Τρίτη, 12 Αυγούστου 2014 11:42

Γιατί σταμάτησα να απεργώ (ΙΙ)

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(2 ψήφοι)

Στο άρθρο του Σαββατοκύριακου, με τίτλο “Γιατί σταμάτησα να απεργώ (Ι)”, εξήγησα για ποιους λόγους δεν ακολουθώ την καταστροφική πορεία των μεγαλοσυνδικαλιστών που κόπτονται να διατηρήσουν “δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών”, αδιαφορώντας στην πραγματικότητα για τη μαύρη εργασία και τις συνθήκες δουλειάς στις γαλέρες του Τύπου. 

Θα ήταν όμως τεράστια παράλειψη να μην αναφέρω ότι οι συνδικαλιστικές ενώσεις παραμένουν ακόμα κλειστές συντεχνιακές οργανώσεις, οι οποίες δεν επιτρέπουν στους δημοσιογράφους να εγγραφούν ελεύθερα ως μέλη τους. 

Ετσι λοιπόν, το αναχρονιστικό καταστατικό της Ενωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου - Ηπείρου - Νήσων (ΕΣΗΕΠΗΝ) αναφέρει μεταξύ άλλων ότι για να εγγραφεί κάποιος ως μέλος πρέπει: “Να είναι Ελληνας πολίτης ή Ελληνας το γένος και να έχει εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις ή να έχει απαλλαγεί νόμιμα από αυτές και να έχει συμπληρώσει το 21ο έτος της ηλικίας του και να μην είναι πάνω από 35 ετών”. Με απλά λόγια: Κανένας Ευρωπαίος πολίτης αν δεν είναι Ελληνας δεν μπορεί να γίνει μέλος της ΕΣΗΕΠΗΝ που κατά τα άλλα βγάζει ανακοινώσεις ενάντια στο φασισμό και το ρατσισμό. Αλήθεια, τι θα πρόσθετε ένας χρυσαυγίτης σε αυτό το άρθρο; Μάλλον τίποτα - αλλά σίγουρα, αν τον κατηγορούσαν για ναζιστή σε δικαστήριο, θα μπορούσε να επικαλεστεί και το καταστατικό της ΕΣΗΕΠΗΝ, σύμφωνα με το οποίο ως επίτιμα μέλη της εγγράφονται μόνο “καταξιωμένοι πολίτες της χώρας μας και της αλλοδαπής, οι οποίοι έχουν διαπρέψει με την προσφορά τους στον κοινωνικό, στον λογοτεχνικό, στον επιστημονικό ή στον πολιτικό τομέα”. 

Σε καμία περίπτωση δηλαδή δεν γίνονται επίτιμα μέλη της ΕΣΗΕΠΗΝ καταξιωμένοι πολίτες που έχουν διαπρέψει στη... δημοσιογραφία. Θα πρέπει να ασχοληθούν με τη λογοτεχνία όπως ο... Ερνεστ Χέμινγουεϊ, για να γίνουν μέλη της ΕΣΗΕΠΗΝ. Εννοείται βεβαίως ότι εγώ, επειδή έχω ξεπεράσει το 35ο έτος της ηλικίας μου, δεν γίνομαι μέλος της ΕΣΗΕΠΗΝ ακόμα κι αν πάρω... Βραβείο Πούλιτζερ ή Νόμπελ Λογοτεχνίας. Θα μου πείτε, εσύ δεν απεργείς πλέον και θέλεις να γίνεις μέλος της συντεχνίας; Φυσικά και δεν θέλω να γίνω μέλος μιας Ενωσης που δεν έκανε ποτέ μέλη της δημοσιογράφους που έγραψαν και γράφουν ιστορία στο χώρο του Τύπου. Δεν θα αναφερθώ σε παλαίμαχους δημοσιογράφους, γιατί δεν γνωρίζω καλά τις συνθήκες εκείνων των εποχών και ίσως υποπέσω σε λάθη. Για ποιο λόγο όμως δεν είναι μέλος της ΕΣΗΕΠΗΝ ο αρχισυντάκτης της “Ε” Ηλίας Μπιτσάνης; Αν βρει κάποιο ουσιαστικό λόγο η... συντεχνία, ας μας ενημερώσει και τους υπόλοιπους. Εννοείται ότι η αναφορά στο όνομά του γίνεται εν αγνοία του - κι ότι ενδεχομένως ο ίδιος να μην ήθελε να γράψω για κείνον, αφού σε αντίθεση με τις δικές μου αιρετικές απόψεις, ο αρχισυντάκτης της “Ε” ως συνεπής αριστερός αποφεύγει να έρχεται σε αντιπαράθεση με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, προτιμώντας να επικεντρώνει τα βέλη της κριτικής του στην οικονομική και πολιτική εξουσία. 

Για άλλους συναδέλφους που δεν είναι μέλη της ΕΣΗΕΠΗΝ δεν θα γράψω, προκειμένου να μην ξεχάσω κανέναν απ' όλους αυτούς που εργάζονται με πάθος για την ενημέρωση των πολιτών ενώ η... συντεχνία αγωνίζεται να συντηρήσει “δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών”. Θα κοινοποιήσω όμως ένα ακόμα άρθρο από το καταστατικό της ΕΣΗΕΠΗΝ, το οποίο αναφέρει: “Ως μέλη εγγράφονται στο Μητρώο της Ενωσης οι κατά κύριο και αποκλειστικό επάγγελμα συντάκτες των ημερήσιων εφημερίδων καθώς και των ραδιοτηλεοπτικών ΜΜΕ, που έχουν προσωρινή ή οριστική άδεια και λειτουργούν νόμιμα στα γεωγραφικά διαμερίσματα της περιοχής της”. Οπως αντιλαμβάνεστε, για την ΕΣΗΕΠΗΝ δεν υπάρχει ακόμα... Ιντερνετ και γι' αυτό δεν θα κάνει μέλη της όσους δημοσιογράφους εργάζονται σε ενημερωτικά πόρταλ. 

Ουσιαστικά η συντεχνία μένει προσκολλημένη στο παρελθόν και δε βλέπει το... μέλλον. Γι' αυτό αγωνίζεται να συντηρήσει... “κατακτήσεις δεκαετιών” αγνοώντας τις σημερινές ανάγκες. Σε κάθε περίπτωση, οι συνδικαλιστές που θέλουν να σώσουν “δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών” δεν έχουν καταλάβει το εξής αυτονόητο: Η ΕΣΗΕΠΗΝ, αν δεν αλλάξει τουλάχιστον το καταστατικό της, θα έχει το τέλος της... λινοτυπίας. 

Από εκεί και πέρα προφανώς και θα θεωρούσα ανόητο το να μετέχω σε απεργίες που τις κηρύσσουν όσοι δεν πήραν ακόμα χαμπάρι ότι πέρασε η εποχή της λινοτυπίας κι ότι στην εποχή του Ιντερνετ υπάρχει ανάγκη για νέες κατακτήσεις, που δεν έχουν καμία σχέση με τα γνωστά ελιτίστικα “δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών”. 

 

Σε κάθε περίπτωση, η Γη δεν θα σταματήσει να γυρίζει επειδή κάποιοι πιστεύουν ότι δεν θα επαναληφθεί και στο χώρο του Τύπου η γκάφα όσων επένδυαν στους... δίσκους βινυλίου, εκτιμώντας ότι η ψηφιακή μουσική δεν έχει μέλλον. 

lathanasis@yahoo.gr

 

Θανάσης Λαγός 

Τελευταία τροποποίηση στις Τρίτη, 12 Αυγούστου 2014 11:50