Όταν έχει κατατεθεί πρόταση δυσπιστίας σε μια κυβέρνηση, είσαι ή υπέρ ή κατά. Το "κατά" στα λόγια, αλλά αποχή την ώρα της ψηφοφορίας, δεν είναι υπεύθυνη στάση, αλλά πολιτικάντικη τακτική. "Ολίγον έγκυος" δεν υπάρχει. Αν πιστεύεις ότι μια κυβέρνηση τα κάνει όλα λάθος και ειδικά στα εθνικά θέματα, καταψηφίζεις ή παίρνεις το καπελάκι σου και φεύγεις, δηλαδή παραιτείσαι από βουλευτής, μιας και δεν έχεις εκλεγεί με σταυρό. Ως πρώην, μπορείς μετά να λες ό,τι θες και να εκδίδεις οδηγίες προς ναυτιλλομένους, και όποιος θέλει σε ακούει. Αν θες να απέχεις, προφανώς και μιλάς διά της σιωπής.
Αυτά βεβαίως είναι τα αυτονόητα. Αλλά όταν έχεις πιστέψει ότι θα κυβερνάς από το παρασκήνιο και το συγκεκριμένο προνόμιο περιορίζεται και σταδιακά μηδενίζεται, είναι λογικό να αντιδράς σπασμωδικά, στα όρια του πολιτικού τυχοδιωκτισμού. Το παιχνίδι, όσο βρίσκεται στα στενά εθνικά όρια, δεν είναι τόσο επικίνδυνο. Αλλά η κατάσταση περιπλέκεται όταν στη μικροπολιτική σκοπιμότητα μπαίνουν και μείζονα ζητήματα εθνικής διάστασης. Το να στρέφεσαι κατά της Ε.Ε. και να επιχαίρεις για τις κινήσεις του Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι κάτι απλό. Ταυτίζεσαι με τον Όρμπαν σε επίπεδο Ε.Ε. και επικροτείς τακτικές Πούτιν και, στο βάθος, Ερντογάν.
Τα αντι-woke μέτωπα και η αντίθεση στη διαφορετικότητα, σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, προσδίδουν πλεονέκτημα. Στην ιστορία του τόπου, έκαναν πολλοί καριέρα με ρατσιστικό και ομοφοβικό λόγο· δεν είναι κάτι καινούργιο. Βρισκόμαστε σε μια φάση όπου παγκόσμια ο επιθετικός, ξενοφοβικός λόγος έχει απήχηση. Δεν είναι η πρώτη φορά που αυτό συνέβη, και όλοι γνωρίζουμε πώς κατέληξε η συγκεκριμένη ιστορία. Ζούμε σε μια ιστορική περίοδο που έχουμε, κατ’ αναλογία, επανάληψη παρόμοιων καταστάσεων: οικονομική κρίση στη μεσαία τάξη της Δύσης, αυταρχικοί ηγέτες στα όρια της παραφροσύνης, ξενοφοβικός και ομοφοβικός λόγος. Οι πολίτες εύκολα παρασύρονται και τελικά πληρώνουν με το αίμα τους τις ανισόρροπες επιλογές ηγετών. Το κακό είναι ότι, όταν διαπιστώνουν πως οι ηγέτες που ακολούθησαν δεν ήταν και πολύ καλά στα μυαλά τους, είναι πλέον πολύ αργά.
Οι υπεύθυνοι πολιτικοί άνδρες αυτές τις ώρες μιλούν για να δείξουν τον δρόμο της σύνεσης· δεν ρίχνουν, ως πυρομανείς, βενζίνη στη φωτιά του ανορθολογισμού. Η αλήθεια είναι ότι τη μέθοδο της πυρπόλησης την έχουν χρησιμοποιήσει ξανά στο παρελθόν και θεωρούν ότι τους βγήκε. Κάνουν όμως λάθος, γιατί η Ιστορία τούς περιμένει στη γωνία και θα είναι αμείλικτη απέναντι στους διαρκείς πολιτικούς τυχοδιωκτισμούς.
panagopg@gmail.com
