Ο νέος χρόνος αποτελεί πάντα ένα ατομικό και συλλογικό ορόσημο. Συνήθως κυριαρχεί η αισιοδοξία ότι όλα θα πάνε καλύτερα και θα ξεπεραστούν εμπόδια και κίνδυνοι. Η αισιοδοξία είναι αυτή που οδηγεί στη δημιουργία και στη βελτίωση της κατάστασης, τόσο του ατόμου όσο και της κοινωνίας. Αντίθετα, η μελαγχολία και ο φόβος οδηγούν σε περιχαράκωση και λειτουργούν ως αυτοεκπληρούμενες προφητείες που φέρνουν τελικά την καταστροφή. Το να είναι κάποιος αισιόδοξος δεν σημαίνει ότι δεν βλέπει τους κινδύνους και τα προβλήματα. Η αισιοδοξία χρειάζεται να συνυπάρχει με τον ρεαλισμό.
Οι προκλήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο είναι τεράστιες και είναι βέβαιο ότι θα επηρεάσουν τη χώρα μας και τον καθένα μας ξεχωριστά. Οι πόλεμοι και οι αβεβαιότητες στην ευρύτερη περιοχή, προφανώς, πρέπει να μας ανησυχούν. Η Ελλάδα και η Ε.Ε., στην οποία ανήκουμε, βρίσκονται μπροστά σε δύσκολα διλήμματα. Τίποτα δεν είναι όπως παλιά, και κανείς δεν ξέρει τι χαρακτηριστικά θα έχει το καινούργιο.
Η συμμαχία των χωρών της Δύσης, όπως την γνωρίζαμε, εισέρχεται σε αχαρτογράφητα νερά. Κανείς δεν ξέρει πώς θα διαμορφωθούν οι νέες παγκόσμιες ισορροπίες και ποιος θα είναι ο ρόλος της Ε.Ε. στο νέο σκηνικό που διαμορφώνεται. Είναι τουλάχιστον αφελές όμως να θεωρεί κάποιος ότι οι εξελίξεις είναι προκαθορισμένες, ενώ είναι δύσκολο να υπάρξει παγκόσμια ισορροπία χωρίς βασικό ρόλο της Ε.Ε.
Η Ελλάδα μπορεί να συμμετέχει στη διαμόρφωση της μεγάλης εικόνας μέσω της παρουσίας της στην Ε.Ε., αλλά έχει και τις δικές της προκλήσεις σε περιφερειακό επίπεδο. Η αναβάθμιση του ρόλου της Τουρκίας, μετά τις εξελίξεις στη Συρία, σε συνδυασμό με τη νέα αντίληψη περί συμφερόντων και εξωτερικής πολιτικής από τον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ, δημιουργούν εύλογα μεγάλη ανησυχία για τις μελλοντικές εξελίξεις στην περιοχή μας. Τα εθνικά θέματα αποτελούν πάντα προνομιακό πεδίο για άσκηση ακραίου λαϊκισμού από "Ελλαδέμπορους", που συμπεριφέρονται σαν "μαχαλόμαγκες" σε ένα πεδίο ιδιαίτερα σύνθετο και εξαιρετικά επικίνδυνο.
Ο εθνικολαϊκισμός βρίσκει πάντα πρόσφορο έδαφος όταν συνδυάζεται με οικονομική κρίση. Η κατάσταση στην οικονομία της χώρας μπορεί να μην είναι άθλια, αλλά είναι πολύ κακή για τα μεσαία νοικοκυριά. Σε ένα πεδίο όπου ο μισθός δεν επαρκεί και η δυσαρέσκεια κατά της πολιτικής και των πολιτικών γιγαντώνεται, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος της πολιτικής αποσταθεροποίησης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την πορεία της χώρας. Το θετικό είναι ότι δεν προβλέπονται εκλογές μέσα στον χρόνο, κάτι που δίνει τη δυνατότητα για πολιτικές κινήσεις και αντιπαραθέσεις σε πλαίσιο σταθερότητας. Η δυσαρέσκεια όμως των πολιτών για τα οικονομικά τους σε συνδυασμό με την λαϊκίστικη ρητορική στα εθνικά ζητήματα, μπορεί να φέρει εξελίξεις που θα θέσουν τα πάντα σε αμφισβήτηση.
Σε τοπικό επίπεδο, τα πράγματα δεν αναμένεται να αλλάξουν. Άλλωστε, τι να αλλάξει σε κάτι που κινείται σημειωτόν ή παραμένει εντελώς ακίνητο; Η περιοχή, δυστυχώς, κινείται με ράθυμους ρυθμούς, εγκαταλείπεται από τους νέους, γερνάει και πεθαίνει. Ο αγροτικός τομέας και ο τουρισμός λειτουργούν από κεκτημένη ταχύτητα, και τα πάντα μοιάζουν να είναι σε αυτόματο πιλότο. "Πάμε και όπου βγει" φαίνεται να είναι το βασικό τοπικό σύνθημα των τελευταίων χρόνων, και με αυτό θα πορευτούμε και φέτος.
Το μόνο θετικό στοιχείο στα ονομαζόμενα μεγάλα έργα υποδομής της περιοχής είναι η παραχώρηση του αεροδρομίου Καλαμάτας, η οποία ελπίζουμε να εξελιχθεί ομαλά και χωρίς άλλες καθυστερήσεις. Ο δρόμος Καλαμάτα–Ριζόμυλος–Πύλος–Μεθώνη θα αποτελέσει μεγάλη έκπληξη αν ξεκινήσει να κατασκευάζεται με κανονικούς ρυθμούς. Εν τω μεταξύ, τα έργα που εκτελούνται από την Περιφέρεια, όπως οι δρόμοι Λάμπαινα–Μεσσήνη, Τζάνε –Καλαμάκι, και Γαργαλιάνοι–Φιλιατρά, το πιθανότερο είναι να συνεχίσουν να εξελίσσονται με τον ίδιο αργό, βασανιστικό ρυθμό που τα χαρακτηρίζει εδώ και χρόνια.
Στον Δήμο Καλαμάτας δεν προβλέπεται κάποια συνταρακτική αλλαγή. Τα πράγματα θα συνεχίσουν να κινούνται με τον γνωστό τρόπο της μικροεξυπηρέτησης και της επικοινωνίας μέσω χρηματοδοτήσεων σε ένα πλέγμα ανούσιων εκδηλώσεων. Οι προσωπικές κοινωνικές επαφές και το ακολουθούμενο συνολικά μοντέλο εξουσίας έχει επιβραβευθεί από τους πολίτες που προφανώς είναι ικανοποιημένοι από την εξέλιξη των πραγμάτων.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο είναι δύσκολο κάποιος να αισιοδοξεί ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Δεν έχουμε, όμως, περιθώριο να μην προσπαθήσουμε. Είναι δύσκολο, αλλά ελπίζουμε ότι τα αδιέξοδα θα αφυπνίσουν τους πάντες, ακόμα και τους "ανέμελους άρχοντες" του Νότου.
panagopg@gmail.com
