγωγής. Η εξέλιξη των πραγμάτων δείχνει ότι σε κάθε περιοχή ελάχιστοι αγρότες ή εταιρείες διαχείρισης αγροτικών εκτάσεων θα έχουν τις καλλιέργειες χρησιμοποιώντας εργατικά χέρια μεταναστών.
Μιλάμε για ένα άλλο μοντέλο στον πρωτογενή τομέα, που θα προκύψει όχι από κάποια κεντρικά σχεδιασμένη πολιτική αλλά από την πραγματικότητα της αγοράς. Οι αγρότες του μέλλοντος θα είναι ιδιοκτήτες και ενοικιαστές μεγάλων εκτάσεων και δεν πρόκειται να κατοικούν στα διάσπαρτα χωριά της μεσσηνιακής υπαίθρου, αλλά στα κοντινά αστικά ή ημιαστικά κέντρα. Στα χωριά θα μένουν οι εργάτες γης, εποχικοί και μόνιμοι.
Οι πολιτικοί αλλά και οι πολίτες αντιλαμβάνονται ότι το παρόν μοντέλο έχει κλείσει τον κύκλο του, αλλά δεν θέλουν να το διαμορφώσουν ορθολογικά και να επιταχύνουν την επικράτηση του νέου μοντέλου. Χάνουμε έτσι χρόνο και χρήμα με πολιτικές που είναι καταδικασμένες να αποτύχουν. Το να θέτεις για παράδειγμα εμπόδια στη νομιμοποίηση της εργασίας μεταναστών είναι επιλογή που στοιχίζει στον αγροτικό τομέα. Όταν το τελευταίο τρίμηνο κατατέθηκαν σχεδόν 250.000 αιτήσεις για απασχόληση εργατών γης από τρίτες χώρες, είναι υποκριτικό να αναπτύσσεις αντιμεταναστευτική ρητορική εκμεταλλευόμενος την άγνοια και τον φόβο των πολιτών για το ξένο και το διαφορετικό. Ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός στοίχισε και συνεχίζει να στοιχίζει στη χώρα. Κάποιοι έχουν κάνει εδώ και χρόνια επάγγελμα τη δήθεν υπεράσπιση της πατρίδας, της θρησκείας και της οικογένειας υποθηκεύοντας συνειδητά το μέλλον της χώρας.
panagopg@gmail.com
