Η Ένωση Ξενοδόχων Μεσσηνίας σε παρέμβαση της την περασμένη εβδομάδα “ζητεί την έμπρακτη, ουσιαστική και χωρίς διακρίσεις στήριξη της Πολιτείας στη μικρομεσαία ξενοδοχειακή επιχειρηματικότητα, που αποτελεί τη συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών ξενοδοχείων”. Στα βασικά αιτήματα των ξενοδόχων περιλαμβάνονται η δραστική αντιμετώπιση «του προβλήματος της βραχυχρόνιας μίσθωσης», η μείωση των φορολογικών επιβαρύνσεων και, φυσικά, η χρηματοδότηση μέσω πόρων από αναπτυξιακά προγράμματα αλλά και το Ταμείο Ανθεκτικότητας για επενδύσεις στις ξενοδοχειακές μονάδες.
Οι συγκεκριμένες απόψεις έχουν ενδιαφέρον, καθώς αν αφαιρέσει κανείς την συγκυριακή προσέγγιση, αποκαλύπτεται η πραγματικότητα της επιδοτούμενης επιχειρηματικότητας. Μιας επιχειρηματικότητας που αρχικά επιδοτείται και στη συνέχεια προστατεύεται από το "κράτος-πατερούλη". Ζητούν δάνεια, ένταξη στα προγράμματα, ελάφρυνση φορολογίας και, όταν προκύπτει ανταγωνισμός, απαιτούν περιορισμό των αντιπάλων, διότι θεωρούν τους εαυτούς τους «στυλοβάτες» του συστήματος. Αυτή η νοοτροπία είναι, δυστυχώς, η πραγματικότητα που καθηλώνει τη χώρα στις τελευταίες θέσεις της Ε.Ε.
Επιχειρηματίες που στηρίζονται σε δάνεια και επιδοτήσεις, αντί να αναλαμβάνουν ρίσκα, κουνούν το δάχτυλο και απαιτούν προστασία: πότε από τις «κακές» τράπεζες που θέλουν να εισπράξουν τα δάνειά τους, και πότε από τον «κακό» ανταγωνισμό που προκύπτει από τη βραχυχρόνια μίσθωση. Ο τουρισμός, όμως, δεν μπορεί να αναπτυχθεί με αντικίνητρα και περιορισμό των επενδύσεων. Όσοι ασχολούνται με τη βραχυχρόνια μίσθωση το έκαναν επενδύοντας ίδια κεφάλαια. Έτσι δημιουργήθηκαν εκατοντάδες νέες κλίνες στη Μεσσηνία, οι οποίες τώρα κινδυνεύουν να κλείσουν λόγω της άγριας φορολόγησης και των εξοντωτικών περιορισμών που τίθενται.
Αλήθεια, ποιος θα ωφεληθεί από τον περιορισμό των κλινών σε τουριστικά υπανάπτυκτες περιοχές, όπως η Μεσσηνία; Σίγουρα όχι η τοπική οικονομία και οι πολίτες. Το σωστό είναι να τεθούν κανόνες στην αγορά, παρόμοιοι όμως με εκείνους που ισχύουν στις υπόλοιπες τουριστικές χώρες που ανταγωνίζεται η Ελλάδα. Ο ανταγωνισμός είναι σε διεθνές επίπεδο και όταν επιβαρύνεις κάτι εδώ με τέλη και φόρους ευνοείς αυτόν που βρίσκεται στην απέναντι ακτή. Είναι τραγική πολιτική επιλογή να θυσιάζεται το τουριστικό εισόδημα της περιοχής και της χώρας για να προστατευθούν συντεχνίες και μικροσυμφέροντα. Η υπερφορολόγηση και η εξόντωση όσων επενδύουν στην οικονομία της χώρας οδηγεί μόνο στη φτώχεια και την εγκατάλειψη. Το μοντέλο της προστασίας και των επιδοτήσεων στην οικονομία έχει χρεοκοπήσει παντού. Είναι καιρός να το συνειδητοποιήσουν όλοι και να σταματήσουν να υπερασπίζονται όσους το στηρίζουν σθεναρά.
panagopg@gmail.com
