Δεν χρειάζεται να έχει μελετήσει κανείς ενδελεχώς την ελληνική κοινωνία και τη συμπεριφορά του εκλογικού σώματος για να εξαγάγει το παραπάνω συμπέρασμα. Αρκεί να διαβάσει ποιοι δηλώνουν ότι θα είναι υποψήφιοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες - και αμέσως θα αντιληφθεί αφενός ότι ο παλαιοκομματισμός ζει και βασιλεύει, και αφετέρου ότι το παράλογο έχει ριζώσει για τα καλά στον τόπο μας.
Βεβαίως πολλοί εκπρόσωποι του παλαιοκομματισμού ντρέπονται να πουν ότι είναι ΠΑΣΟΚ ή Νέα Δημοκρατία και γι' αυτό δηλώνουν... αντιμνημονιακοί που μάχονται για να σώσουν την αυτοδιοίκηση από τα νύχια της τρόικας. Αλλοι πάλι, όπως ο Πέτρος Τατούλης και ο Οδυσσέας Βουδούρης, απλώς αλλάζουν... φανέλα και είναι έτοιμοι να αγωνιστούν εναντίον της παλιάς τους ομάδας, σαν να μην πέρασε μια μέρα από τον... παλιό καλό καιρό της δανειακής ευημερίας. Το στρατόπεδο του παλαιοκομματισμού το συμπληρώνουν οι νυν γαλάζιοι και πράσινοι δήμαρχοι που θέλουν πέντ'-έξι πενταετίες ακόμα για να ολοκληρώσουν το μηδενικό τους έργο.
Γενικώς τα παλαιοκομματικά στελέχη συνεχίζουν να συμπεριφέρονται σαν να μη χρεοκόπησε η ελληνική οικονομία, και κλείνουν το μάτι στους πελάτες, αφήνοντας να εννοηθεί ότι μόλις φύγει η τρόικα θα στηθεί ένα... πάρτι πιο μεγάλο και πιο έξαλλο από το προηγούμενο. Ειλικρινά δεν μπορώ να προβλέψω αν αυτή τη φορά αρκεί το κλείσιμο του ματιού ή αν οι ψηφοφόροι θα πάνε στις κάλπες αποφασισμένοι να στείλουν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας αυτούς που έκαναν πολιτική καριέρα πουλώντας δανεικές ελπίδες. Αυτό που διακρίνω πάντως είναι ότι η κοινή γνώμη ακούει με μεγάλη προσοχή όσους υπόσχονται επιστροφή στο παρελθόν, ενώ γυρίζει την πλάτη σε όσους λένε ότι δεν υπάρχουν άλλα δανεικά.
Φυσικά ο μέσος πολίτης δεν προτιμάει ν' ακούει μόνο τους εκπροσώπους του παλαιοκομματισμού που του υπόσχονται επιστροφή στο παρελθόν της δανειακής ευημερίας. Με την ίδια ευχαρίστηση ακούει οποιονδήποτε ψυχασθενή, παρανοϊκό ή απλώς καθυστερημένο ο οποίος θεωρεί ότι είναι ο μεσσίας που θα πάρει την Πόλη και την Αγια-Σοφιά. Ακούει επίσης με την ίδια ευχαρίστηση τα ορφανά του Χίτλερ που πιστεύουν πως η Ελλάδα χρεοκόπησε επειδή συνωμότησαν οι Εβραίοι με τον Αφγανό που καθαρίζει παρμπρίζ στα φανάρια. Τέλος, με την ίδια ευχαρίστηση ακούει και τα ορφανά του Στάλιν που εκτιμούν ότι στην Ελλάδα θα πετύχει το πείραμα του “πατερούλη” το οποίο απέτυχε στη Σοβιετική Ενωση. Μέχρι και... φιλελεύθερους ακούει η κοινή γνώμη αυτή την περίοδο, αρκεί να υπόσχονται ρευστό στις κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις. Και εννοείται ότι στη σημερινή ελληνική κοινωνία η ψυχασθένεια δεν εξαντλείται στα πολιτικά άκρα: Το παράλογο κυριαρχεί παντού, εντός κι εκτός όλων των κομμάτων, και έχει εξορίσει τη λογική στη... Δύση.
Γιατί κυριαρχεί το παράλογο; Για έναν και μόνο λόγο: Επειδή ο μέσος ψηφοφόρος δεν θέλει να ακούει δυσάρεστες αλήθειες και προτιμάει να ακούει τους ψεύτες που υπόσχονται απλές κι ανώδυνες λύσεις. Οσο πιο απλές και όσο πιο ανώδυνες είναι οι λύσεις που του προτείνονται, τόσο ευκολότερα τις πιστεύει. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Χίτλερ έλεγε: “Οι μάζες πιο εύκολα πιστεύουν ένα μεγάλο ψέμα, παρά ένα μικρό”. Οπως τότε λοιπόν, στη Γερμανία της ύφεσης και του πληθωρισμού, έτσι και σήμερα στην Ελλάδα της ύφεσης και του αποπληθωρισμού, η μάζα είναι έτοιμη να πιστέψει όποιον θα πει το μεγαλύτερο ψέμα. Ετσι λοιπόν πιστεύει όποιον λέει ότι θα σκίσει τις δανειακές συμβάσεις, με την ίδια ευκολία που πιστεύει κι όποιον λέει ότι για την ανεργία ευθύνονται οι μετανάστες. Για την ακρίβεια, ο μέσος ψηφοφόρος πιστεύει με την ίδια ευκολία οποιονδήποτε του υποσχεθεί επιστροφή στη δανειακή ευημερία - και δεν εξετάζει πια αν αυτός που το λέει είναι δεξιός ή αριστερός, σοσιαλιστής ή φιλελεύθερος, κομμουνιστής ή φασίστας.
Στις αυτοδιοικητικές εκλογές μάλιστα, τα πράγματα είναι ακόμα πιο... απλά: Νικητής θα αναδειχθεί όποιος κλείνοντας το μάτι υποσχεθεί τσιμέντα και διορισμούς. Τόσο απλά και τόσο κυνικά. Το νέο μπορεί να περιμένει... την επόμενη πενταετία.
lathanasis@yahoo.gr
Θανάσης Λαγός
